Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη - ηΕννοια - Μερική απαλλαγή από τις κοινωνικοασφαλιστικές επιβαρύνσεις που απορρέουν από την κανονική εφαρμογή του συστήματος κοινωνικής προνοίας - Περιλαμβάνεται - Κρατικά μέτρα σκοπούντα στην αντιστάθμιση του κόστους που προκύπτει για τις επιχειρήσεις από συλλογικές συμφωνίες

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 92 § 1 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 87 § 1 ΕΚ)]

Περίληψη

$$Η έννοια της ενισχύσεως καλύπτει τα οφέλη που παρέχουν οι δημόσιες αρχές τα οποία, υπό διάφορες μορφές, ελαφρύνουν τις επιβαρύνσεις που κανονικώς βαρύνουν τον προϋπολογισμό μιας επιχειρήσεως. Συνιστά ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 92, παράγραφος 1, της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ) η μερική απαλλαγή από τις κοινωνικοασφαλιστικές επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων ενός συγκεκριμένου βιομηχανικού τομέα, αν το μέτρο αυτό αποβλέπει στο να απαλλάξει μερικώς τις επιχειρήσεις αυτές από τις οικονομικές επιβαρύνσεις που απορρέουν από την κανονική εφαρμογή του γενικού συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, χωρίς αυτή η απαλλαγή να δικαιολογείται από τη φύση ή την οικονομία του εν λόγω συστήματος, ο δε κοινωνικός χαρακτήρας των κρατικών παρεμβάσεων δεν αρκεί καταρχήν για να αποκλειστεί ο χαρακτηρισμός τους ως κρατικών ενισχύσεων υπό την έννοια του άρθρου 92 της Συνθήκης.

Έτσι, τα κρατικά μέτρα που αποσκοπούν στην προοδευτική μείωση των εργοδοτικών εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως για τις επιχειρήσεις ορισμένων ειδικών βιομηχανικών τομέων δεν μπορούν να μη χαρακτηριστούν κρατικές ενισχύσεις υπό την έννοια του άρθρου 92 της Συνθήκης, εφόσον τα μέτρα αυτά αποσκοπούν στην αντιστάθμιση του κόστους που προκύπτει, για τις επιχειρήσεις αυτές, από συλλογικές συμφωνίες που συνήψαν οι εργοδότες και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, συμφωνίες τις οποίες οι επιχειρήσεις αυτές οφείλουν να τηρήσουν, και εφόσον το κόστος αυτό βαρύνει, εκ φύσεως, τον προϋπολογισμό των επιχειρήσεων αυτών.

Όσον αφορά περαιτέρω την εκτίμηση του κόστους αυτού, οι συμφωνίες που συνάπτουν οι κοινωνικοί εταίροι αποτελούν ένα όλον και δεν μπορούν κατά την αξιολόγησή τους να λαμβάνονται μεμονωμένα υπόψη ορισμένες από τις θετικές ή αρνητικές πτυχές τους, όσον αφορά το ένα ή το άλλο συμβαλλόμενο μέρος. Δεδομένου ότι, αφενός, είναι ποικίλες οι εκτιμήσεις που ωθούν τους κοινωνικούς εταίρους σε διαπραγματεύσεις και, αφετέρου, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεών τους αποτελεί καρπό συμβιβασμού για τον οποίο κάθε συμβαλλόμενο μέρος προβαίνει σε παραχωρήσεις σε ορισμένους τομείς με αντάλλαγμα οφέλη σε άλλους τομείς, οι οποίοι δεν είναι κατ' ανάγκη συναφείς, είναι, καταρχήν, αδύνατο να εκτιμηθεί με την αναγκαία ακρίβεια το τελικό κόστος των συμφωνιών αυτών για τις επιχειρήσεις.