Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 Προσφυγή λόγω παραβάσεως - Διαφορετικό αντικείμενο και διαφορετικές συνέπειες από την προδικαστική παραπομπή

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 169, 171 και 177)

2 Περιβάλλον - Εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων στο περιβάλλον - Οδηγία 85/337 - Υποχρέωση των κρατών μελών να ανακοινώσουν τις σχετικές διατάξεις του εσωτερικού δικαίου - Περιεχόμενο

(Οδηγία 85/337 του Συμβουλίου, άρθρο 12 § 2)

3 Περιβάλλον - Εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων στο περιβάλλον - Οδηγία 85/337 - Εθνικά εκτελεστικά μέτρα τα οποία εξαιρούν από την υποχρέωση αξιολογήσεως τις διαδικασίες εγκρίσεως που κινήθηκαν μετά τη λήξη της προθεσμίας μεταφοράς - Απαράδεκτο - Παράβαση κράτους μέλους - Διαπίστωση με προηγούμενη απόφαση - Νέα διαπίστωση - Σκοπιμότητα - Κριτήρια

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 169· οδηγία 85/337 του Συμβουλίου, άρθρο 12 § 1)

4 Περιβάλλον - Εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων στο περιβάλλον - Οδηγία 85/337 - Υποβολή σε αξιολόγηση των σχεδίων που ανήκουν στις κατηγορίες που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ - Εξουσία εκτιμήσεως των κρατών μελών - Όρια - Έννοια των κατηγοριών σχεδίων - Παράβαση κράτους μέλους

(Οδηγία 85/337 του Συμβουλίου, άρθρα 2 § 1 και 4 § 2)

Περίληψη

1 Η προβλεπόμενη από το άρθρο 169 της Συνθήκης διαδικασία λόγω παραβάσεως κράτους μέλους έχει διαφορετικό αντικείμενο και διαφορετικές συνέπειες από την προδικαστική παραπομπή. Συγκεκριμένα, με την προσφυγή λόγω παραβάσεως κράτους μέλους επιδιώκεται να διαπιστωθεί ρητώς η μη εκπλήρωση εκ μέρους κράτους μέλους των υποχρεώσεών του που απορρέουν από το κοινοτικό δίκαιο, η δε διαπίστωση αυτή αποτελεί προκαταρκτική προϋπόθεση για την κίνηση, αν παραστεί ανάγκη, της διαδικασίας του άρθρου 171 της Συνθήκης. Εξάλλου, η Επιτροπή, λαμβανομένου υπόψη του ρόλου της ως θεματοφύλακα της Συνθήκης, είναι η μόνη αρμόδια να αποφασίσει αν είναι σκόπιμο να κινηθεί η διαδικασία λόγω παραβάσεως κράτους μέλους.

2 Κατά το άρθρο 12, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων εσωτερικού δικαίου που θεσπίζουν στον τομέα που διέπει η οδηγία. Η υποχρέωση που υπέχουν συναφώς τα κράτη μέλη αφορά το σύνολο των σχετικών διατάξεων και δεν επιτρέπει να γίνεται διάκριση αναλόγως της ομοσπονδιακής ή μη ομοσπονδιακής δομής των κρατών μελών ή αναλόγως της νομοθετικής τεχνικής που ακολουθείται σε κάθε ένα από αυτά. Πιο συγκεκριμένα, προκειμένου περί ομοσπονδιακού κράτους, η διαπίστωση παραβάσεως της υποχρεώσεως ανακοινώσεως δεν επηρεάζεται από τη σκέψη ότι οι διατάξεις του νόμου που θεσπίστηκε σε ομοσπονδιακό επίπεδο, οι οποίες ανακοινώθηκαν στην Επιτροπή, υπερισχύουν των διατάξεων που δεν ανακοινώθηκαν και θεσπίστηκαν σε κατώτερο επίπεδο.

3 Παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 12, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας 85/337, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, το κράτος μέλος που δεν προβλέπει την υποχρέωση αξιολογήσεως των επιπτώσεων στο περιβάλλον για όλα τα σχέδια που υπόκεινται στην αξιολόγηση αυτή σύμφωνα με την οδηγία, για τα οποία η διαδικασία εγκρίσεως κινήθηκε μετά τη λήξη της προθεσμίας μεταφοράς της οδηγίας.

Η σκοπιμότητα της διαπιστώσεως αυτής, στηριζόμενη στη θέσπιση από το σχετικό κράτος μέλος νομικής διατάξεως ad hoc, δεν επηρεάζεται από το γεγονός ότι, στον ίδιο τομέα, το ίδιο κράτος μέλος έχει ήδη καταστεί το αντικείμενο άλλης αποφάσεως λόγω παραβάσεως κράτους μέλους, όταν η προηγούμενη απόφαση, διαπιστώνοντας τη μη τήρηση της υποχρεώσεως περιβαλλοντικής αξιολογήσεως στη συγκεκριμένη περίπτωση της υλοποιήσεως ορισμένου σχεδίου, είχε διαφορετικό αντικείμενο.

4 Το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, ορίζει, αφενός, ότι τα σχέδια που ανήκουν στις κατηγορίες που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ της οδηγίας υπόκεινται σε αξιολόγηση όταν τα κράτη μέλη θεωρούν ότι τα χαρακτηριστικά τους το απαιτούν και, αφετέρου, ότι τα κράτη μέλη μπορούν, προς τούτο, να εξειδικεύσουν τα είδη σχεδίων που υπόκεινται σε αξιολόγηση ή να καθορίσουν κριτήρια και/ή κατώτατα όρια για να μπορεί να προσδιοριστεί ποια από τα εν λόγω σχέδια πρέπει να καταστούν το αντικείμενο αξιολογήσεως. Η διάταξη αυτή πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απονέμει στα κράτη μέλη την εξουσία να αποκλείουν συνολικώς και οριστικώς από τη δυνατότητα αξιολογήσεως μία ή περισσότερες από τις εν λόγω κατηγορίες.

Όσο για την έννοια των κατηγοριών, η έννοια αυτή δεν αναφέρεται στις δώδεκα ομάδες σχεδίων που απαριθμούνται στο εν λόγω παράρτημα, αλλά σε όλα τα σχέδια που παρουσιάζονται, υπό τα διάφορα γράμματα της αλφαβήτου που προηγούνται αυτών, ως υποδιαιρέσεις των πιο πάνω ομάδων. Κάθε άλλη ερμηνεία θα στερούσε πρακτικής αποτελεσματικότητας την αρχή που διατυπώνεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας, κατά την οποία τα σχέδια που, ιδίως, λόγω της φύσεως, του μεγέθους και του τόπου εφαρμογής τους μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον πρέπει να υποβάλλονται σε περιβαλλοντική αξιολόγηση, και θα παρείχε στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να εφαρμόζουν το παράρτημα ΙΙ της οδηγίας κατά το δοκούν.

Συνεπώς, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα προαναφερθέντα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 4, παράγραφος 2, το κράτος μέλος που δεν εντάσσει στο πεδίο εφαρμογής τού εκτελεστικού του νόμου όλες τις απαριθμούμενες στο παράρτημα ΙΙ της οδηγίας υποδιαιρέσεις και που, ως εκ τούτου, αποκλείει εκ προοιμίου ολόκληρες κατηγορίες σχεδίων από την υποχρέωση αξιολογήσεως των επιπτώσεων στο περιβάλλον.