ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ (μονομελούς)

της 9ης Δεκεμβρίου 1999

Υπόθεση Τ-53/99

Νικόλαος Προγούλης

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι — Έκθεση βαθμολογίας — Περιγραφή καθηκόντων»

Πλήρες κείμενο στην αγγλική γλώσσα   II-1249

Αντικείμενο:

Προσφυγή που έχει ως αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της 17ης Νοεμβρίου 1998 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος της 9ης Ιουνίου 1998 με την οποία ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση της εκθέσεως βαθμολογίας του για τη χρονική περίοδο από 1ης Ιουλίου 1995 μέχρι 30 Ιουλίου 1997, την αναθεώρηση εκ μέρους της Επιτροπής των κρίσεων της για τον προσφεύγοντα και την τροποποίηση της περιγραφής καθηκόντων του σημείου 3, στοιχείο β', της εκθέσεως υπό την έννοια που επισήμανε ο προσφεύγων, καθώς και την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που δηλώνει ότι υπέστη και την οποία εκτιμά σε 100000 BEF.

Απόφαση:

Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη καθόσον αφορά το δεύτερο μέρος του δεύτερου αιτήματος. Η προσφυγή ακυρώσεως απορρίπτεται κατά τα λοιπά ως αβάσιμη. Η αγωγή αποζημιώσεως απορρίπτεται ως αβάσιμη. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1. Υπάλληλοι – Έννοια – Έκθεση βαθμολογίας – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

2. Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση βαθμολογίας – Περιγραφή καθηκόντων

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

3. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Σύμπτωση μεταξύ διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

1.  Οι αξιολογικές κρίσεις που αφορούν τους υπαλλήλους στις εκθέσεις βαθμολογίας αποκλείονται του δικαστικού ελέγχου, ο οποίος ασκείται μόνο για τις ενδεχόμενες παρατυπίες, την πρόδηλη πλάνη περί τα πραγματικά περιστατικά που μπορεί να ενέχουν οι κρίσεις στις οποίες προέβη η διοίκηση καθώς και για την ενδεχόμενη κατάχρηση εξουσίας. Το γεγονός ότι, σε σύγκριση με προηγούμενες εκθέσεις βαθμολογίας, ο βαθμολογητής κατέληξε σε παρεμφερή κρίση για τον ενδιαφερόμενο, μειώνοντας απλώς τους χορηγηθέντες βαθμούς, δεν συνιστά οπωσδήποτε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ή κατάχρηση εξουσίας.

   Ομοίως, οι βαθμοί που έχουν δοθεί σε υπάλληλο από τους ιεραρχικώς προϊσταμένους του σε έκθεση βαθμολογίας συνιστούν κρίσεις που εμπίπτουν μόνο στην προσωπική κρίση των βαθμολογητών και στις οποίες το Πρωτοδικείο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δική του κρίση.

   (βλ. σκέψεις 27 και 29)

   Παραπομπή: ΠΕΚ, 6 Νοεμβρίου 1991, Τ-33/90, von Bonkewitz-Lindner κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1991, ο. ΙΙ-1251, σκέψη 62· ΠΕΚ, 15 Μαίου 1996, Τ-326/94, Δημητριάδης κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. ΙΙ-613, σκέψη 104

2.  Κάθε υπάλλλος δικαιούται να έχει στην έκθεση βαθμολογίας του πιστή περιγραφή των κυρίων καθηκόντων που πραγματοποίησε κατά την επίδικη χρονική περίοδο.

   (βλ. σκέψη 33)

   Παραπομπή: προαναφερθείσα απόφαση von Bonkewitz-Lindner, σκέψη 44

3.  Ο κανόνας της συμπτώσεως μεταξύ της προηγουμένης διοικητικής ενστάσεως και της προσφυγής απαιτεί, επί ποινή απαραδέκτου, λόγος προβαλλόμενος ενώπιον του κοινοτικού δικαστή να έχει προηγουμένως προβληθεί με τη διοικητική ένσταση, εφόσον η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή πρέπει να μπορεί να γνωρίζει με επαρκή ακρίβεια, κατά το στάδιο της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας, τις επικρίσεις που διατυπώνει ο ενδιαφερόμενος κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 39)

   Παραπομπή: ΠΕΚ, 3 Μαρτίου 1993, Τ-58/91, Booss και Fischer κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. ΙΙ-147, σκέψη 83· ΠΕΚ, 18 Μαρτίου 1997, Τ-178/95 και Τ-179/95, Picciolo και Caló κατά Επιτροπής των Περιφερειών, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. ΙΙ-155, σκέψη 60