ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 9ης Σεπτεμβρίου 2010

Υπόθεση T-17/08 P

Marta Andreasen

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Λογιστής της Επιτροπής — Πειθαρχική διαδικασία — Ποινή παύσεως — Δικονομικές εγγυήσεις — Αποτελεσματική ένδικη προστασία»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 8ης Νοεμβρίου 2007, F-40/05, Andreasen κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. I-A-1-337 και II-A-1-1859).

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η Marta Andreasen φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

1.      Αναίρεση — Αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου — Νομικά ζητήματα — Έλεγχος της αναλογικότητας πειθαρχικής κυρώσεως — Έκταση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα IX, άρθρο 10)

2.      Δίκαιο της Ένωσης — Αρχές — Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Καθιέρωση μέσω Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών — Παραπομπή στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Άρθρα 263 ΣΛΕΕ και 270 ΣΛΕΕ· Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 47)

1.      Το ζήτημα της αναλογικότητας πειθαρχικής κυρώσεως είναι νομικό ζήτημα και, ως εκ τούτου, ελέγχεται αναιρετικά, καθόσον ο έλεγχος αυτός μπορεί να διεξαχθεί χωρίς επανεξέταση των διαπιστώσεων και των εκτιμήσεων των πραγματικών περιστατικών στις οποίες έχει ήδη προβεί το πρωτοβάθμιο δικαστήριο.

Στο πλαίσιο της αναιρέσεως, ο έλεγχος του Γενικού Δικαστηρίου έχει ως αντικείμενο, αφενός, να εξετάσει κατά πόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έλαβε υπόψη, κατά τον δέοντα νομικώς τρόπο, τα κριτήρια του άρθρου 10 του παραρτήματος IX του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων και, αφετέρου, να εξακριβώσει εάν το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απάντησε με επαρκή νομικά επιχειρήματα στους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας σχετικά με την εκτίμηση της αναλογικότητας της πειθαρχικής κυρώσεως που επιβλήθηκε.

(βλ. σημεία 93 και 94)

Παραπομπή:

ΔΕΕ, 16 Ιουλίου 1998, C-252/97 P, N κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. I-4871, σημεία 58 έως 64· 6 Μαρτίου 2001, C-274/99 P, Connolly κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. I-1611, σημεία 127 και 128· 29 Απριλίου 2004, C-359/01 P, British Sugar κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ. I-4933, σημείο 47· 12 Νοεμβρίου 2009, C-554/08 P, Carbone-Lorraine κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σημείο 71

2.      Ως γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης, το δικαίωμα που απορρέει από το άρθρο 6, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εφαρμογή στο πλαίσιο ένδικης προσφυγής κατ’ αποφάσεως της Επιτροπής.

Η αρχή της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας αποτελεί γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης απορρέουσα από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, η οποία έχει καθιερωθεί με τα άρθρα 6 και 13 της εν λόγω Συμβάσεως και επιβεβαιωθεί με το άρθρο 47 του Χάρτη του Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο δικαστικός έλεγχος που διεξάγει ο δικαστής της Ένωσης στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ ή δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, παρέχει τη δυνατότητα ασκήσεως κατάλληλης και αποτελεσματικής προσφυγής ενώπιον ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστηρίου, κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κατά την έννοια της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οπότε είναι δυνατή η θεραπεία, εν πάση περιπτώσει, των ανεπαρκειών και των ελλείψεων πειθαρχικής διαδικασίας που προηγήθηκε της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

Συναφώς, η προσφυγή ακυρώσεως ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης παρέχει τη δυνατότητα να θεραπευθούν τόσο οι νομικές όσο και οι πραγματικές πλάνες και να ελεγχθεί η αναλογικότητα της προσβαλλόμενης πειθαρχικής κυρώσεως σε σχέση με το προσαπτόμενο σφάλμα.

(βλ. σημεία 141, 142, 145 και 146)

Παραπομπή:

ΔΕΕ, 3 Σεπτεμβρίου 2008, C-402/05 P και C-415/05 P, Kadi και Al Barakaat International Foundation κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, Συλλογή 2008, σ. I-6351, σημείο 335· 16 Ιουλίου 2009, Der Grüne Punkt — Duales System Deutschland κατά Επιτροπής, C-385/07 P, Συλλογή 2009, σ. I-6155, σημεία 178 και 179 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ, 11 Ιουλίου 2007, T-351/01, Schneider Electric κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. II-2237, σημείο 184