Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

Ίδιοι πόροι των Ευρωπαϋκών Κοινοτήτων - Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Κοινότητας - Καταπολέμηση της απάτης - Κανονισμός 515/97 περί της αμοιβαίας συνδρομής μεταξύ των διοικητικών αρχών των κρατών μελών και της συνεργασίας των αρχών αυτών με την Επιτροπή με σκοπό τη διασφάλιση της ορθής εφαρμογής των τελωνειακών και γεωργικών ρυθμίσεων - Νομική βάση - Άρθρο 235 της Συνθήκης (νυν άρθρο 308 ΕΚ)

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 100 Α και 209 Α (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρα 95 ΕΚ και 280 ΕΚ) και άρθρο 235 (νυν άρθρο 308 ΕΚ)· κανονισμός 515/97 του Συμβουλίου]

Περίληψη

$$Ο κανονισμός 515/97, περί της αμοιβαίας συνδρομής μεταξύ των διοικητικών αρχών των κρατών μελών και της συνεργασίας των αρχών αυτών με την Επιτροπή με σκοπό τη διασφάλιση της ορθής εφαρμογής των τελωνειακών και γεωργικών ρυθμίσεων, εκδόθηκε εγκύρως βάσει του άρθρου 235 της Συνθήκης (νυν άρθρου 308 ΕΚ), δεδομένου ότι το άρθρο 100 Α της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 95 ΕΚ) δεν έχει εφαρμογή εν προκειμένω.

Πράγματι, το νομοθέτημα αυτό θεσπίζει, στους τομείς τους οποίους αφορά, κανονιστική ρύθμιση η οποία, στο σύνολό της, έχει ως συγκεκριμένο σκοπό και περιεχόμενο την καταπολέμηση της απάτης και, επομένως, αποβλέπει στην προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Κοινότητας. Η προστασία αυτή δεν απορρέει από την υλοποίηση της τελωνειακής ενώσεως, αλλ' αποτελεί αυτοτελή στόχο ο οποίος, στο πλαίσιο του συστήματος της Συνθήκης, εντάχθηκε στον τίτλο ΙΙ (δημοσιονομικές διατάξεις) του πέμπτου μέρους που αφορά τα όργανα της Κοινότητας και όχι στο τρίτο μέρος που αφορά τις πολιτικές της Κοινότητας, όπου εμπίπτουν η τελωνειακή ένωση και η γεωργία. Δεδομένου ότι το άρθρο 209 Α της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 280 ΕΚ), όπως ίσχυε κατά τη θέσπιση του προπαρατεθέντος κανονισμού, καθόριζε τον επιδιωκόμενο σκοπό, χωρίς ωστόσο να απονέμει στην Επιτροπή την αρμοδιότητα να δημιουργήσει ένα σύστημα όπως το επίμαχο, η χρήση του άρθρου 235 της Συνθήκης ήταν δικαιολογημένη.

Εξάλλου, μολονότι είναι αληθές ότι ο εν λόγω κανονισμός προβλέπει τη δημιουργία ενός αυτοματοποιημένου συστήματος πληροφοριών, το οποίο καλείται «τελωνειακό σύστημα πληροφοριών», το γεγονός και μόνον ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή χωρίς να ισχύουν στο εθνικό επίπεδο εναρμονισμένες σε κοινοτικό επίπεδο αρχές όσον αφορά την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν αρκεί για να στηρίξει τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 100 Α της Συνθήκης, δεδομένου ότι η προσέγγιση αυτή των εθνικών νομοθεσιών αποτελεί παρακολουθηματικού και μόνον χαρακτήρα αποτέλεσμα της κανονιστικής αυτής ρυθμίσεως.