This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 61998CJ0481
Περίληψη της αποφάσεως
Περίληψη της αποφάσεως
Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Ευχέρεια των κρατών μελών να εφαρμόζουν προσωρινά μειωμένο συντελεστή - Εφαρμογή μειωμένου συντελεστή 2,1 % μόνο στα φάρμακα των οποίων η δαπάνη αποδίδεται από την κοινωνική ασφάλιση και 5,5 % στα λοιπά φάρμακα - αραδεκτό - Τήρηση των προϋποθέσεων που θέτει το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α_, της έκτης οδηγίας
(Οδηγίες του Συμβουλίου 67/228, άρθρο 17, τελευταία περίπτωση, και 77/388, άρθρα 12 § 3, στοιχ. α_, και 28 § 2, στοιχ. α_)
$$Ένα κράτος μέλος, θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ ρύθμιση στον τομέα του φόρου προστιθεμένης αξίας κατά την οποία τα φάρμακα των οποίων η δαπάνη αποδίδεται από την κοινωνική ασφάλιση φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή 2,1 %, ενώ τα λοιπά φάρμακα φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή 5,5 %, δεν παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 12 της έκτης οδηγίας 77/388, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών.
O συντελεστής φόρου προστιθεμένης αξίας ύψους 2,1%, κατώτερος του ελάχιστου ορίου 5 % που ορίζεται στο άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο α_, της έκτης οδηγίας, δικαιολογείται βάσει του άρθρου της 28, παράγραφος 2, στοιχείο α_, εφόσον ο συντελεστής αυτός προϋπήρχε της 1ης Ιανουαρίου 1991, συνάδει προς το κοινοτικό δίκαιο, καθότι δεν παραβιάζει την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας που είναι συμφυής με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας, εφόσον τα φάρμακα των οποίων η δαπάνη αποδίδεται από την κοινωνική ασφάλιση και αυτά των οποίων η δαπάνη δεν αποδίδεται δεν συνιστούν παρόμοια προϊόντα που βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, και πληρεί τις προϋποθέσεις που ορίζει η τελευταία περίπτωση του άρθρου 17 της δεύτερης οδηγίας, δεδομένου ότι η εφαρμογή του μειωμένου συντελεστή στα φάρμακα των οποίων η δαπάνη αποδίδεται από την κοινωνική ασφάλιση, αφενός, παρουσιάζει προδήλως κοινωνικό συμφέρον στον βαθμό που συνεπάγεται αναγκαστικά ελάφρυνση των κοινωνικοασφαλιστικών επιβαρύνσεων και, αφετέρου, είναι προς όφελος του τελικού καταναλωτή, καθότι μειώνει τις δαπάνες του για την υγεία.
( βλ. σκέψεις 21, 25, 32-33 )