Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Δραστηριότητες τηλεοπτικής μεταδόσεως – Οδηγία 89/552 – Πεδίο εφαρμογής – Έννοια τηλεοπτικής διαφημίσεως – Καθεστώς έμμεσης τηλεοπτικής διαφημίσεως η οποία συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση ορισμένων αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων – Δεν εμπίπτει

(Οδηγία 89/552, άρθρα 1, στοιχ. β΄, 2 § 2, 10 και 11)

2. Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Περιορισμοί – Απαγόρευση των διαφημίσεων οινοπνευματωδών ποτών κατά την τηλεοπτική μετάδοση αθλητικών εκδηλώσεων – Δικαιολόγηση για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 56 § 1 και 59 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρα 46 § 1 ΕΚ και 49 ΕΚ]

Περίληψη

1. Το άρθρο 2, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων, το οποίο προβλέπει την υποχρέωση των κρατών μελών να εξασφαλίζουν την ελευθερία λήψεως και να μην εμποδίζουν, για λόγους που εμπίπτουν σε τομείς τους οποίους συντονίζει η οδηγία αυτή, την αναμετάδοση στην επικράτειά τους τηλεοπτικών εκπομπών που προέρχονται από άλλα κράτη μέλη, δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους απαγόρευση της τηλεοπτικής διαφημίσεως οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του, καθ’ ο μέτρο η απαγόρευση αυτή αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση διμερών διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων που είναι τοποθετημένες στους χώρους αυτών των εκδηλώσεων.

Πράγματι, μια τέτοια έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση δεν μπορεί να θεωρηθεί «τηλεοπτική διαφήμιση» κατά την έννοια των άρθρων 1, στοιχείο β΄, 10 και 11 της εν λόγω οδηγίας, καθόσον δεν αποτελεί τηλεοπτικό μήνυμα δυνάμενο να διακριθεί από το υπόλοιπο πρόγραμμα και προοριζόμενο για την προώθηση αγαθών ή υπηρεσιών.

(βλ. σκέψεις 27, 29, διατακτ. 1)

2. Το άρθρο 59 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ) δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους απαγόρευση της τηλεοπτικής διαφημίσεως οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του, καθ’ ο μέτρο η απαγόρευση αυτή αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση διμερών διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων που είναι τοποθετημένες στους χώρους αυτών των εκδηλώσεων.

Είναι αληθές ότι ένα τέτοιο καθεστώς τηλεοπτικής διαφημίσεως συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών κατά την έννοια του άρθρου 59 της Συνθήκης. Πράγματι, αφενός, ένα τέτοιο καθεστώς συνεπάγεται περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών διαφημίσεως, καθόσον οι φορείς που εκμεταλλεύονται τις διαφημιστικές πινακίδες πρέπει να αρνούνται, προληπτικώς, όλες τις διαφημίσεις οινοπνευματωδών ποτών, οσάκις η εκδήλωση ενδέχεται να αναμεταδοθεί στο συγκεκριμένο κράτος μέλος. Αφετέρου, το καθεστώς αυτό εμποδίζει την παροχή υπηρεσιών μεταδόσεως τηλεοπτικών προγραμμάτων, αφού οι τηλεοπτικοί σταθμοί του κράτους αυτού πρέπει να αρνούνται τις αναμεταδόσεις αθλητικών εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια των οποίων εμφανίζονται εικόνες διαφημιστικών πινακίδων οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του εν λόγω κράτους μέλους, ενώ οι διοργανωτές αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στο εξωτερικό δεν μπορούν να πωλούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα στους τηλεοπτικούς αυτούς φορείς, καθώς η μετάδοση των τηλεοπτικών αυτών προγραμμάτων ενδέχεται να συνεπάγεται έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση των εν λόγω οινοπνευματωδών ποτών.

Εντούτοις, ένα τέτοιο καθεστώς τηλεοπτικής διαφημίσεως επιδιώκει σκοπό που άπτεται της προστασίας της δημόσιας υγείας κατά την έννοια του άρθρου 56, παράγραφος 1, της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 46, παράγραφος 1, ΕΚ), καθόσον μέτρα τα οποία περιορίζουν τις δυνατότητες διαφημίσεως των οινοπνευματωδών ποτών και συμβάλλουν, με τον τρόπο αυτό, στην καταπολέμηση του αλκοολισμού, υπηρετούν ανάγκες αναγόμενες στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Επιπλέον, ένα τέτοιο καθεστώς τηλεοπτικής διαφημίσεως είναι πρόσφορο και δεν υπερβαίνει το αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού αυτού μέτρο. Το καθεστώς αυτό περιορίζει τις περιπτώσεις εμφανίσεως επί οθόνης εικόνων των πινακίδων που διαφημίζουν οινοπνευματώδη ποτά και μπορεί, ως εκ τούτου, να περιορίσει τη μετάδοση τέτοιων μηνυμάτων, μειώνοντας συνακόλουθα τον αριθμό των τηλεθεατών που θα μπορούσαν να ωθηθούν στην κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.

(βλ. σκέψεις 35, 37-38, 41, διατακτ. 2)