Περίληψη υπαλληλικής υπόθεσης

Περίληψη υπαλληλικής υπόθεσης

Περίληψη

1. Υπάλληλοι – Προαγωγή – Προϋποθέσεις – Απόδειξη της ικανότητας εργασίας σε τρίτη γλώσσα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 2· παραρτήματα III, άρθρο 7, και XIII, άρθρο 11)

2. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Πλήρης δικαιοδοσία

(Άρθρο 233 ΕΚ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 45 § 2 και 91 § 1)

1. Το άρθρο 45, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ), όπως διαμορφώθηκε μετά την έκδοση του κανονισμού 723/2004, για την τροποποίηση του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό, το οποίο προβλέπει την υποχρέωση των υπαλλήλων να αποδεικνύουν, πριν από την πρώτη προαγωγή τους, την ικανότητά τους να ασκούν τα καθήκοντά τους σε μια τρίτη γλώσσα, δεν εφαρμόζεται παρά μόνο μετά την έναρξη της ισχύος των κοινών εκτελεστικών διατάξεων που εκδίδονται από κοινού από τα θεσμικά όργανα.

Συγκεκριμένα, το άρθρο 45, παράγραφος 2, με δεδομένο ότι ο νομοθέτης έχει ούτως ή άλλως, κατά το άρθρο 11 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, αποκλείσει τη δυνατότητα εφαρμογής του στις προαγωγές που ανατρέχουν σε ημερομηνία προγενέστερη της 1ης Μαΐου 2006, δεν μπορεί να εφαρμοστεί πριν από την έναρξη της ισχύος των εν λόγω κοινών εκτελεστικών διατάξεων υπό τις προϋποθέσεις που θέτει ο νομοθέτης, δηλαδή τη διασφάλιση της ομοιόμορφης εφαρμογής στα διάφορα θεσμικά όργανα και την εξάρτηση της νέας αυτής υποχρέωσης που επιβάλλει ο ΚΥΚ από την παροχή στους υπαλλήλους της δυνατότητας εκμάθησης μιας τρίτης γλώσσας. Επομένως, το θεσμικό όργανο δεν μπορεί να καθορίζει μονομερώς τους όρους εφαρμογής του άρθρου αυτού του ΚΥΚ και να το εφαρμόζει σύμφωνα με τους όρους αυτούς.

(βλ. σκέψεις 29 έως 33)

2. Δεν αμφισβητείται ότι ο αρμόδιος για τις υπαλληλικές διαφορές κοινοτικός δικαστής μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, δυνάμει του άρθρου 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, να ασκεί εξουσίες πλήρους δικαιοδοσίας και να δίδει συνεπώς πλήρη λύση στις χρηματικές διαφορές που υποβάλλονται στην κρίση του, αποφαινόμενος σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του υπαλλήλου. Εντούτοις, ο υπάλληλος που έχει επιτύχει την ακύρωση της απόφασης μη προαγωγής του για τον λόγο ότι στην περίπτωσή του δεν ίσχυε κατά νόμο η πρόσθετη προϋπόθεση προαγωγής που συνίσταται στη γνώση μιας τρίτης γλώσσας δεν μπορεί να επιτύχει την επιδίκαση αποζημίωσης λόγω της συνακόλουθης ενδεχόμενης καθυστέρησης στην επαγγελματική του εξέλιξη, ακόμη και αν αποδεικνύει ότι έχει την απαιτούμενη προϋπηρεσία και ότι έχει συγκεντρώσει μεγαλύτερο αριθμό μονάδων βαθμολογίας από τον απαιτούμενο για την προαγωγή. Δεν μπορεί, συγκεκριμένα, να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να υπάρχουν άλλοι λόγοι που να μην επιτρέπουν την αναδρομική προαγωγή του προσφεύγοντος, π.χ. το γεγονός ότι ο αριθμός των υπαλλήλων που είχαν τα τυπικά προσόντα να προαχθούν και είχαν συγκεντρώσει το ανώτατο όριο μονάδων υπερέβαινε τον αριθμό των προαγωγών που επέτρεπε ο προϋπολογισμός. Επομένως, η αποκατάσταση των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος πραγματοποιείται με τα εκτελεστικά μέτρα που οφείλει να λάβει η διοίκηση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 233 ΕΚ, για να συμμορφωθεί με το δεδικασμένο, ενδεχομένως δε με το μέτρο της αναδρομικής αποκατάστασης της σταδιοδρομίας του.

(βλ. σκέψεις 46 έως 49)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 18 Δεκεμβρίου 2007, C‑135/06 P, Weißenfels κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2007, σ. I‑12041, σκέψεις 64 έως 68

ΠΕΚ: 15 Μαρτίου 2007, T‑402/03, Καταλαγαριανάκης κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 105 και 106