Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

++++

1. Προδικαστικά ερωτήματα * Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου * Προσδιορισμός του αντικειμένου του ερωτήματος

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 177)

2. Περιβάλλον * Ρύπανση υδάτων * Οδηγίες 76/464 και 83/513 * Απορρίψεις καδμίου * Υποχρέωση λήψεως προηγούμενης αδείας * Εξαίρεση υπέρ των υφισταμένων εγκαταστάσεων * Δεν υφίσταται * Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο των οδηγιών * Δυνατότητα επικλήσεώς τους κατά ιδιώτη * Αποκλείεται

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 189, εδ. 3 οδηγίες του Συμβουλίου 76/464, άρθρο 3, και 83/513)

3. Πράξεις των οργάνων * Οδηγίες * Εκτέλεση από τα κράτη μέλη * Ανάγκη διασφαλίσεως της αποτελεσματικότητας των οδηγιών * Υποχρεώσεις των εθνικών δικαστηρίων * Όρια

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 5 και 180, εδ. 3)

Περίληψη

1. Στο πλαίσιο της προβλεπομένης στο άρθρο 177 της Συνθήκης διαδικασίας, το Δικαστήριο εξακολουθεί να έχει το δικαίωμα, στην περίπτωση ερωτημάτων που δεν έχουν διατυπωθεί με σαφήνεια, να συναγάγει από το σύνολο των στοιχείων που παρέσχε το εθνικό δικαστήριο και από τη δικογραφία της κύριας δίκης τα στοιχεία του κοινοτικού δικαίου που χρειάζονται ερμηνεία, λαμβάνοντας υπόψη το αντικείμενο της διαφοράς.

2. Το άρθρο 3 της οδηγίας 76/464, περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι κάθε απόρριψη καδμίου, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας ενάρξεως λειτουργίας της εγκαταστάσεως από την οποία προέρχεται, εξαρτάται από τη χορήγηση προηγούμενης άδειας.

Ελλείψει πλήρους μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, της εν λόγω οδηγίας και, επομένως, του άρθρου της 3, καθώς και της οδηγίας 83/513, για τις οριακές τιμές και τους ποιοτικούς στόχους για τις απορρίψεις καδμίου, από ένα κράτος μέλος, μια δημόσια αρχή του εν λόγω κράτους δεν μπορεί να επικαλεστεί το εν λόγω άρθρο 3 κατά ιδιώτη εφόσον η δυνατότητα αυτή υφίσταται μόνο υπέρ των ιδιωτών και έναντι "κάθε κράτους μέλους στο οποίο η οδηγία απευθύνεται".

3. Μολονότι το κοινοτικό δίκαιο δεν διαθέτει μηχανισμό ο οποίος να επιτρέπει σε ένα εθνικό δικαστήριο να εξαλείψει διατάξεις εθνικής νομοθεσίας αντίθετες προς τη διάταξη μιας μη μεταφερθείσας στο εσωτερικό δίκαιο οδηγίας, όταν δεν είναι δυνατή η επίκληση της τελευταίας αυτής διατάξεως ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, η υποχρέωση την οποία έχουν τα κράτη μέλη και η οποία απορρέει από μια τέτοια οδηγία, δηλαδή η επίτευξη του προβλεπομένου υπ' αυτής αποτελέσματος, καθώς και το καθήκον που αυτά έχουν δυνάμει του άρθρου 5 της Συνθήκης να λαμβάνουν κάθε γενικό ή ειδικό μέτρο κατάλληλο να εξασφαλίσει την εκπλήρωση της υποχρεώσεως αυτής βαρύνουν όλες τις αρχές των κρατών μελών συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους. Εξ αυτού έπεται ότι εφαρμόζοντας το εθνικό δίκαιο, το εθνικό δικαστήριο που καλείται να το ερμηνεύσει οφείλει να πράξει τούτο στο μέτρο του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού της οδηγίας, ώστε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επιδιώκεται από την τελευταία, συμμορφούμενο έτσι προς το άρθρο 189, τρίτο εδάφιο, της Συνθήκης.

Εντούτοις, αυτή η υποχρέωση του εθνικού δικαστή να αναφέρεται στο περιεχόμενο της οδηγίας όταν ερμηνεύει τους σχετικούς κανόνες του εθνικού του δικαίου περιορίζεται όταν μια τέτοια ερμηνεία έχει ως αποτέλεσμα να θέτει τον ιδιώτη ενώπιον υποχρεώσεως η οποία προβλέπεται από μη μεταφερθείσα στην εσωτερική έννομη τάξη οδηγία ή, κατά μείζονα λόγο, όταν έχει ως αποτέλεσμα να στοιχειοθετείται ή να επιτείνεται, βάσει της οδηγίας και ελλείψει νόμου που να έχει θεσπιστεί για την εφαρμογή της, η ποινική ευθύνη όσων ενεργούν κατά παράβαση των διατάξεών της