Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών – Κανονιστικό πλαίσιο – Καθολική υπηρεσία και δικαιώματα των χρηστών – Οδηγίες 2002/21 και 2002/22 – Εθνική κανονιστική αρχή

(Οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2002/21, άρθρα 2, στοιχείο ζ΄, 3 και 4, και 2002/22, άρθρο 2, εδ. 1)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Τομέας των τηλεπικοινωνιών – Καθολική υπηρεσία και δικαιώματα των χρηστών – Οδηγία 2002/22 – Υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας, περιλαμβανομένων των υποχρεώσεων παροχής κοινωνικής υπηρεσίας – Υπολογισμός του κόστους – Αθέμιτη επιβάρυνση

(Οδηγία 2002/22 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, 21η αιτιολογική σκέψη)

3. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Τομέας των τηλεπικοινωνιών – Καθολική υπηρεσία και δικαιώματα των χρηστών – Οδηγία 2002/22 – Υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας, περιλαμβανομένων των υποχρεώσεων παροχής κοινωνικής υπηρεσίας – Υπολογισμός του κόστους – Αθέμιτη επιβάρυνση

(Οδηγία 2002/22 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 12 § 1, και παράρτημα IV)

4. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Τομέας των τηλεπικοινωνιών – Καθολική υπηρεσία και δικαιώματα των χρηστών – Οδηγία 2002/22 – Υποχρεώσεις καθολικής υπηρεσίας, περιλαμβανομένων των υποχρεώσεων παροχής κοινωνικής υπηρεσίας – Υπολογισμός του κόστους – Αθέμιτη επιβάρυνση

(Οδηγία 2002/22 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 13 § 1)

Περίληψη

1. Αυτή καθ’ εαυτήν η οδηγία 2002/22 για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών, κατ’ αρχήν, δεν απαγορεύει να επέμβει ο εθνικός νομοθέτης ως εθνική κανονιστική αρχή υπό την έννοια της οδηγίας 2002/21 σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών, αρκεί, κατά την επιτέλεση της λειτουργίας αυτής, να πληροί τις προϋποθέσεις αρμοδιότητας, ανεξαρτησίας, αμεροληψίας και διαφάνειας που προβλέπουν οι εν λόγω οδηγίες και αρκεί οι αποφάσεις που λαμβάνει στο πλαίσιο της λειτουργίας αυτής να μπορούν να γίνουν το αντικείμενο αποτελεσματικών προσφυγών των ενδιαφερομένων μερών σε ανεξάρτητο όργανο, πράγμα που είναι έργο του εθνικού δικαστηρίου να διαπιστώσει.

(βλ. σκέψεις 30-31, 53, διατακτ. 1)

2. Από την εικοστή πρώτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας 2002/22 για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών προκύπτει ότι ο κοινοτικός νομοθέτης θέλησε οι μηχανισμοί καλύψεως του καθαρού κόστους που η παροχή της καθολικής υπηρεσίας δύναται να συνεπάγεται για μια επιχείρηση να συνδέονται με την ύπαρξη υπερβολικής επιβαρύνσεως της επιχειρήσεως αυτής. Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμώντας ότι το καθαρό κόστος της καθολικής υπηρεσίας δεν αποτελεί οπωσδήποτε υπερβολική επιβάρυνση για όλες τις σχετικές επιχειρήσεις, θέλησε να αποκλείσει τη δυνατότητα κάθε καθαρό κόστος παροχής της καθολικής υπηρεσίας να δημιουργεί αυτομάτως δικαίωμα αποζημιώσεως. Υπό τις συνθήκες αυτές, η αθέμιτη επιβάρυνση της οποίας την ύπαρξη η εθνική κανονιστική αρχή οφείλει να διαπιστώσει πριν από κάθε αποζημίωση είναι επιβάρυνση η οποία, για κάθε σχετική επιχείρηση, είναι υπερβολική σε σχέση με την ικανότητά της να την αναλάβει, λαμβανομένων υπόψη όλων των χαρακτηριστικών της και ιδίως του επιπέδου του εξοπλισμού της, της χρηματοοικονομικής της καταστάσεως και του μεριδίου της στην αγορά.

(βλ. σκέψη 42)

3. Το άρθρο 12 της οδηγίας 2002/22 για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών δεν αποκλείει τη δυνατότητα η εθνική κανονιστική αρχή να εκτιμήσει με γενικό τρόπο και βάσει υπολογισμού του καθαρού κόστους του φορέα παροχής καθολικής υπηρεσίας, που προηγουμένως ήταν ο μοναδικός φορέας παροχής της υπηρεσίας αυτής, ότι η παροχή της εν λόγω υπηρεσίας δύναται να αποτελέσει αθέμιτη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις που πλέον έχουν οριστεί ως φορείς παροχής καθολικής υπηρεσίας.

Συγκεκριμένα, ούτε από το άρθρο 12, παράγραφος 1, ούτε από το παράρτημα IV της οδηγίας 2002/22, ούτε από κάποια άλλη διάταξη της οδηγίας αυτής προκύπτει ότι ο κοινοτικός νομοθέτης θέλησε να καθορίσει ο ίδιος τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι εν λόγω αρχές καλούνται να κρίνουν εκ των προτέρων ότι η εν λόγω παροχή δύναται να αποτελέσει αθέμιτη επιβάρυνση.

(βλ. σκέψεις 36, 53, διατακτ. 2)

4. Το άρθρο 13 της οδηγίας 2002/22 για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών αποκλείει τη δυνατότητα η εθνική κανονιστική αρχή να διαπιστώσει με γενικό τρόπο και βάσει του υπολογισμού του καθαρού κόστους του φορέα παροχής καθολικής υπηρεσίας, ο οποίος προηγουμένως ήταν ο μοναδικός φορέας παροχής της υπηρεσίας αυτής, ότι οι επιχειρήσεις που έχουν πλέον οριστεί ως φορείς παροχής καθολικής υπηρεσίας όντως υπόκεινται σε αθέμιτη επιβάρυνση λόγω της παροχής αυτής, χωρίς να έχει προβεί σε ειδική εξέταση της καταστάσεως κάθε μιας από αυτές.

Αν η εθνική κανονιστική αρχή διαπιστώσει ότι μία ή περισσότερες επιχειρήσεις που έχουν οριστεί ως φορείς παροχής καθολικής υπηρεσίας υπόκεινται σε αθέμιτη επιβάρυνση και αν η επιχείρηση ή οι επιχειρήσεις αυτές ζητήσουν να αποζημιωθούν, στο κράτος μέλος θα απόκειται να εφαρμόσει τους αναγκαίους προς τούτο μηχανισμούς, σύμφωνα με το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2002/22, από το οποίο προκύπτει επιπλέον ότι η αποζημίωση αυτή πρέπει να έχει σχέση με το καθαρό κόστος όπως υπολογίστηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 12 της εν λόγω οδηγίας.

(βλ. σκέψεις 44, 53, διατακτ. 3)