ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ ΔΗΜΌΣΙΑΣ ΔΙΟΊΚΗΣΗΣ

ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΈΝΩΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 11ης Ιουλίου 2013

Daria Haupt-Lizer

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Γενικός Διαγωνισμός EPSO/AD/60/06 — Παράταση της ισχύος του πίνακα επιτυχόντων λόγω άδειας μητρότητας και γονικής άδειας — Αρχή ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών — Δυσμενής διάκριση λόγω φύλου»

Αντικείμενο:

Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η D. Haupt-Lizer ζητεί, κυρίως, την ακύρωση της αποφάσεως της 17ης Οκτωβρίου 2011 περί μη παρατάσεως της ισχύος του πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/60/06 πέραν της 31ης Δεκεμβρίου 2011.

Απόφαση:

Η προσφυγή απορρίπτεται. Η D. Haupt-Lizer φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Περίληψη

1. Υπάλληλοι – Πρόσληψη – Διαγωνισμός – Νομική φύση της σχέσεως που υφίσταται μεταξύ του επιτυχόντος και του θεσμικού οργάνου που διοργανώνει γενικό διαγωνισμό – Εφαρμογή εθνικού δικαίου – Αποκλείεται

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 27)

2. Υπάλληλοι – Ίση μεταχείριση – Αίτηση παρατάσεως της ισχύος πίνακα επιτυχόντων λόγω της άδειας μητρότητας και της γονικής άδειας επιτυχόντος – Απόρριψη – Δυσμενής διάκριση λόγω φύλου – Δεν υφίσταται

   (Οδηγία 2006/54 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου· οδηγίες του Συμβουλίου 92/85 και 96/34)

1.  Οι σχέσεις των θεσμικών οργάνων με τους επιτυχόντες σε διαγωνισμό που διοργανώθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 27 του ΚΥΚ δεν διέπονται από τις διατάξεις εθνικού δικαίου.

   (βλ. σκέψη 45)

2.  Δεν προκύπτει από τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που διέπουν την άδεια μητρότητας και τη γονική άδεια ότι πρόσωπο που έχει ασκήσει το δικαίωμά του στη μία ή την άλλη από τις άδειες αυτές μπορεί να αξιώσει έναντι πιθανού εργοδότη την αναστολή, ως προς αυτό, των διαδικασιών στις οποίες ενέχεται. Ως εκ τούτου, επιτυχών σε διαγωνισμό κωλύεται να υποστηρίξει ότι η άσκηση των εν λόγω δικαιωμάτων τον εμπόδισε αντικειμενικώς να προβεί σε ενέργειες προκειμένου να προσληφθεί από θεσμικό όργανο της Ένωσης.

   Συναφώς, με τη εξαίρεση ιδιαιτέρων ιατρικών περιστάσεων που συνδέονται με την εγκυμοσύνη ή τον τοκετό, το γεγονός ότι μια γυναίκα ευρίσκεται σε άδεια μητρότητας δεν συνιστά εμπόδιο στη συμμετοχή της τελευταίας σε διαδικασία προσλήψεως. Περιορίζοντας στις δύο εβδομάδες που περιβάλλουν τον τοκετό το διάστημα κατά το οποίο μια γυναίκα υπέχει την υποχρέωση να μην εργάζεται, ο νομοθέτης της Ένωσης δεν είχε ως σκοπό να θεσπίσει τεκμήριο αδυναμίας του ενδιαφερομένου να προβεί σε οποιαδήποτε επαγγελματική ενέργεια κατά τις λοιπές εβδομάδες της άδειας μητρότητας. Πράγματι, μολονότι μια γυναίκα δικαιούται να αποφασίσει να αφοσιωθεί αποκλειστικώς στο τέκνο της κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητάς της, εντούτοις δεν μπορεί να λάβει ως πρόσχημα την προσωπική της επιλογή προκειμένου να υποστηρίξει ότι κατέστη θύμα δυσμενούς διακρίσεως λόγω φύλου.

   Παρομοίως, προκειμένου περί της γονικής άδειας, το γεγονός ότι το πρόσωπο ασκεί το δικαίωμά του στην εν λόγω άδεια δεν εμποδίζει την συμμετοχή του σε διαδικασία προσλήψεως από την Ένωση. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο διότι, με το να παρέχεται η ευχέρεια λήψεως γονικής άδειας τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες, η άσκηση από ένα πρόσωπο του δικαιώματός του στη γονική άδεια δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε δυσμενή διάκριση λόγω φύλου.

   (βλ. σκέψεις 46, 49 έως 53 και 55)

   Παραπομπή:

   ΔΕΕ: 30 Ιουνίου 1998, C‑394/96, Brown, σκέψη 22· 27 Οκτωβρίου 1998, C‑411/96, Boyle κ.λπ., σκέψη 58· 19 Νοεμβρίου 1998, C‑66/96, Høj Pedersen κ.λπ., σκέψη 33· 18 Μαρτίου 2004, C‑342/01, Merino Gómez, σκέψη 32· 18 Νοεμβρίου 2004, C‑284/02, Sass, σκέψη 32