This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62000CJ0024
Περίληψη της αποφάσεως
Περίληψη της αποφάσεως
1. Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων – Ποσοτικοί περιορισμοί – Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος – Εθνική κανονιστική ρύθμιση που εξαρτά την προσθήκη θρεπτικών ουσιών στα τρόφιμα από προηγούμενη άδεια – Δεν επιτρέπεται ελλείψει απλουστευμένης διαδικασίας
(Συνθήκη EΚ, άρθρο 30 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 28 ΕΚ))
2. Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων – Ποσοτικοί περιορισμοί – Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος – Εθνική κανονιστική ρύθμιση που απαγορεύει την εμπορία εμπλουτισμένων με θρεπτικές ουσίες τροφίμων – Δεν επιτρέπεται – Δικαιολόγηση – Προστασία της δημόσιας υγείας – Δεν υφίσταται όταν δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη πραγματικού κινδύνου
[(Συνθήκη EΚ, άρθρα 30 και 36 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρα 28 ΕΚ και 30 EΚ)]
1. Παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 30 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 28 ΕΚ) το κράτος μέλος που δεν προβλέπει απλουστευμένη διαδικασία για την εγγραφή στον εθνικό πίνακα των επιτρεπόμενων θρεπτικών ουσιών, των θρεπτικών ουσιών που προστίθενται στα τρόφιμα συνήθους καταναλώσεως και στα προοριζόμενα για ειδική διατροφή τρόφιμα, τα οποία νομίμως παρασκευάζονται και/ή διατίθενται στο εμπόριο σε άλλα κράτη μέλη.
Η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι εύκολα εφαρμόσιμη και όχι υπέρμετρα χρονοβόρα, σε περίπτωση δε που καταλήγει σε αρνητική απόφαση πρέπει η εν λόγω απόφαση να μπορεί να προσβληθεί δικαστικώς.
(βλ. σκέψεις 26, 76 και διατακτ.)
2. Παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 30 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 28 ΕΚ) το κράτος μέλος που παρεμποδίζει την εμπορία στο έδαφός του ορισμένων τροφίμων, π.χ. τα συμπληρώματα διατροφής και τα προϊόντα δίαιτας που περιέχουν τις ουσίες L-ταρτράτη και L-καρνιτίνης καθώς και οι καραμέλες και τα τονωτικά ροφήματα στα οποία έχουν προστεθεί θρεπτικές ουσίες, χωρίς να αποδείξει ότι η εμπορία των εν λόγω τροφίμων ενέχει πραγματικό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Συγκεκριμένα, μολονότι το κοινοτικό δίκαιο δεν αντιτίθεται, καταρχήν, στην απαγόρευση από ένα κράτος μέλος, εκτός αν υπάρχει προηγουμένη έγκριση, της κατοχής με σκοπό το εμπόριο ή της διαθέσεως στο εμπόριο τροφίμων προοριζόμενων για ανθρώπινη διατροφή, όταν έχουν προστεθεί σ’ αυτά άλλες θρεπτικές ουσίες, πέραν αυτών των οποίων η προσθήκη κρίθηκε νόμιμη κατά την εν λόγω νομοθεσία, δεδομένου ότι στα κράτη μέλη εναπόκειται να αποφασίζουν ποιο είναι το επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας και ζωής το οποίο προτίθενται να διασφαλίσουν, αυτή η διακριτική ευχέρεια δεν πρέπει, ωστόσο, να ασκείται κατά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Εξάλλου, στις εθνικές αρχές εναπόκειται να αποδείξουν σε κάθε επίδικη περίπτωση, λαμβανομένων υπόψη τόσο των εθνικών διατροφικών συνηθειών όσο και των αποτελεσμάτων της διεθνούς επιστημονικής έρευνας, ότι η κανονιστική τους ρύθμιση είναι αναγκαία για την αποτελεσματική προστασία των αγαθών που αφορά το άρθρο 36 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 30 ΕΚ) και, ιδίως, ότι η διάθεση στο εμπόριο των εν λόγω προϊόντων ενέχει πραγματικό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία
(βλ. σκέψεις 49, 51-53, 76 και διατακτ.)