Υπόθεση C‑38/13

Małgorzata Nierodzik

κατά

Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. dr Stanisława Deresza w Choroszczy

(αίτηση του Sąd Rejonowy w Białymstoku για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Κοινωνική πολιτική — Προδικαστική παραπομπή — Κοινωνική πολιτική — Οδηγία 1999/70/ΕΚ — Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP — Ρήτρα 4 — Έννοια των “συνθηκών απασχόλησης” — Προθεσμία καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου — Διαφορετική μεταχείριση των εργαζομένων με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2014

1. Κοινωνική πολιτική – Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP – Οδηγία 1999/70 – Συνθήκες απασχολήσεως – Έννοια – Προθεσμία καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου – Εμπίπτει

   (Οδηγία 1999/70 του Συμβουλίου, παράρτημα, ρήτρα 4, σημείο 1)

2. Κοινωνική πολιτική – Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP – Οδηγία 1999/70 – Εργαζόμενοι που παρέχουν όμοια εργασία – Όμοια εργασία – Έννοια – Εργαζόμενοι ευρισκόμενοι σε συγκρίσιμη κατάσταση – Κριτήρια εκτιμήσεως – Φύση της εργασίας, κατάρτιση και όροι εργασίας – Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 1999/70 του Συμβουλίου, παράρτημα, ρήτρες 3, σημείο 2, και 4, σημείο 1)

3. Κοινωνική πολιτική – Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP – Οδηγία 1999/70 – Απαγόρευση διακριτικής μεταχειρίσεως των εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου – Εθνική νομοθεσία που προβλέπει την εφαρμογή διαφορετικών προθεσμιών καταγγελίας για τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου από εκείνες που προβλέπει για τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου – Μη συνυπολογισμός του χρόνου προϋπηρεσίας του εργαζομένου – Δικαιολόγηση αντλούμενη από τη διάρκεια και τη σταθερότητα της σχέσεως εργασίας – Δεν επιτρέπεται

   (Οδηγία 1999/70 του Συμβουλίου, παράρτημα, ρήτρα 4, σημείο 1)

1.  Το αποφασιστικό κριτήριο για να καθοριστεί αν ένα μέτρο εμπίπτει στις συνθήκες απασχόλησης, κατά την έννοια της ρήτρας 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, είναι ακριβώς το κριτήριο της απασχόλησης, δηλαδή της σχέσεως εργασίας μεταξύ του εργαζομένου και του εργοδότη του. Ερμηνεία της εν λόγω ρήτρας αποκλείουσα από το πεδίο εφαρμογής της έννοιας των συνθηκών απασχόλησης τους όρους καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, όπως την προθεσμία καταγγελίας, θα περιόριζε, κατά παράβαση του σκοπού για τον οποίο έχει θεσπισθεί η εν λόγω διάταξη, την έκταση της παρεχόμενης στους εργαζομένους με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου προστασίας κατά των διακρίσεων.

   (βλ. σκέψεις 25, 27)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 31-33)

3.  Η ρήτρα 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι αποκλείει εθνική ρύθμιση, η οποία προβλέπει, για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των έξι μηνών, τη δυνατότητα εφαρμογής σταθερής προθεσμίας καταγγελίας δύο εβδομάδων, ανεξαρτήτως του χρόνου προϋπηρεσίας του οικείου εργαζομένου, ενώ η προθεσμία καταγγελίας στην περίπτωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου ορίζεται αναλόγως του χρόνου προϋπηρεσίας του οικείου εργαζομένου και μπορεί να κυμαίνεται από δύο εβδομάδες έως τρεις μήνες, όταν οι δύο αυτές κατηγορίες εργαζομένων βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις.

   Η διαφορά μεταχειρίσεως, όσον αφορά τις συνθήκες απασχόλησης, μεταξύ εργαζομένων με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου και εργαζομένων με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου δεν μπορεί να δικαιολογηθεί βάσει ενός κριτηρίου το οποίο, κατά τρόπο γενικό και αφηρημένο, αφορά τη διάρκεια της απασχολήσεως. Η παραδοχή ότι ο προσωρινός χαρακτήρας και μόνο της σχέσεως εργασίας αρκεί προς δικαιολόγηση μιας τέτοιας διαφορετικής μεταχειρίσεως θα καθιστούσε άνευ αντικειμένου τους σκοπούς της οδηγίας 1999/70 και της συμφωνίας-πλαισίου, καθόσον η προσφυγή στο κριτήριο αυτό θα σήμαινε διαιώνιση μιας καταστάσεως δυσμενούς για τους εργαζομένους με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου. Ομοίως, σταθερότητα της σχέσεως εργασίας την οποία φέρεται να ευνοεί η σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου δεν μπορεί να αποτελεί αντικειμενικό λόγο, κατά την έννοια της ρήτρας 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου.

   (βλ. σκέψεις 38-40 και διατακτ.)