Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Ασφαλιστικά μέτρα - ροϋποθέσεις παραδεκτού - αραδεκτό της κύριας προσφυγής - ροσφυγή με αντικείμενο την ακύρωση αποφάσεως της Επιτροπής περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας χορηγουμένης ενισχύσεως - Απόφαση που παράγει έννομα αποτελέσματα - Κύρια προσφυγή μη ούσα εκ πρώτης όψεως απαράδεκτη

(Άρθρα 88 § 2 ΕΚ, 242 EK και 243 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του ρωτοδικείου, άρθρο 104 § 1)

2. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη - Απόφαση της Επιτροπής περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας χορηγουμένης ενισχύσεως - Απόφαση δυνάμενη να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής ακυρώσεως και αιτήσεως περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων - Δικαστικός έλεγχος - Ανάγκη αποδείξεως προδήλου σφάλματος εκτιμήσεως

(Άρθρο 88 § 2 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του ρωτοδικείου, άρθρο 104 § 2)

3. Ασφαλιστικά μέτρα - Αναστολή εκτελέσεως - ροσωρινά μέτρα - ροϋποθέσεις χορηγήσεως - Επείγον - Κριτήρια εκτιμήσεως - Απόφαση για την εκδίκαση της προσφυγής στην κυρία δίκη με την ταχεία διαδικασία του άρθρου 76α του Κανονισμού Διαδικασίας του ρωτοδικείου - Δεν ασκεί επιρροή

(Κανονισμός Διαδικασίας του ρωτοδικείου, άρθρα 76α και 104 § 2)

4. Ασφαλιστικά μέτρα - Αναστολή εκτελέσεως - ροσωρινά μέτρα - ροϋποθέσεις χορηγήσεως - Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία - Βάρος αποδείξεως - Επέλευση της ζημίας εξαρτώμενη από μελλοντικά και αβέβαια γεγονότα

(Άρθρα 242 ΕΚ και 243 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του ρωτοδικείου, άρθρο 102 § 2)

5. Ασφαλιστικά μέτρα - Αναστολή εκτελέσεως - ροσωρινά μέτρα - ροϋποθέσεις χορηγήσεως - Στάθμιση του συνόλου των επιδίκων συμφερόντων - Απόφαση της Επιτροπής περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας ενισχύσεως - Εξαιρετικές περιστάσεις αναγκαίες για να δικαιολογηθεί η χορήγηση του προσωρινού μέτρου

(Άρθρα 88 § 2 ΕΚ, 242 ΕΚ και 243 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του ρωτοδικείου, άρθρο 104 § 2· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου)

Περίληψη

1. Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας για εφαρμοζόμενο μέτρο σχετικό με ενισχύσεις παράγει ειδικά νομικά αποτελέσματα και μπορεί, συνεπώς, να προσβληθεί πάραυτα ενώπιον του κοινοτικού δικαστή, χωρίς να πρέπει να προηγηθεί η έκδοση της οριστικής αποφάσεως στο τέλος της διαδικασίας. Το ενδιαφερόμενο μέρος που ασκεί την προσφυγή αυτή μπορεί να ζητεί ενώπιον του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων τη λήψη προσωρινών μέτρων.

( βλ. σκέψη 59 )

2. Η απόφαση της Επιτροπής περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας για ήδη εφαρμοζόμενο κρατικό μέτρο σχετικό με ενισχύσεις, την εφαρμογή του οποίου εξακολουθεί να επιθυμεί το οικείο κράτος μέλος, μπορεί ταυτοχρόνως να προσβάλλεται ενώπιον του κοινοτικού δικαστή και να αποτελεί αντικείμενο αιτήσεως προσωρινών μέτρων, παρά την απουσία διαταγής περί αναστολής του οικείου μέτρου στην επίδικη απόφαση. Εντούτοις, ο έλεγχος που ο κοινοτικός δικαστής ασκεί στο πλαίσιο τέτοιας προσφυγής πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένος ώστε να εγγυάται ότι η Επιτροπή δεν εμποδίζεται να ασκεί τον «προληπτικό έλεγχο» που προβλέπει η Συνθήκη. Αυτός ο περιορισμός επιβάλλεται ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν διαθέτει καμία διακριτική ευχέρεια ως προς την κίνηση της επίσημης διαδικασίας έρευνας όταν προσκρούει σε σοβαρές δυσχέρειες σχετικές με τον χαρακτηρισμό ενός κρατικού μέτρου και την εκτίμηση του συμβιβαστού του με την κοινή αγορά.

Δεδομένου του περιθωρίου διακριτικής ευχέρειας που πρέπει να διαθέτει η Επιτροπή ως προς την προσωρινή εκτίμηση των σχετικών πραγματικών περιστατικών και των στοιχείων του εθνικού δικαίου, η προσφεύγουσα οφείλει, εκ πρώτης όψεως, να αποδείξει την ύπαρξη πρόδηλου σφάλματος εκτιμήσεως, προκειμένου να πετύχει τελικά την ακύρωση αποφάσεως με την οποία διαπιστώνεται η ύπαρξη σοβαρών αμφιβολιών επί του αν κρατικό μέτρο αποτελεί νέα και όχι υφιστάμενη ενίσχυση.

( βλ. σκέψεις 76-77, 79 )

3. Το γεγονός απλώς και μόνον ότι το ρωτοδικείο αποφάσισε, ύστερα από αίτηση της Επιτροπής, να εκδικάσει την υπόθεση με την ταχεία διαδικασία δεν επηρεάζει ούτε την εκτίμηση του επείγοντος ούτε τη στάθμιση των οικείων συμφερόντων, εφόσον αυτή κριθεί αναγκαία, από τον δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων. Τα κριτήρια που επηρεάζουν την ύπαρξη του «ιδιαιτέρως επείγοντος χαρακτήρα» που απαιτεί το άρθρο 76α, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του ρωτοδικείου για να εκδικάσει αυτό με ταχεία διαδικασία είναι μόνον εν μέρει κοινά με αυτά που διέπουν την εκτίμηση του επείγοντος που πρέπει να υφίσταται προκειμένου ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων να λάβει προσωρινά μέτρα.

( βλ. σκέψη 94 )

4. Ο επείγων χαρακτήρας μιας αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων πρέπει να σταθμίζεται σε σχέση προς την ανάγκη να διαταχθεί προσωρινώς το μέτρο, ώστε να αποφευχθεί σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία του διαδίκου που ζητεί τη λήψη του προσωρινού μέτρου.

Στον διάδικο που επικαλείται την επέλευση σοβαρής και ανεπανόρθωτης ζημίας εναπόκειται να την αποδείξει. Η επέλευση της ζημίας δεν χρειάζεται να αποδειχθεί με απόλυτη βεβαιότητα, αλλά αρκεί, ιδίως όταν η επέλευση της ζημίας εξαρτάται από τη συνδρομή πλειόνων παραγόντων, να μπορεί να προβλεφθεί με επαρκή πιθανότητα.

Απολύτως υποθετική ζημία, δεδομένου ότι στηρίζεται στην επέλευση μελλοντικών και αβέβαιων γεγονότων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη λήψη των ζητουμένων προσωρινών μέτρων.

( βλ. σκέψεις 95-96, 101 )

5. Μόνον το γεγονός ότι η απόφαση της Επιτροπής περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας μπορεί να δημιουργήσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμότητα της εφαρμογής μη ανακοινωθέντος κρατικού μέτρου δεν αρκεί για να δικαιολογήσει στάθμιση των συμφερόντων αντιτιθέμενη στην τήρηση σε ισχύ τέτοιας αποφάσεως.

Το κοινοτικό συμφέρον εν ονόματι του οποίου η Επιτροπή ασκεί τον πρωταρχικό της ρόλο, δυνάμει του άρθρου 88 ΕΚ, να αγρυπνά ώστε η κοινή αγορά να μην πλήττεται από μη κοινοποιηθείσες και/ή ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά ενισχύσεις, θά έπρεπε, πλην εξαιρετικών περιστάσεων, να πρωτεύει, κατά τη λήψη αποφάσεως περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας έρευνας, έναντι του συμφέροντος κράτους μέλους να επιτυγχάνει προσωρινή δικαστική απόφαση εμποδίζουσα την Επιτροπή να εξετάσει, στο πλαίσιο του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ, και του κανονισμού 659/1999, αν συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί νέα και, κατά περίπτωση, ασυμβίβαστη ενίσχυση.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς περιστάσεις που θα δικαιολογούσαν, ελλείψει ιδιαιτέρως σοβαρού fumus boni juris και προδήλου επείγοντος, την αναστολή από τον δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων αποφάσεως που περιορίζεται, ως προς μη ανακοινωθέν και ήδη εφαρμοζόμενο κρατικό μέτρο, να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας.

( βλ. σκέψεις 109-110, 115 )