Υπόθεση C-387/11

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

Βασιλείου του Βελγίου

«Παράβαση κράτους μέλους — Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ — Άρθρα 31 και 40 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ — Φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες — Ημεδαπές και αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων — Φόρος κινητών αξιών — Συμψηφισμός παρακρατηθέντος φόρου κινητών αξιών — Απαλλαγή των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες — Δυσμενής διάκριση — Δικαιολογητικοί λόγοι»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 25ης Οκτωβρίου 2012

1. Ελευθερία εγκαταστάσεως – Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων – Διατάξεις της Συνθήκης – Πεδίο εφαρμογής – Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος – Δυνατότητα εφαρμογής διατάξεων που διέπουν τόσο την ελευθερία εγκαταστάσεως όσο και την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ)

2. Ελευθερία εγκαταστάσεως – Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων – Περιορισμοί – Φορολογική νομοθεσία – Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος – Δεν επιτρέπεται – Δικαιολογία – Δεν χωρεί

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ· Συμφωνία ΕΟΧ, άρθρα 31 και 40)

3. Ελευθερία εγκαταστάσεως – Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων – Περιορισμοί – Φορολογική νομοθεσία – Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος – Δεν επιτρέπεται – Συμβάσεις για την αποφυγή της διπλής φορολογίας συναφθείσες με άλλα κράτη – Δεν ασκεί επιρροή

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 33-35)

2.  Διατηρώντας σε ισχύ διαφορετικούς κανόνες όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες, αναλόγως του αν τα εισοδήματα αυτά εισπράττονται από ημεδαπές εταιρίες επενδύσεων ή αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος, το εν λόγω κράτος μέλος παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ καθώς και από τα άρθρα 31 και 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.

   Συγκεκριμένα, φορολογική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων που εισπράττονται από τις αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος, ενώ τα προβλέπει όσον αφορά τα εισοδήματα που εισπράττονται από τις ημεδαπές εταιρίες επενδύσεων, θεσπίζει δυσμενή μεταχείριση των αλλοδαπών εταιριών.

   Για να μπορεί μια τέτοια διαφορετική μεταχείριση να θεωρηθεί ότι συμβιβάζεται με τις διατάξεις της Συνθήκης περί ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων και περί ελευθερίας της εγκαταστάσεως, πρέπει η διαφορετική μεταχείριση να αφορά καταστάσεις που δεν είναι εξ αντικειμένου συγκρίσιμες ή να δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος.

   Πάντως, οι δικαιούχες των εν λόγω εισοδημάτων αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση με εκείνη των ημεδαπών εταιριών όσον αφορά τον κίνδυνο της αλλεπάλληλης φορολογίας των διανεμομένων από τις ημεδαπές εταιρίες μερισμάτων, με αποτέλεσμα οι αλλοδαπές δικαιούχες εταιρίες να μην μπορούν να τύχουν διαφορετικής μεταχειρίσεως από τις ημεδαπές δικαιούχες εταιρίες.

   Επιπλέον, ένας τέτοιος περιορισμός δεν δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος. Πρώτον, δεν δικαιολογείται από την ανάγκη διασφαλίσεως ισόρροπης κατανομής της φορολογικής αρμοδιότητας, καθώς, σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος αποφασίζει να μη φορολογήσει τις ημεδαπές δικαιούχους εταιρίες όσον αφορά εισοδήματα αυτού του είδους, το κράτος αυτό δεν δύναται να επικαλεσθεί την ανάγκη διασφαλίσεως ισόρροπης κατανομής της φορολογικής αρμοδιότητας μεταξύ των κρατών μελών προκειμένου να δικαιολογήσει τη φορολόγηση δικαιούχων εταιριών που είναι εγκατεστημένες σε άλλο κράτος μέλος.

   Δεύτερον, ένα τέτοιο μέτρο δεν δικαιολογείται από λόγους αναγόμενους στη συνοχή του φορολογικού συστήματος, δεδομένου ότι οι αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να τύχουν απαλλαγής από τον φόρο επί των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες, όσον αφορά τα εισοδήματα που αυτές εισπράττουν από εταιρίες εγκατεστημένες στο κράτος μέλος φορολογήσεως, ούτε συμψηφισμού ή επιστροφής του φόρου κινητών αξιών και τούτο ανεξαρτήτως των προσφερομένων υπ’ αυτών εχεγγύων όσον αφορά την υπαγωγή σε φορολογικό έλεγχο.

   (βλ. σκέψεις 38-40, 45, 51, 74-76, 80, 81, 83, διατακτ. 1)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 55-58)

Υπόθεση C-387/11

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

Βασιλείου του Βελγίου

«Παράβαση κράτους μέλους — Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ — Άρθρα 31 και 40 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ — Φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες — Ημεδαπές και αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων — Φόρος κινητών αξιών — Συμψηφισμός παρακρατηθέντος φόρου κινητών αξιών — Απαλλαγή των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες — Δυσμενής διάκριση — Δικαιολογητικοί λόγοι»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 25ης Οκτωβρίου 2012

1. Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων — Διατάξεις της Συνθήκης — Πεδίο εφαρμογής — Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος — Δυνατότητα εφαρμογής διατάξεων που διέπουν τόσο την ελευθερία εγκαταστάσεως όσο και την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ)

2. Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων — Περιορισμοί — Φορολογική νομοθεσία — Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος — Δεν επιτρέπεται — Δικαιολογία — Δεν χωρεί

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ· Συμφωνία ΕΟΧ, άρθρα 31 και 40)

3. Ελευθερία εγκαταστάσεως — Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων — Περιορισμοί — Φορολογική νομοθεσία — Εθνική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες που εισπράττονται από αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος — Δεν επιτρέπεται — Συμβάσεις για την αποφυγή της διπλής φορολογίας συναφθείσες με άλλα κράτη — Δεν ασκεί επιρροή

   (Άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 33-35)

2.  Διατηρώντας σε ισχύ διαφορετικούς κανόνες όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες, αναλόγως του αν τα εισοδήματα αυτά εισπράττονται από ημεδαπές εταιρίες επενδύσεων ή αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος, το εν λόγω κράτος μέλος παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 63 ΣΛΕΕ καθώς και από τα άρθρα 31 και 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.

   Συγκεκριμένα, φορολογική νομοθεσία η οποία δεν προβλέπει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη φορολογία των εισοδημάτων που εισπράττονται από τις αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων οι οποίες δεν διαθέτουν σταθερή εγκατάσταση στο κράτος μέλος, ενώ τα προβλέπει όσον αφορά τα εισοδήματα που εισπράττονται από τις ημεδαπές εταιρίες επενδύσεων, θεσπίζει δυσμενή μεταχείριση των αλλοδαπών εταιριών.

   Για να μπορεί μια τέτοια διαφορετική μεταχείριση να θεωρηθεί ότι συμβιβάζεται με τις διατάξεις της Συνθήκης περί ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων και περί ελευθερίας της εγκαταστάσεως, πρέπει η διαφορετική μεταχείριση να αφορά καταστάσεις που δεν είναι εξ αντικειμένου συγκρίσιμες ή να δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος.

   Πάντως, οι δικαιούχες των εν λόγω εισοδημάτων αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση με εκείνη των ημεδαπών εταιριών όσον αφορά τον κίνδυνο της αλλεπάλληλης φορολογίας των διανεμομένων από τις ημεδαπές εταιρίες μερισμάτων, με αποτέλεσμα οι αλλοδαπές δικαιούχες εταιρίες να μην μπορούν να τύχουν διαφορετικής μεταχειρίσεως από τις ημεδαπές δικαιούχες εταιρίες.

   Επιπλέον, ένας τέτοιος περιορισμός δεν δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος. Πρώτον, δεν δικαιολογείται από την ανάγκη διασφαλίσεως ισόρροπης κατανομής της φορολογικής αρμοδιότητας, καθώς, σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος αποφασίζει να μη φορολογήσει τις ημεδαπές δικαιούχους εταιρίες όσον αφορά εισοδήματα αυτού του είδους, το κράτος αυτό δεν δύναται να επικαλεσθεί την ανάγκη διασφαλίσεως ισόρροπης κατανομής της φορολογικής αρμοδιότητας μεταξύ των κρατών μελών προκειμένου να δικαιολογήσει τη φορολόγηση δικαιούχων εταιριών που είναι εγκατεστημένες σε άλλο κράτος μέλος.

   Δεύτερον, ένα τέτοιο μέτρο δεν δικαιολογείται από λόγους αναγόμενους στη συνοχή του φορολογικού συστήματος, δεδομένου ότι οι αλλοδαπές εταιρίες επενδύσεων δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να τύχουν απαλλαγής από τον φόρο επί των εισοδημάτων από κεφάλαια και κινητές αξίες, όσον αφορά τα εισοδήματα που αυτές εισπράττουν από εταιρίες εγκατεστημένες στο κράτος μέλος φορολογήσεως, ούτε συμψηφισμού ή επιστροφής του φόρου κινητών αξιών και τούτο ανεξαρτήτως των προσφερομένων υπ’ αυτών εχεγγύων όσον αφορά την υπαγωγή σε φορολογικό έλεγχο.

   (βλ. σκέψεις 38-40, 45, 51, 74-76, 80, 81, 83, διατακτ. 1)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 55-58)