Υπόθεση C‑486/12

X

(αίτηση του Gerechtshof te’s-Hertogenbosch για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)]

«Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα — Οδηγία 95/46/ΕΚ — Προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος προσβάσεως — Είσπραξη υπερβολικών τελών»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013

1. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ερμηνεία – Κείμενα διατυπωμένα σε περισσότερες από μία γλώσσες – Αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων – Λαμβάνεται υπόψη η πραγματική βούληση του συντάκτη του κειμένου και ο σκοπός τον οποίο αυτός επιδιώκει

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα – Οδηγία 95/46 – Άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα – Είσπραξη τελών από εθνική δημόσια αρχή – Επιτρέπεται – Προϋπόθεση

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

3. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα – Οδηγία 95/46 – Άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα – Είσπραξη τελών από εθνική δημόσια αρχή – Καθορισμός των εν λόγω τελών – Προϋποθέσεις – Το ποσό του τέλους δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων – Υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου να προβεί σε εξακρίβωση

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 19)

2.  Το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει την είσπραξη τέλους για τη γνωστοποίηση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα εκ μέρους δημόσιας αρχής, υπό τον όρο ότι το ποσό του τέλους αυτού δεν είναι υπερβολικό.

   (βλ. σκέψεις 22, 23, διατακτ. 1)

3.  Στα κράτη μέλη που επιβάλλουν την καταβολή τέλους για την άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στις πληροφορίες τις οποίες αφορά το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, εναπόκειται να καθορίζουν το ποσό του εν λόγω τέλους σε τέτοιο επίπεδο ώστε να εξασφαλίζεται η ορθή ισορροπία μεταξύ, αφενός, του συμφέροντος του ενδιαφερομένου στην προστασία της ιδιωτικής του ζωής, ιδίως μέσω του δικαιώματός του να λαμβάνει με εύληπτο τρόπο γνώση των δεδομένων ώστε να είναι σε θέση, ενδεχομένως, να ασκήσει τα δικαιώματά του διόρθωσης, διαγραφής και κλειδώματος των δεδομένων σε περίπτωση μη σύννομης προς την οδηγία επεξεργασίας τους καθώς και μέσω των δικαιωμάτων του να αντιταχθεί στην κοινοποίηση των δεδομένων του και να ασκήσει ένδικη προσφυγή, και, αφετέρου, της επιβαρύνσεως που η υποχρέωση διατήρησης των στοιχείων αυτών συνεπάγεται για τον υπεύθυνο της επεξεργασίας.

   Για την εφαρμογή του άρθρου 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, όταν μια εθνική δημόσια αρχή επιβάλλει στα φυσικά πρόσωπα την καταβολή τέλους για την άσκηση του δικαιώματός τους προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που τα αφορούν, το ποσό του τέλους αυτού δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος της γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων. Εντούτοις, το ανώτατο αυτό όριο δεν συνιστά εμπόδιο στην ευχέρεια των κρατών μελών να καθορίσουν σε χαμηλότερο επίπεδο το ποσό του εν λόγω τέλους προκειμένου να εξασφαλίσουν σε κάθε φυσικό πρόσωπο τη δυνατότητα αποτελεσματικής ασκήσεως του εν λόγω δικαιώματος.

   Επομένως, το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46 έχει την έννοια ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το ποσό του επιβαλλόμενου τέλους για την άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν είναι υπερβολικό κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, το εν λόγω ποσό δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος της γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να προβεί στην αναγκαία επαλήθευση λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υποθέσεως της κύριας δίκης.

   (βλ. σκέψεις 28, 30, 31, διατακτ. 2)

Υπόθεση C‑486/12

X

(αίτηση του Gerechtshof te’s-Hertogenbosch για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)]

«Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα — Οδηγία 95/46/ΕΚ — Προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος προσβάσεως — Είσπραξη υπερβολικών τελών»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2013

1. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Ερμηνεία — Κείμενα διατυπωμένα σε περισσότερες από μία γλώσσες — Αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων — Λαμβάνεται υπόψη η πραγματική βούληση του συντάκτη του κειμένου και ο σκοπός τον οποίο αυτός επιδιώκει

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα — Οδηγία 95/46 — Άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα — Είσπραξη τελών από εθνική δημόσια αρχή — Επιτρέπεται — Προϋπόθεση

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

3. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα — Οδηγία 95/46 — Άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα — Είσπραξη τελών από εθνική δημόσια αρχή — Καθορισμός των εν λόγω τελών — Προϋποθέσεις — Το ποσό του τέλους δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων — Υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου να προβεί σε εξακρίβωση

   (Οδηγία 95/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12, στοιχείο αʹ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 19)

2.  Το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει την είσπραξη τέλους για τη γνωστοποίηση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα εκ μέρους δημόσιας αρχής, υπό τον όρο ότι το ποσό του τέλους αυτού δεν είναι υπερβολικό.

   (βλ. σκέψεις 22, 23, διατακτ. 1)

3.  Στα κράτη μέλη που επιβάλλουν την καταβολή τέλους για την άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στις πληροφορίες τις οποίες αφορά το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, εναπόκειται να καθορίζουν το ποσό του εν λόγω τέλους σε τέτοιο επίπεδο ώστε να εξασφαλίζεται η ορθή ισορροπία μεταξύ, αφενός, του συμφέροντος του ενδιαφερομένου στην προστασία της ιδιωτικής του ζωής, ιδίως μέσω του δικαιώματός του να λαμβάνει με εύληπτο τρόπο γνώση των δεδομένων ώστε να είναι σε θέση, ενδεχομένως, να ασκήσει τα δικαιώματά του διόρθωσης, διαγραφής και κλειδώματος των δεδομένων σε περίπτωση μη σύννομης προς την οδηγία επεξεργασίας τους καθώς και μέσω των δικαιωμάτων του να αντιταχθεί στην κοινοποίηση των δεδομένων του και να ασκήσει ένδικη προσφυγή, και, αφετέρου, της επιβαρύνσεως που η υποχρέωση διατήρησης των στοιχείων αυτών συνεπάγεται για τον υπεύθυνο της επεξεργασίας.

   Για την εφαρμογή του άρθρου 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46, όταν μια εθνική δημόσια αρχή επιβάλλει στα φυσικά πρόσωπα την καταβολή τέλους για την άσκηση του δικαιώματός τους προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που τα αφορούν, το ποσό του τέλους αυτού δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος της γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων. Εντούτοις, το ανώτατο αυτό όριο δεν συνιστά εμπόδιο στην ευχέρεια των κρατών μελών να καθορίσουν σε χαμηλότερο επίπεδο το ποσό του εν λόγω τέλους προκειμένου να εξασφαλίσουν σε κάθε φυσικό πρόσωπο τη δυνατότητα αποτελεσματικής ασκήσεως του εν λόγω δικαιώματος.

   Επομένως, το άρθρο 12, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46 έχει την έννοια ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το ποσό του επιβαλλόμενου τέλους για την άσκηση του δικαιώματος προσβάσεως στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν είναι υπερβολικό κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, το εν λόγω ποσό δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος της γνωστοποιήσεως των οικείων δεδομένων. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να προβεί στην αναγκαία επαλήθευση λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υποθέσεως της κύριας δίκης.

   (βλ. σκέψεις 28, 30, 31, διατακτ. 2)