ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΈΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 28ης Αυγούστου 1996

Υπόθεση Τ-112/96 R

Jean-Claude Séché

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι — Απόρριψη υποι|)ηφιότητας και διορισμός άλλου υποψηφίου — Ασφαλιστικά μέτρα — Αίτηση αναστολής εκτελέσεως — Επείγον — Δεν υφίσταται»

ΙΙλήρες κείμενο στη γαλλική γλώσσα   II-1121

Αντικείμενο:

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως των αποφάσεων της Επιτροπής της 22ας Μαίου 1996 με τις οποίες απορρίφθηκε η υποψηφιότητα του αιτούντος και διορίστηκε άλλος υποψήφιος οτη θέση του κύριου νομικού συμβούλου που είχε κηρυχθεί κενή με την ανακοίνωση COM/20/96.

Αποτέλεσμα:

Απόρριψη.

Επιτομή της διατάξεως

Ο αιτών είναι υπάλληλος βαθμού Α 3 της Επιτροπής, όργανο στο οποίο ασκεί τα καθήκοντα του προϊσταμένου ομάδος στη Νομική Υπηρεσία. Κατόπιν της δημοσιεύσεως δύο ανακοινώσεων κενής θέσεως όσον αφορά θέσεις κύριου νομικού συμβούλου βαθμού Α 2, ο ενδιαφερόμενος υπέβαλε υποι|)ηφιότητα για τις δυο προς κάλυψη θέσεις. Με υπηρεσιακό σημείωμα της 8ης Μαΐου 1996, ο αιτών πληροφορήθηκε ότι η συμβουλευτική επιτροπή επί των διορισμών είχε διατυπώσει τη γνώμη ότι έπρεπε να ληφθούν υπόψη τέσσερις υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων και η δική του. Οι υποψηφιότητες που έγιναν κατ' αυτόν τον τρόπο δεκτές είναι, κατ' αλφαβητική σειρά, αυτές του Β., της D., του Μ. και του αιτούντος.

Με απόφαση της 8ης Μαίου 1996, η Επιτροπή ανέθεσε προσωρινώς στον Β. την άσκηση των καθηκόντων του κύριου νομικού συμβούλου στη Νομική Υπηρεσία. Στις 22 Μαίου 1996 διόρισε την D. και τον Μ. στις θέσεις που είχαν κηρυχθεί κενές με τις προμνημονευθείσες ανακοινώσεις. Στις 14 Ιουνίου 1996 γνωστοποιήθηκε στον αιτούντα η απόρριψη της υποψηφιότητας του.

Σκεπτικό

Τα ζητούμενα μέτρα πρέπει να είναι προσωρινού χαρακτήρα υπό την έννοια ότι δεν πρέπει να προδικάζουν την απόφαση επί της ουσίας (σκέψη 11).

Παραπομπή: ΠΕΚ, 3 Ιουνίου 1996, Τ-41/96, Bayer κατά Επιτροπής (που δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 13)

Όσον αφορά το επείγον

Το επείγον της λήψεως προσωρινών μέτρων πρέπει να εκτιμάται εξετάζοντας αν η εκτέλεση των επιδίκων πράξεων, πριν από την έκδοση της αποφάσεως του Πρωτοδικείου επί της κύριας δίκης, είναι δυνατόν να συνεπάγεται, για τον διάδικο που ζητεί τα μέτρα αυτά, σοβαρές και ανεπανόρθωτες ζημίες οι οποίες δεν θα μπορούσαν να αποκατασταθούν έστω και αν ακυρωνόταν η προσβαλλόμενη απόφαση ή οι οποίες, παρά τον προσωρινό τους χαρακτήρα, θα ήσαν δυσανάλογες προς το συμφέρον του καθού να εκτελεστούν οι πράξεις του, έστω κι αν αυτές έχουν αποτελέσει το αντικείμενο ένδικης προσφυγής. Στον αιτούντα διάδικο εναπόκειται να αποδείξει ότι οι προϋποθέσεις αυτές συντρέχουν (σκέψη 16).

Παραπομπή: ΠΕΚ, 11 Μαρτίου 1994, Τ-589/93 R, Ryan-Sheridan κατά ΕΙΒΣΔΕ (Συλλογή 1994, σ. II-257, σκέψη 19)- ΠΕΚ, 5 Ιουλίου 1996, Τ-85/96 R, Clarke κατά Cedefop (Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. II-1003, σκέψη 62)

Το γεγονός και μόνο ότι ένας υποψήφιος βρίσκεται κοντά στη συνταξιοδότηση δεν μπορεί, καταρχήν, να έχει επίπτωση στην εξέλιξη της διαδικασίας καλύιμεως της σχετικής θέσεως και, ιδίως, την ημερομηνία κατά την οποία θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί ο ενδεχόμενος διορισμός. Ειδικότερα, όταν ένας υπάλληλος, ο οποίος βρίσκεται κοντά στην ηλικία συνταξιοδοτήσεως, επιτυγχάνει την ακύρωση των αποφάσεων με τις οποίες έχει απορριφθεί η υποψηφιότητα του για ορισμένη θέση ενώ έχει διοριστεί άλλος υποψήφιος στη θέση αυτή, τα δικαιώματα του διασφαλίζονται καταλλήλως χάρις στην ευχέρεια που έχει αυτός να ζητήσει την καταβολή αποζημιώσεως λόγω ενδεχομένης αρνήσεως ή αδυναμίας διορισμού του στην εν λόγω θέση (σκέτρη 18).

Παραπομπή: ΠΕΚ, 21 Ιουνίου 1996, Τ-41/95, Moat κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. II-939, σκέψεις 40 και 41)

Όσον αφορά την προβαλλόμενη προσβολή της επαγγελματικής υπολήιμεως του αιτούντος λόγω της απορρίψεως της υποψηφιότητας του και του διορισμού άλλου υποψηφίου στην εν λόγω θέση, ο δικάζων κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων δικαστής εκτιμά ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν βασίζεται, εκ πρώτης όψεως, επ' ουδενός συγκεκριμένου στοιχείου (σκέψη 20).

Εξάλλου, έστω κι αν υποτεθεί ότι το κύρος του αιτούντος εντός της ομάδος που διευθύνει και στο πλαίσιο των επαγγελματικών του σχέσεων με τις άλλες γενικές διευθύνσεις της Επιτροπής έχει θιγεί από την άρνηση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να τον προαγάγει στη θέση του κύριου νομικού συμβούλου, πράγμα που στο στάδιο αυτό δεν έχει αποδειχθεί, μια τέτοια ηθικής τάξεως ζημία δεν φαίνεται να είναι ανεπανόρθωτη, στην περίπτωση που θα ακυρώνονταν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις. Πράγματι, απόφαση του Πρωτοδικείου με την οποία θα γινόταν δεκτό, ενδεχομένως, το υποβληθέν από τον αιτούντα αίτημα ακυρώσεως και ικανοποιούνταν η προβαλλόμενη ηθική βλάβη του, θα επέτρεπε, εν πάση περιπτώσει, την αποκατάσταση της επαγγελματικής υπολήψεως του αιτούντος. Συναφώς, στο Πρωτοδικείο εναπόκειται να κρίνει αν η αιτούμενη ακύρωση αποτελεί, αυτή καθαυτή, κατά πάγια νομολογία, την κατάλληλη ικανοποίηση και, καταρχήν, δηλαδή ελλείψει οποιασδήποτε ρητής αρνητικής εκτιμήσεως των ικανοτήτων του αιτούντος ικανή να τον θίγει, επαρκή για την ικανοποίηση οποιασδήποτε ηθικής βλάβης που ο τελευταίος θα μπορούσε να έχει υποστεί λόγω των προσβαλλόμενων αποφάσεων. Εν πάση περιπτώσει, σε περίπτωση που η ενδεχόμενη ακύρωση των εν λόγω πράξεων δεν θα αρκούσε για την πλήρη ικανοποίηση της προβαλλόμενης ηθικής βλάβης, η εν λόγω βλάβη θα μπορούσε να ικανοποιηθεί, ενδεχομένως, με το να γίνουν δεκτά τα ίδια τα αιτήματα του αιτούντος όπως αυτά προκύπτουν από την κύρια προσφυγή του, με τα οποία ζητείται να υποχρεωθεί η Επιτροπή να του καταβάλει ένα συμβολικό ECU προς ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης (σκέψη 21).

Παραπομπή: ΠΕΚ, 16 Δεκεμβρίου 1993, Τ-58/92, Moat κατά Επιτροπής (Συλλογή 1993, σ. Π-1443, σκέψη 71)

Διατακτικό:

Ο Πρόεδρος του Πρωτοδικείου απορρίπτει την αίτηση λήψεως ασφαλιστικών μέτρων.