Υπόθεση C‑493/12

Eli Lilly and Company Ltd

κατά

Human Genome Sciences Inc

[αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division (Patents Court) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας — Κανονισμός (ΕΚ) 469/2009 — Άρθρο 3 — Προϋποθέσεις χορηγήσεως του πιστοποιητικού — Έννοια της φράσεως “προϊόν που προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας” — Κριτήρια — Διατύπωση των αξιώσεων του κύριου διπλώματος ευρεσιτεχνίας — Ακρίβεια και εξειδικευμένο περιεχόμενο — Λειτουργικός ορισμός δραστικής ουσίας — Δομικός ορισμός δραστικής ουσίας — Σύμβαση για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Ενιαίες νομοθεσίες – Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία – Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας – Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Δραστική ουσία που προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας – Έννοια – Κριτήρια εκτιμήσεως – Κείμενο των αξιώσεων του κύριου διπλώματος ευρεσιτεχνίας – Υποχρεωτική παράθεση του δομικού ορισμού της εν λόγω δραστικής ουσίας – Δεν υφίσταται – Λειτουργικός ορισμός της εν λόγω δραστικής ουσίας – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις – Ακριβές και εξειδικευμένο περιεχόμενο – Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο

   (Κανονισμός 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3, στοιχείο αʹ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Ενιαίες νομοθεσίες – Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία – Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας – Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα – Σκοπός

   (Κανονισμός 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)

1.  Το άρθρο 3, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 469/2009, περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα, έχει την έννοια ότι, για να μπορεί να γίνεται δεκτό ότι ορισμένη δραστική ουσία «προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, η δραστική ουσία αυτή δεν είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται στο κείμενο των αξιώσεων του ως άνω διπλώματος ευρεσιτεχνίας υπό τη μορφή συντακτικού τύπου. Εφόσον η εν λόγω δραστική ουσία καλύπτεται από περιγραφή των λειτουργικών χαρακτηριστικών της στο κείμενο των αξιώσεων διπλώματος ευρεσιτεχνίας χορηγηθέντος από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, το ως άνω άρθρο 3, στοιχείο αʹ, δεν αντιτίθεται καταρχήν στη χορήγηση συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για αυτή τη δραστική ουσία, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, βάσει των αξιώσεων αυτών, ερμηνευόμενων ιδίως υπό το πρίσμα της περιγραφής της εφευρέσεως, όπως επιτάσσουν το άρθρο 69 της Συμβάσεως για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το πρωτόκολλο για την ερμηνεία του άρθρου αυτού, είναι δυνατό να συναχθεί ότι οι ως άνω αξιώσεις αφορούσαν, εμμέσως πλην όμως κατά λογική αναγκαιότητα, την επίμαχη δραστική ουσία κατά τρόπο εξειδικευμένο, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει.

   Όσον αφορά τις απαιτήσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα για την ερμηνεία των διατάξεων της Συμβάσεως αυτής, δεδομένου ότι, σε αντίθεση με τα κράτη μέλη, η Ένωση δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση αυτή. Επομένως, το Δικαστήριο δεν μπορεί να παράσχει στο αιτούν δικαστήριο άλλες ενδείξεις ως προς τον τρόπο κατά τον οποίο αυτό θα πρέπει να εκτιμήσει το περιεχόμενο των αξιώσεων διπλώματος ευρεσιτεχνίας χορηγηθέντος από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας.

   (βλ. σκέψεις 40, 44 και διατακτ.)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 41-43)

Υπόθεση C‑493/12

Eli Lilly and Company Ltd

κατά

Human Genome Sciences Inc

[αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division (Patents Court) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας — Κανονισμός (ΕΚ) 469/2009 — Άρθρο 3 — Προϋποθέσεις χορηγήσεως του πιστοποιητικού — Έννοια της φράσεως “προϊόν που προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας” — Κριτήρια — Διατύπωση των αξιώσεων του κύριου διπλώματος ευρεσιτεχνίας — Ακρίβεια και εξειδικευμένο περιεχόμενο — Λειτουργικός ορισμός δραστικής ουσίας — Δομικός ορισμός δραστικής ουσίας — Σύμβαση για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Ενιαίες νομοθεσίες — Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία — Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Δραστική ουσία που προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας — Έννοια — Κριτήρια εκτιμήσεως — Κείμενο των αξιώσεων του κύριου διπλώματος ευρεσιτεχνίας — Υποχρεωτική παράθεση του δομικού ορισμού της εν λόγω δραστικής ουσίας — Δεν υφίσταται — Λειτουργικός ορισμός της εν λόγω δραστικής ουσίας — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις — Ακριβές και εξειδικευμένο περιεχόμενο — Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο

   (Κανονισμός 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3, στοιχείο αʹ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Ενιαίες νομοθεσίες — Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία — Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα — Σκοπός

   (Κανονισμός 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)

1.  Το άρθρο 3, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 469/2009, περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα, έχει την έννοια ότι, για να μπορεί να γίνεται δεκτό ότι ορισμένη δραστική ουσία «προστατεύεται με ισχύον κύριο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, η δραστική ουσία αυτή δεν είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται στο κείμενο των αξιώσεων του ως άνω διπλώματος ευρεσιτεχνίας υπό τη μορφή συντακτικού τύπου. Εφόσον η εν λόγω δραστική ουσία καλύπτεται από περιγραφή των λειτουργικών χαρακτηριστικών της στο κείμενο των αξιώσεων διπλώματος ευρεσιτεχνίας χορηγηθέντος από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, το ως άνω άρθρο 3, στοιχείο αʹ, δεν αντιτίθεται καταρχήν στη χορήγηση συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για αυτή τη δραστική ουσία, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, βάσει των αξιώσεων αυτών, ερμηνευόμενων ιδίως υπό το πρίσμα της περιγραφής της εφευρέσεως, όπως επιτάσσουν το άρθρο 69 της Συμβάσεως για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το πρωτόκολλο για την ερμηνεία του άρθρου αυτού, είναι δυνατό να συναχθεί ότι οι ως άνω αξιώσεις αφορούσαν, εμμέσως πλην όμως κατά λογική αναγκαιότητα, την επίμαχη δραστική ουσία κατά τρόπο εξειδικευμένο, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει.

   Όσον αφορά τις απαιτήσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα για την ερμηνεία των διατάξεων της Συμβάσεως αυτής, δεδομένου ότι, σε αντίθεση με τα κράτη μέλη, η Ένωση δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση αυτή. Επομένως, το Δικαστήριο δεν μπορεί να παράσχει στο αιτούν δικαστήριο άλλες ενδείξεις ως προς τον τρόπο κατά τον οποίο αυτό θα πρέπει να εκτιμήσει το περιεχόμενο των αξιώσεων διπλώματος ευρεσιτεχνίας χορηγηθέντος από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας.

   (βλ. σκέψεις 40, 44 και διατακτ.)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 41-43)