Υπόθεση C-201/08

Plantanol GmbH & Co. KG

κατά

Hauptzollamt Darmstadt

(αίτηση του Hessisches Finanzgericht για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Οδηγία 2003/30/EΚ — Προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές — Οδηγία 2003/96/ΕΚ — Κοινοτικό πλαίσιο φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας — Μείγμα φυτικού ελαίου, προσθέτων ουσιών και καυσίμου — Βιοκαύσιμα — Εθνική ρύθμιση — Φορολογική απαλλαγή — Αντικατάσταση της απαλλαγής από την υποχρέωση τήρησης ενός ελαχίστου ποσοστού βιοκαυσίμου στα καύσιμα — Συμφωνία προς τις οδηγίες 2003/30/EΚ και 2003/96/EΚ — Γενικές αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης»

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009   I ‐ 8346

Περίληψη της αποφάσεως

1. Περιβάλλον – Προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές – Οδηγία 2003/30

   (Οδηγία 2003/30 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3)

2. Περιβάλλον – Προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές – Οδηγία 2003/30

   (Οδηγία 2003/30 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)

1.  Το άρθρο 3 της οδηγίας 2003/30, που επιδιώκει να προάγει τη χρήση βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων στις μεταφορές, έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτό διάταξη εθνικής νομοθεσίας, η οποία αποκλείει από το σύστημα φορολογικών απαλλαγών, που προβλέπεται από την εν λόγω οδηγία υπέρ των βιοκαυσίμων, προϊόν, το οποίο προέρχεται από την ανάμιξη φυτικού ελαίου, πετρελαίου ορυκτής προέλευσης και ειδικών προσθέτων.

   Συγκεκριμένα, αφενός προκύπτει από την δέκατη ένατη αιτιολογική σκέψη της εν λόγω οδηγίας ότι, καίτοι το σύστημα φορολογικής απαλλαγής αποτελεί ένα από τα μέσα που διαθέτουν τα κράτη μέλη για την επίτευξη των στόχων που προβλέπονται από την οδηγία αυτή, εντούτοις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλα μέσα, όπως οι οικονομικές ενισχύσεις προς την μεταποιητική βιομηχανία ή ο καθορισμός υποχρεωτικού ποσοστού βιοκαυσίμων, που πρέπει να τηρούν οι εταιρείες πετρελαιοειδών.

   Αφετέρου, από το άρθρο 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2003/30, προκύπτει ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν επίσης ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως, όσον αφορά τα προϊόντα που επιθυμούν να προωθήσουν, προς επίτευξη των στόχων που τάσσει η οδηγία, καθόσον τα κράτη μέλη δύνανται να επιλέξουν την κατά προτεραιότητα προώθηση ορισμένων τύπων βιοκαυσίμων, λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική κλιματική και περιβαλλοντική τους ισορροπία, την αποδοτικότητά τους, καθώς επίσης την ανταγωνιστικότητα και την ασφάλεια του εφοδιασμού.

   (βλ. σκέψεις 36-37, 41, διατακτ. 1)

2.  Στο πλαίσιο της οδηγίας 2003/30, σχετικά µε την προώθηση της χρήσης βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων καυσίμων για τις μεταφορές, οι γενικές αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης επιτρέπουν, καταρχήν, σε κράτος μέλος, όσον αφορά προϊόν, το οποίο προέρχεται από την ανάμιξη φυτικού ελαίου, πετρελαίου ορυκτής προέλευσης και ειδικών προσθέτων, να καταργήσει, πριν την αρχικώς προβλεφθείσα από την εθνική νομοθεσία ημερομηνία εκπνοής, το σύστημα φορολογικής απαλλαγής που εφαρμοζόταν στο προϊόν αυτό. Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση μίας τέτοιας κατάργησης δεν είναι να συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Εναπόκειται εντούτοις στο αιτούν δικαστήριο να εξετάσει, στο πλαίσιο μίας σφαιρικής και in concreto αξιολόγησης, κατά πόσον τηρήθηκαν οι ανωτέρω αρχές στην κύρια δίκη, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των σχετικών με αυτήν περιστάσεων.

   (βλ. σκέψη 68, διατακτ. 2)