Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Τελωνειακή ένωση – Τελωνειακό έδαφος της Ένωσης – Πριγκιπάτο του Μονακό

(Άρθρο 34 ΣΛΕΕ και 36 ΣΛΕΕ· κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 2, στοιχείο β΄)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων – Ποσοτικοί περιορισμοί – Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος

(Άρθρο 34 ΣΛΕΕ)

Περίληψη

1. Βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, το έδαφος του Πριγκιπάτου του Μονακό θεωρείται μέρος του τελωνειακού εδάφους της Ένωσης. Εφόσον στο εμπόριο μεταξύ του Μονακό και των κρατών μελών δεν μπορεί να εφαρμοσθεί δασμός ή φόρος ισοδυνάμου αποτελέσματος, κατ’ ακολουθία τα εμπορεύματα καταγωγής Μονακό, εξαγόμενα απευθείας σε κράτος μέλος, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αν ήσαν καταγωγής των κρατών μελών. Από την εξομοίωση αυτή προς τα προϊόντα καταγωγής των κρατών μελών προκύπτει ότι τα εμπορεύματα καταγωγής Μονακό υπάγονται στους κανόνες της Συνθήκης στον τομέα της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων.

(βλ. σκέψη 14)

2. Το άρθρο 34 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτό νομοθεσία κράτους μέλους η οποία απαιτεί την παροχή εγγυήσεως για την καταβολή των δικαστικών εξόδων εκ μέρους ενάγοντος μονεγασκικής ιθαγένειας ο οποίος άσκησε ενώπιον ορισμένου από τα πολιτικά δικαστήρια του κράτους αυτού αγωγή κατά υπηκόου του εν λόγω κράτους προκειμένου να επιτύχει την εξόφληση τιμολογίων εκδοθέντων για την παράδοση εμπορευμάτων τα οποία εξομοιώνονται με κοινοτικά εμπορεύματα, μολονότι τέτοια απαίτηση δεν επιβάλλεται στους υπηκόους του κράτους μέλους αυτού.

Ασφαλώς, το αποτέλεσμα ενός τέτοιου μέτρου είναι ότι οι επιχειρηματίες που επιθυμούν να ασκήσουν ένδικο βοήθημα υπάγονται σε διαφορετική δικονομική ρύθμιση ανάλογα με το αν έχουν ή όχι την ιθαγένεια του οικείου κράτους μέλους. Εντούτοις, το γεγονός ότι οι υπήκοοι άλλων κρατών μελών θα δίσταζαν εξ αυτού του λόγου να πωλήσουν εμπορεύματα σε αγοραστές εγκατεστημένους στο εν λόγω κράτος μέλος οι οποίοι έχουν την ιθαγένεια του κράτους αυτού έχει υπερβολικά υποθετικό και έμμεσο χαρακτήρα για να θεωρηθεί το επίμαχο εθνικό μέτρο ικανό να εμποδίσει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών, με συνέπεια ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ενδεχόμενης αλλοιώσεως του ενδοκοινοτικού εμπορίου και της επίμαχης διαφορετικής μεταχειρίσεως να μη μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αποδειχθεί.

(βλ. σκέψεις 17, 21 και διατακτ.)