Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 Προσφυγή ακυρώσεως - Αρμοδιότητα του κοινοτικού δικαστή - ήΕλεγχος της νομιμότητας πράξεως των εθνικών αρχών ως προς την οποία διατυπώνονται αιτήματα στρεφόμενα κατά πραγματικών διαπιστώσεων - Αποκλείεται

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 173, εδ. 4· κανονισμός 2187/93 του Συμβουλίου)

2 Αγωγή αποζημιώσεως - Αντικείμενο - Αίτημα αποζημιώσεως στρεφόμενο κατά της Κοινότητας βάσει του άρθρου 215, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης - Αρμοδιότητα του κοινοτικού δικαστή - Αίτημα αποζημιώσεως για ζημίες που προκάλεσαν οι εθνικές αρχές - Αρμοδιότητα των εθνικών δικαστηρίων

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 178 και 215, εδ. 2)

3 Αγωγή αποζημιώσεως - Αυτοτέλεια σε σχέση με την προσφυγή ακυρώσεως - Αγωγή με την οποία επιδιώκεται η ανάκληση ατομικής αποφάσεως κατά της οποίας δεν μπορεί πλέον να ασκηθεί προσφυγή - Απαράδεκτη

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 173 και 178)

Περίληψη

1 Στην περίπτωση που, στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 173, τέταρτο εδάφιο, της Συνθήκης, ο προσφεύγων προσβάλει την άρνηση των εθνικών αρχών να του υποβάλουν προσφορά αποζημιώσεως δυνάμει του κανονισμού 2187/93, για την προσφορά αποζημίωσης σε ορισμένους παραγωγούς γάλακτος ή γαλακτοκομικών προϋόντων, οι οποίοι εμποδίστηκαν προσωρινά να ασκήσουν τη δραστηριότητά τους, ισχυριζόμενος ότι η προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί συνέπεια πλάνης περί τα πραγματικά περιστατικά στην οποία υπέπεσαν οι εν λόγω αρχές στο πλαίσιο ελέγχου που διεξήγαγαν στην εκμετάλλευσή του, το αίτημα ακυρώσεως στρέφεται, κατ' ουσίαν, κατά των πορισμάτων του εν λόγω ελέγχου. Αποσκοπεί λοιπόν στην αμφισβήτηση του κύρους της αποφάσεως των εθνικών οργάνων που είναι επιφορτισμένα με την εφαρμογή ορισμένων μέτρων στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής. Δεδομένου ότι τέτοιου είδους πράξεις υπόκεινται στον έλεγχο των εθνικών δικαστηρίων, το Πρωτοδικείο δεν έχει αρμοδιότητα ελέγχου της νομιμότητάς τους.

2 Οι συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 178 και 215, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης, παρέχουν στον εθνικό δικαστή αρμοδιότητα μόνο για την αποκατάσταση των ζημιών που προξενούν τα κοινοτικά όργανα ή οι υπάλληλοί τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Συνεπώς, οι ζημίες που προξενούν τα εθνικά όργανα δεν μπορούν να θεμελιώσουν την ευθύνη της Κοινότητας και εμπίπτουν αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα των εθνικών δικαστηρίων που είναι τα μόνα αρμόδια για τη διασφάλιση της αποκαταστάσεως αυτών των ζημιών.

Συνεπώς, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ασκήσεως προσφυγής ενώπιον του Πρωτοδικείου δυνάμει των προαναφερθεισών διατάξεων όταν το γεγονός στο οποίο οφείλεται η ζημία αποκατάσταση της οποίας ζητεί ο ενάγων συνίσταται σε πράξη των εθνικών αρχών εκδοθείσα στο πλαίσιο ασκήσεως των αρμοδιοτήτων τους.

3 Μολονότι η προσφυγή ακυρώσεως και η αγωγή αποζημιώσεως, που προβλέπουν αντιστοίχως τα άρθρα 173 και 178 της Συνθήκης, συνιστούν αυτοτελή μέσα παροχής ένδικης προστασίας και μολονότι, κατ' αρχήν, το απαράδεκτο του αιτήματος ακυρώσεως δεν συνεπάγεται το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως όταν με την αγωγή αποζημιώσεως ζητείται η αποκατάσταση των ζημιών που προβάλλονται ως οφειλόμενες στην προσβαλλόμενη πράξη, το απαράδεκτο του αιτήματος ακυρώσεως συνεπάγεται το απαράδεκτο του αιτήματος αποζημιώσεως όταν με αυτό επιδιώκεται στην πραγματικότητα η ανάκληση ατομικής αποφάσεως που θα είχε ως αποτέλεσμα, αν γινόταν δεκτό, την εξαφάνιση των εννόμων αποτελεσμάτων αυτής της αποφάσεως.