Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Αναίρεση - Λόγοι - Έλεγχος από το Δικαστήριο της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων - Αποκλείεται, εξαιρουμένης της περιπτώσεως αλλοιώσεως - Απαράδεκτο

(Άρθρο 225 ΕΚ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 51)

2. Υπάλληλοι - ροσφυγή - ροηγούμενη διοικητική ένσταση - Ταυτότητα αντικειμένου και αιτίας - Ισχυρισμοί και επιχειρήματα που δεν περιέχονται μεν στη διοικητική ένσταση, συνδέονται όμως στενά με αυτήν - αραδεκτό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

3. Υπάλληλοι - ροσφυγή - ροηγούμενη διοικητική ένσταση - Νέο αίτημα αποζημιώσεως, διάφορο αυτού που διατυπώθηκε με τη διοικητική ένσταση - Απαράδεκτο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

Περίληψη

1. Όταν πρόκειται για αγωγή αποζημιώσεως, το ρωτοδικείο εκτιμά κυριαρχικά την ύπαρξη της ζημίας και της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ αυτής και του ζημιογόνου γεγονότος, εκτός αν συντρέχει αλλοίωση των αποδεικτικών στοιχείων, δυνάμει των άρθρων 225 ΕΚ και 51 του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Όταν το ρωτοδικείο χρησιμοποίησε, χωρίς να τα αλλοιώσει, όλα τα, άλλωστε συγκλίνοντα, αποδεικτικά στοιχεία που συνέλεξε, το σκέλος του λόγου αναιρέσεως διά του οποίου επιδιώκεται σε τελική ανάλυση να υποκαταστήσει το Δικαστήριο τη δική του εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων στην εκτίμηση του ρωτοδικείου, πρέπει να κριθεί απαράδεκτο κατ' εφαρμογήν των διατάξεων αυτών.

( βλ. σκέψη 24 )

2. Στις προσφυγές υπαλλήλων, ναι μεν τα αιτήματα που υποβάλλονται ενώπιον του κοινοτικού δικαστή πρέπει να έχουν το ίδιο αντικείμενο με τα διατυπούμενα στην ένσταση και να περιλαμβάνουν μόνο αμφισβητήσεις που στηρίζονται στην ίδια αιτία με αυτές που περιελήφθησαν στην ένσταση, πλην όμως οι αμφισβητήσεις αυτές μπορούν, στην ένδικη φάση, να αναπτυχθούν με την προβολή ισχυρισμών και επιχειρημάτων που δεν περιελήφθησαν κατ' ανάγκη στην ένσταση αλλά συνδέονται στενά με αυτήν.

( βλ. σκέψη 34 )

3. Το περιεχόμενο της ενστάσεως δεν έχει ως αντικείμενο να παγώσει κατά τρόπο άκαμπτο και οριστικό τη διοικητική φάση, υπό τον όρο βέβαια ότι η ένδικη προσφυγή δεν μεταβάλλει ούτε την αιτία ούτε το αντικείμενο της ενστάσεως. Όταν δηλαδή ένας υπάλληλος ζητεί, με την ένσταση, την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής που είχε υποβάλει, πρέπει να θεωρηθεί ότι ζήτησε την αποκατάσταση της ζημίας που του προκάλεσε ενδεχομένως η εν λόγω απόφαση. Αντιθέτως, όταν υποβάλει νέο αίτημα αποζημιώσεως, στηριζόμενο σε νέα μορφή ζημίας, στη ζημία την προκληθείσα από τα αντίποινα που υπέστη μετά την κατάθεση της καταγγελίας της, τα οποία δεν αποτελούν συνέπεια της σιωπηρής αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αρωγής του, πρόκειται για διαφορετικό αίτημα αποζημιώσεως το οποίο πρέπει να χαρακτηριστεί ως νέο αίτημα και είναι, γι' αυτό τον λόγο, απαράδεκτο.

( βλ. σκέψεις 35, 37-38 )