Υπόθεση C-371/07

Danfoss A/S

και

AstraZeneca A/S

κατά

Skatteministeriet

(αίτηση του Vestre Landsret για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Έκτη οδηγία ΦΠΑ — Άρθρο 6, παράγραφος 2 — Δωρεάν παροχή υπηρεσιών από υποκείμενο σε φόρο για σκοπούς ξένους προς την επιχείρησή του — Δικαίωμα εκπτώσεως του ΦΠΑ — Άρθρο 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο — Ευχέρεια των κρατών μελών να διατηρήσουν τη νομοθεσία τους περί αποκλεισμού από το δικαίωμα εκπτώσεως κατά τον χρόνο ενάρξεως της ισχύος της οδηγίας»

Προτάσεις της γενικής εισαγγελέα E. Sharpston της 23ης Οκτωβρίου 2008   I ‐ 9552

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 11ης Δεκεμβρίου 2008   I ‐ 9573

Περίληψη της αποφάσεως

1. Φορολογικές διατάξεις – Εναρμόνιση των νομοθεσιών – Φόροι κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας – Έκπτωση του φόρου επί των εισροών

   (Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 17 § 6, εδ. 2)

2. Φορολογικές διατάξεις – Εναρμόνιση των νομοθεσιών – Φόροι κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας – Πράξεις υποκείμενες στον φόρο

   (Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 6 § 2)

1.  Το άρθρο 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει σε κράτος μέλος να αποκλείει, μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής, το δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας επί των εισροών που πλήττει τις δαπάνες σχετικά με εδέσματα που προσφέρονται δωρεάν από κυλικεία επιχειρήσεων στους πελάτες και στα μέλη του προσωπικού επ’ ευκαιρία συναντήσεων εργασίας, ενώ, κατά τον χρόνο της ενάρξεως ισχύος της ίδιας οδηγίας, ο αποκλεισμός αυτός δεν είχε πράγματι εφαρμογή στις εν λόγω δαπάνες, λόγω διοικητικής πρακτικής που φορολογούσε τις παροχές των κυλικείων αυτών βάσει ενός κατ’ εκτίμηση κόστους των αγαθών που αντιστοιχεί στο κόστος παραγωγής υπό τη μορφή της τιμής των πρώτων υλών προσαυξημένη με τις δαπάνες καταβολής μισθού για την παρασκευή και πώληση των εν λόγω εδεσμάτων και ποτών καθώς και τη διαχείριση των κυλικείων, με αντάλλαγμα το δικαίωμα πλήρους εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας επί των εισροών.

   (βλ. σκέψη 44, διατακτ. 1)

2.  Το άρθρο 6, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών που εξομοιώνει, για την επιβολή του φόρου προστιθεμένης αξίας, ορισμένες υπηρεσίες για τις οποίες ο φορολογούμενος δεν εισπράττει αντάλλαγμα με επαχθείς παροχές υπηρεσιών, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η διάταξη αυτή, αφενός, δεν αφορά την εκ μέρους των κυλικείων επιχειρήσεων δωρεάν παροχή εδεσμάτων στους πελάτες στο πλαίσιο συναντήσεων εντός των επιχειρήσεων αυτών, εφόσον από αντικειμενικά δεδομένα —που πρέπει να ελέγξει το αιτούν δικαστήριο— προκύπτει ότι τα εδέσματα αυτά παρέχονται για αυστηρώς επαγγελματικούς σκοπούς. Αφετέρου, η διάταξη αυτή αφορά καταρχήν την εκ μέρους επιχειρήσεως δωρεάν παροχή εδεσμάτων στα μέλη του προσωπικού της εντός της επιχειρήσεως αυτής, εκτός αν οι ανάγκες της επιχειρήσεως, όπως η εγγύηση της αδιάκοπης και ομαλής διεξαγωγής των συναντήσεων εργασίας, δεν απαιτούν να παρέχονται τα γεύματα από τον εργοδότη —γεγονός που επίσης πρέπει να εκτιμηθεί από το αιτούν δικαστήριο. Συναφώς, καίτοι η παροχή εδεσμάτων στους υπαλλήλους σκοπεί, καταρχήν, στην ικανοποίηση ιδιωτικών αναγκών και εξαρτάται από την προσωπική επιλογή των υπαλλήλων στην οποία δεν μπορεί να επέμβει ο εργοδότης, υπό ειδικές συνθήκες, η παροχή εδεσμάτων στους υπαλλήλους δεν ικανοποιεί ιδιωτικές ανάγκες τους και πραγματοποιείται για σκοπούς που δεν είναι ξένοι προς την επιχείρηση. Στην περίπτωση αυτή, το προσωπικό όφελος των υπαλλήλων από τα γεύματα αυτά είναι δευτερεύον σε σχέση με τις ανάγκες της επιχείρησης.

   (βλ. σκέψη 57, 62, 65, διατακτ. 2)