ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ (τέταρτο τμήμα)

της 3ης Ιουνίου 1999

Υπόθεση Τ-295/97

Δημήτριος Κούσιος

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι — Χορήγηση συντάξεως αναπηρίας — Σχέσεις μεταξύ των διαδικασιών των άρθρων 73 και 78 του ΚΥΚ»

Πλήρες κείμενο στην ελληνική γλώσσα   II-577

Αντικείμενο:

Προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής, της 12ης Μαρτίου 1997, περί απορρίψεως της αιτήσεως χορηγήσεως συντάξεως αναπηρίας.

Απόφαση:

Η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, όσον αφορά τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, και ως αβάσιμη, όσον αφορά τον δεύτερο. Οι διάδικοι φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

Περίληψη

1. Υπάλληλοι – Αποζημίωση για ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες – Σύνταξη αναπηρίας – Διαφορετικές παροχές – Χωριστές διαδικασίες

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 73 και 78· παράρτημα VΙΙΙ)

2. Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών – Αναπηρία – Κίνηση της διαδικασίας αναπηρίας – Προϋποθέσεις

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 78· παράρτημα VΙΙΙ, άρθρο 13)

1.  Οι παροχές που προβλέπουν τα άρθρα 73 και 78 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως είναι. διαφορετικές και ανεξάρτητες, εκ του λόγου δε αυτού δυνάμενες να σωρευθούν. Συνεπώς, στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 78 περί συντάξεων αναπηρίας, τόσο η διαπίστωση μιας μόνιμης και πλήρους αναπηρίας, η οποία θέτει τον υπάλληλο σε αδυναμία εκτελέσεως των καθηκόντων του, όσο και η διαπίοτωση της αιτίας αυτής της αναπηρίας δεν πρέπει να γίνεται, σύμφωνα με τους κανόνες περί καλύψεως των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, κατά το άρθρο 73, αλλά κατά τον τρόπο και τη διαδικασία που προβλέπουν οι κανόνες οι σχετικοί με το σύστημα συντάξεων, οι οποίοι περιλαμβάνονται στο παράρτημα VΙΙΙ του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως.

   Συνεπώς, αφενός, η αναγνώριση ποσοστού μόνιμης αναπηρίας, κατά μείζονα δε λόγο μερικής, βάσει του άρθρου 73, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αυτόματη χορήγηση συντάξεως αναπηρίας βάσει του άρθρου 78 και, αφετέρου, η κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 78 δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την προηγούμενη εξάντληση της διαδικασίας του άρθρου 73.

   (βλ. σκέψεις 30 έως 35 και 40)

   Παραπομπή: ΔΕΚ, 15 Ιανουαρίου 1981, 731/79, Β. κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1981, α 107, σκέψη 9· ΔΕΚ, 12 Ιανουαρίου 1983, 257/81, Κ. κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1983, σ. 1, σκέψη 11· ΠΕΚ, 27 Φεβρουαρίου 1992, 165/89, Plug κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. ΙΙ-367, σκέψεις 56, 57, 66 και 67

2.  Από τη σαφή διατύπωση του άρθρου 13 του παραρτήματος VΙΙΙ του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως προκύπτει ότι μόνο για τον υπάλληλο ο οποίος υποχρεώθηκε να αναστείλει την άσκηση των καθηκόντων του διότι αδυνατεί να συνεχίσει να τα ασκεί λόγω της αναπηρίας του μπορεί να κινηθεί η διαδικασία αναπηρίας.

   Συνεπώς, ο υπάλληλος ο οποίος έπαυσε από ετών να ασκεί τα καθήκοντά του και προσβλήθηκε από ασθένεια που θα τον καθιστούσε ανίκανο να ασκεί τα καθήκοντά του, αν τα ασκούσε ακόμα, δεν δικαιούται για τον λόγο αυτό και μόνο να ζητήσει την κίνηση της διαδικασίας περί αναγνωρίσεως αναπηρίας.

   (βλ. σκέψεις 37 και 38)

   Παραπομπή: ΔΕΚ, 17 Μαίου 1984, 12/83, Bähr κατά Επιτροπής, Συλλογή 1984, σ. 2155, σκέψεις 12 και 13

Υπάλληλοι — Χορήγηση συντάξεως αναπηρίας — Σχέσεις μεταξύ των διαδικασιών των άρθρων 73 και 78 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως (ΑΠΟΦΑΣΗ της 3. 6. 1999 — ΥΠΟΘΕΣΗ Τ-295/97 - ΚΟΥΣΙΟΧ κατά ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ)   II-577