Υπόθεση T-326/07 R

Cheminova A/S κ.λπ.

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Ασφαλιστικά μέτρα — Οδηγία 91/414/ΕΟΚ — Αίτηση αναστολής εκτελέσεως — Παραδεκτό — Έλλειψη επείγοντος»

Διάταξη του Προέδρου του Πρωτοδικείου της 4ης Δεκεμβρίου 2007   II - 4881

Περίληψη της διατάξεως

1. Ασφαλιστικά μέτρα – Προϋποθέσεις παραδεκτού της αιτήσεως – Prima facie παραδεκτό της προσφυγής

   (Άρθρα 230 ΕΚ, 242 ΕΚ και 243 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 104 § 1· οδηγία 91/414 του Συμβουλίου· απόφαση 2007/389 της Επιτροπής)

2. Ασφαλιστικά μέτρα – Προϋποθέσεις παραδεκτού – Δικόγραφο της αιτήσεως – Τυπικά στοιχεία

   (Άρθρο 242 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 104 §§ 2 και 3)

3. Ασφαλιστικά μέτρα – Αναστολή εκτελέσεως – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Επείγον – Σοβαρή και ανεπανόρθωτη βλάβη

   (Άρθρο 242 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 104 § 2)

1.  Στο πλαίσιο αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, η εξέταση του παραδεκτού της προσφυγής είναι κατ’ ανάγκην συνοπτική, λαμβανομένου υπόψη του επείγοντος χαρακτήρα της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων. Το παραδεκτό της προσφυγής μπορεί να εκτιμηθεί μόνον εκ πρώτης όψεως, καθόσον σκοπός είναι να εξεταστεί αν ο αιτών προσκόμισε επαρκή στοιχεία που εκ των προτέρων δικαιολογούν το συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το παραδεκτό της προσφυγής. Ο δικαστής ασφαλιστικών μέτρων οφείλει να κηρύξει την εν λόγω αίτηση απαράδεκτη μόνον αν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς το παραδεκτό της προσφυγής. Πράγματι, απόφανση επί του παραδεκτού στο στάδιο των ασφαλιστικών μέτρων, όταν εκ πρώτης όψεως δεν αποκλείεται εντελώς το παραδεκτό, θα προδίκαζε την απόφαση του Πρωτοδικείου επί της προσφυγής.

   Εφόσον πρόκειται για αίτηση ασφαλιστικών μέτρων συναρτώμενη με προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως 2007/389 σχετικά με τη μη καταχώριση του malathion στο παράρτημα I της οδηγίας 91/414 και την ανάκληση των εγκρίσεων για τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα που περιέχουν την εν λόγω ουσία, εκ πρώτης όψεως δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η εν λόγω απόφαση αφορά άμεσα και ατομικά, κατά το άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ, τον αιτούντα, ως εκείνον που προέβη στην ανακοίνωση σχετικά με το malathion, όντως έλαβε μέρος στην προβλεπόμενη από την οδηγία διαδικασία αξιολογήσεως μιας δραστικής ουσίας και καλύφθηκε από τις προβλεπόμενες από τη σχετική ρύθμιση διαδικαστικές εγγυήσεις, και ότι η προσφυγή που ασκήθηκε από αυτόν είναι παραδεκτή.

   Εκ πρώτης όψεως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η απόφαση 2007/389, της οποίας αποδέκτες είναι μόνο τα κράτη μέλη, αφορά ατομικά τους λοιπούς αιτούντες, καθόσον οι αιτούντες αυτοί, πόρρω απέχοντες από το να εξατομικεύονται από ιδιαίτερες ιδιότητές τους, θίγονται με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι άλλοι πωλητές και χρήστες του malathion που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, μια και η εν λόγω απόφαση δεν περιέχει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο που να επιτρέπει το συμπέρασμα ότι εκδόθηκε λαμβανομένης υπόψη της ιδιαίτερης καταστάσεώς τους. Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι μόνο λόγω της αντικειμενικής τους ιδιότητας ως επιχειρηματιών τους οποίους αφορά η εν λόγω απόφαση οι αιτούντες αυτοί μπορούν να ισχυριστούν ότι θίγονται από την απόφαση αυτή. Πάντως, το γεγονός ότι η εν λόγω απόφαση τους θίγει κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι αρκετό για να τους αφορά ατομικά κατά το άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ. Επιπλέον, εκτός από τους αιτούντες υπάρχουν πολλές άλλες επιχειρήσεις που και αυτές πωλούν και χρησιμοποιούν malathion και επομένως έχουν δικαιώματα εμπορίας όπως οι αιτούντες. Κατά συνέπεια, οι άλλοι αιτούντες εκτός από εκείνον ο οποίος προέβη στην ανακοίνωση δεν μπορούν να επικαλεστούν παραδεκτώς την ατομική τους κατάσταση για να αποδείξουν το επείγον της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, οπότε δεν υπέβαλαν παραδεκτώς ούτε μια τέτοια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

   (βλ. σκέψεις 44-45, 47, 58-59, 64)

2.  Βάσει του άρθρου 104, παράγραφοι 2 και 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, η αίτηση σχετικά με ασφαλιστικά μέτρα πρέπει να διευκρινίζει, μεταξύ άλλων, τους πραγματικούς και νομικούς ισχυρισμούς που εκ πρώτης όψεως δικαιολογούν να διαταχθεί το ζητούμενο μέτρο και πρέπει να υποβληθεί με χωριστό έγγραφο και υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από τα άρθρα 43 και 44 του ίδιου κανονισμού. Εν προκειμένω, η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων πρέπει από μόνη της να παρέχει στον καθού τη δυνατότητα να ετοιμάσει τις παρατηρήσεις του και στον δικαστή ασφαλιστικών μέτρων τη δυνατότητα να αποφανθεί επί της αιτήσεως, εν ανάγκη, χωρίς άλλα πληροφοριακά στοιχεία που τη στηρίζουν, τα δε ουσιώδη πραγματικά και νομικά στοιχεία επί των οποίων η αίτηση αυτή στηρίζεται πρέπει να απορρέουν με συνεπή και κατανοητό τρόπο από το ίδιο το κείμενο της αιτήσεως αυτής.

   (βλ. σκέψεις 65-66)

3.  Το επείγον του ασφαλιστικού μέτρου πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με την ανάγκη εκδόσεως διατάξεως ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου να αποφευχθεί η επέλευση σοβαρής και ανεπανόρθωτης βλάβης στον διάδικο ο οποίος ζητεί το ασφαλιστικό μέτρο. Το επικείμενο της βλάβης δεν πρέπει να αποδεικνύεται με απόλυτη βεβαιότητα· είναι αρκετό, ιδιαίτερα όταν η επέλευση της βλάβης εξαρτάται από τη συνδρομή συνόλου παραγόντων, να είναι η βλάβη προβλέψιμη με επαρκή βαθμό πιθανότητας. Ωστόσο, ο διάδικος που επικαλείται τη βλάβη αυτή οφείλει να αποδείξει τα πραγματικά περιστατικά που τεκμαίρεται ότι στηρίζουν την πιθανότητα σοβαρής και ανεπανόρθωτης βλάβης.

   Μια βλάβη χρηματικής φύσεως δεν δύναται, εκτός εξαιρετικών περιστάσεων, να θεωρηθεί ανεπανόρθωτη ή έστω δύσκολα ανορθώσιμη, καθόσον συνήθως δύναται να γίνει αργότερα το αντικείμενο χρηματικής αποζημιώσεως. Το ασφαλιστικό μέτρο δικαιολογείται μόνον όταν, αν δεν διαταχθεί το μέτρο αυτό, ο αιτών θα βρεθεί σε κατάσταση ικανή να θέσει σε κίνδυνο την ύπαρξή του πριν από την έκδοση οριστικής αποφάσεως στη δίκη επί της προσφυγής. Εφόσον το επικείμενο του αφανισμού από την αγορά αποτελεί όντως βλάβη που είναι και ανεπανόρθωτη και σοβαρή, η λήψη του ζητούμενου ασφαλιστικού μέτρου δικαιολογείται στην περίπτωση αυτή.

   Ναι μεν λαμβάνεται υπόψη και το γεγονός ότι, αν δεν διαταχθεί το ζητούμενο ασφαλιστικό μέτρο, θα μεταβληθούν με ανεπανόρθωτο τρόπο τα μερίδια αγοράς που έχει ο αιτών, πλην όμως η περίπτωση αυτή δύναται να εξομοιωθεί με τον κίνδυνο αφανισμού από την αγορά και να δικαιολογήσει τη λήψη του ζητούμενου ασφαλιστικού μέτρου μόνον αν η ανεπανόρθωτη μετατροπή των μεριδίων αγοράς είναι και αυτή σοβαρή. Κατά συνέπεια, δεν είναι αρκετό να υπάρχει κίνδυνος να χαθεί ανεπανόρθωτα ένα μερίδιο αγοράς, όσο μικρό και αν είναι, αλλά έχει σημασία το μερίδιο αυτό να είναι αρκετά μεγάλο. Επιπλέον, ο αιτών ο οποίος επικαλείται την απώλεια ενός τέτοιου μεριδίου αγοράς οφείλει να αποδείξει ότι λόγω διαρθρωτικών ή νομικών εμποδίων είναι αδύνατη η ανάκτηση σημαντικού κλάσματος του μεριδίου αυτού, ακόμη και αν χρησιμοποιηθούν μεταξύ άλλων κατάλληλα μέτρα διαφημίσεως. Στο πλαίσιο αυτό, η σοβαρότητα της προβαλλομένης βλάβης πρέπει να αξιολογείται με γνώμονα, ιδίως, το μέγεθος και τον κύκλο εργασιών της επιχειρήσεως καθώς και τα χαρακτηριστικά του ομίλου στον οποίο ανήκει.

   (βλ. σκέψεις 97-100, 102, 115)