Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων — Ίση μεταχείριση — Παροχές ασθενείας

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1)

Περίληψη

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71 είναι αντίθετο προς την εφαρμογή από κράτος μέλος συστήματος χορηγήσεως ημερήσιου επιδόματος ασθενείας, όπως αυτό στην υπόθεση της κύριας δίκης, σύμφωνα με το οποίο ο διακινούμενος εργαζόμενος του οποίου ο σύζυγος κατοικεί σε άλλο κράτος μέλος υπάγεται αυτεπαγγέλτως σε φορολογική κατηγορία δυσμενέστερη –δηλαδή στην κατηγορία που εφαρμόζεται στους έγγαμους εργαζομένους που ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωριστά από τους συζύγους τους– σε σχέση με εκείνη στην οποία υπάγεται ο έγγαμος ημεδαπός εργαζόμενος του οποίου ο σύζυγος κατοικεί στο εν λόγω κράτος μέλος και δεν ασκεί καμιά αμειβόμενη δραστηριότητα και σύμφωνα με το οποίο δεν επιτρέπεται να ληφθεί υπόψη αναδρομικώς, όσον αφορά το ύψος του εν λόγω επιδόματος, το οποίο υπολογίζεται βάσει των καθαρών αποδοχών που, με τη σειρά τους, καθορίζονται από τη φορολογική κατηγορία, η εκ των υστέρων διόρθωση της κατηγορίας αυτής κατόπιν ρητής αιτήσεως του διακινούμενου εργαζομένου, βασιζόμενης στην πραγματική οικογενειακή του κατάσταση.

Πράγματι, η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, όπως διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο 3, παράγραφος 1, απαγορεύει όχι μόνον τις εμφανείς διακρίσεις, λόγω ιθαγενείας των δικαιούχων των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως, αλλά και κάθε συγκεκαλυμμένη μορφή διακρίσεως η οποία, με την εφαρμογή άλλων κριτηρίων διακρίσεως, καταλήγει στην πράξη στο ίδιο αποτέλεσμα.

Συναφώς, καίτοι το σύστημα αυτό δεν προβλέπει για τους σκοπούς του υπολογισμού των επιδομάτων ασθενείας καμιά τυπική διαφορά στη μεταχείριση των ημεδαπών και των καταγόμενων από άλλο κράτος μέλος εργαζομένων, η εφαρμογή του είναι ικανή να περιαγάγει τον διακινούμενο εργαζόμενο σε δυσμενέστερη θέση, από νομικής ή πραγματικής απόψεως, από εκείνη στην οποία θα βρισκόταν, υπό τις ίδιες συνθήκες, ο ημεδαπός εργαζόμενος.

Η διαφορετική αυτή μεταχείριση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από σκοπούς που σχετίζονται με την απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών χορηγήσεως του επιδόματος, με το αν το επίδομα αυτό εγγυάται την κάλυψη των βιοτικών αναγκών ή με την πολυπλοκότητα των υπολογισμών. Πράγματι, τέτοιου είδους σκοποί δεν εμποδίζουν την εκ των υστέρων διόρθωση του ύψους του επιδόματος, ιδίως με τη θέσπιση μηχανισμού για την εκ των υστέρων αναπροσαρμογή του ύψος του επιδόματος αυτού, λαμβανομένης υπόψη της πραγματικής καταστάσεως του ενδιαφερόμενου διακινούμενου εργαζομένου.

(βλ. σκέψεις 23, 29, 31, 34, 36-38, 40 και διατακτ.)