Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Κοινοτικό σήμα — Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος — Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου — Ανακοπή ασκηθείσα από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπες ή παρόμοιες υπηρεσίες ή προϊόντα

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου , άρθρο 8 § 1, στοιχείο β΄)

2. Αναίρεση — Λόγοι — Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών — Απαράδεκτο — Έλεγχος από το Δικαστήριο της εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών που έχουν υποβληθεί στην κρίση του Πρωτοδικείου — Αποκλείεται, υπό την επιφύλαξη της περιπτώσεως αλλοιώσεώς τους

(Άρθρο 225 ΕΚ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 58, εδ. 1)

Περίληψη

1. Κατά την εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως, κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, δύο σημείων που δεν είναι παρόμοια από οπτική ή εννοιολογική άποψη, αλλά εμφανίζουν ακουστική ομοιότητα σε ορισμένες χώρες, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να δημιουργήσει η ακουστική αυτή και μόνο ομοιότητα των σημάτων κίνδυνο συγχύσεως υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως. Εντούτοις, η ύπαρξη παρόμοιου κινδύνου πρέπει να διαπιστώνεται στο πλαίσιο συνολικής εκτιμήσεως όσον αφορά την εννοιολογική, οπτική και ακουστική ομοιότητα μεταξύ των επίμαχων σημείων. Συναφώς, η εκτίμηση της τυχόν ακουστικής ομοιότητας είναι απλώς ένας από τους ασκούντες επιρροή παράγοντες στο πλαίσιο της ανωτέρω συνολικής εκτιμήσεως, πράγμα που σημαίνει ότι δεν συντρέχει κατ’ ανάγκη κίνδυνος συγχύσεως κάθε φορά που αποδεικνύεται απλώς και μόνο ακουστική ομοιότητα μεταξύ δύο σημείων.

Επιπλέον, η συνολική αυτή εκτίμηση σημαίνει ότι οι εννοιολογικές και οπτικές διαφορές μεταξύ δύο σημείων μπορούν να εξουδετερώνουν τις μεταξύ τους υφιστάμενες ακουστικές ομοιότητες, οσάκις η σημασία του ενός τουλάχιστον από τα δύο σημεία είναι για το οικείο κοινό σαφής και συγκεκριμένη, ώστε να μπορεί να γίνεται αντιληπτή ευθέως από το κοινό αυτό.

(βλ. σκέψεις 19-22, 35)

2. Όπως προκύπτει από το άρθρο 225, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΕΚ, καθώς και από το άρθρο 58, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου, η αναίρεση περιορίζεται στα νομικά ζητήματα. Ως εκ τούτου, το Πρωτοδικείο είναι μόνο αρμόδιο να προβαίνει στη διαπίστωση και εκτίμηση των σχετικών πραγματικών περιστατικών και να εκτιμά τα αποδεικτικά στοιχεία. Η εκτίμηση των εν λόγω πραγματικών περιστατικών και αποδεικτικών στοιχείων δεν είναι, υπό την επιφύλαξη της περιπτώσεως αλλοιώσεώς τους, νομικό ζήτημα υποκείμενο υπό την έννοια αυτή στον έλεγχο του Δικαστηρίου στο πλαίσιο αιτήσεως αναιρέσεως.

(βλ. σκέψεις 28, 41)