Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

++++

1. Κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων * Ασφάλιση ασθενείας * Εργαζόμενος διαμένων σε διαφορετικό από το αρμόδιο κράτος μέλος * Δικαίωμα λήψεως παροχών που δικαιολογούνται από την κατάστασή του * Έκταση * Παροχές σε χρήμα προοριζόμενες να αντισταθμίσουν την εκ μέρους του ασθενούντος εργαζομένου απώλεια μισθού * Περιλαμβάνονται * Καταβολή του μισθού μετά την επέλευση της ανικανότητας προς εργασία * Δεν έχει επίπτωση

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 22 PAR 1, περίπτωση α', στοιχ. ii)

2. Κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων * Ασφάλιση ασθενείας * Εργαζόμενος διαμένων σε διαφορετικό από το αρμόδιο κράτος μέλος * Ανικανότητα προς εργασία * Υποχρεωτική αναγνώριση * Όρια * Προσκόμιση από τον εργοδότη αποδεικτικών στοιχείων από τα οποία συνάγεται η ύπαρξη καταχρηστικής ή απατηλής συμπεριφοράς του εργαζομένου * Επιτρέπεται * Υποχρέωση του εργαζομένου να προσκομίσει συμπληρωματικές αποδείξεις * Απαράδεκτη

(Κανονισμός 574/72, άρθρο 18 PAR PAR 1 έως 5)

Περίληψη

1. Το άρθρο 22, παράγραφος 1, στοιχείο α', περίπτωση ii, του κανονισμού 1408/71 έχει την έννοια ότι καλύπτει εθνική ρύθμιση κατά την οποία ο εργαζόμενος που βρίσκεται σε κατάσταση ανικανότητας προς εργασία δικαιούται να συνεχίσει να λαμβάνει τις αποδοχές του για ορισμένο χρονικό διάστημα, ακόμα και αν η καταβολή του μισθού του πρέπει να πραγματοποιείται μόνο ορισμένο χρόνο μετά την επέλευση της ανικανότητας προς εργασία.

Πράγματι, η διάταξη αυτή, θέτοντας την προϋπόθεση ότι η κατάσταση του ασθενούς πρέπει να "απαιτεί άμεση χορήγηση παροχών", αφενός, επιτάσσει να έχει διαγνωσθεί ιατρικής φύσεως ανάγκη για άμεση παροχή και, αφετέρου, δεν αφορά μόνον τις αμέσως αναγκαίες "παροχές σε είδος", αλλά σημαίνει ακόμα ότι, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να έχει επίσης δικαίωμα να λάβει τις αντίστοιχες "παροχές σε χρήμα" οι οποίες, προοριζόμενες ουσιαστικά να αντισταθμίσουν την απώλεια μισθού του ασθενούντος εργαζομένου, έχουν ως σκοπό να του εξασφαλίσουν τα έξοδα διαβιώσεώς του, προς τα οποία διαφορετικά δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει.

2. Από την ερμηνεία του άρθρου 18, παράγραφοι 1 έως 5, του κανονισμού 574/72, την οποία έδωσε το Δικαστήριο με απόφαση της 3ης Ιουνίου 1992, C-45/90, Paletta, κατά την οποία ο αρμόδιος φορέας, ακόμα και στην περίπτωση που αυτός είναι ο εργοδότης και όχι ένας φορέας κοινωνικής ασφαλίσεως, δεσμεύεται, πρακτικώς και νομικώς, από τις ιατρικές διαπιστώσεις του φορέα του τόπου κατοικίας ή διαμονής ως προς την επέλευση και τη διάρκεια της ανικανότητας προς εργασία, εάν ο αρμόδιος αυτός φορέας δεν ζήτησε εξέταση του ενδιαφερομένου από ιατρό της επιλογής του, σύμφωνα με τη δυνατότητα που του παρέχει η παράγραφος 5 του εν λόγω άρθρου, δεν προκύπτει ότι απαγορεύεται στον εργοδότη να προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία τα οποία παρέχουν ενδεχομένως στο εθνικό δικαστήριο τη δυνατότητα να διαπιστώσει την ύπαρξη καταχρηστικής ή απατηλής συμπεριφοράς, προκύπτουσας από το γεγονός ότι ο εργαζόμενος, αν και επικαλείται ανικανότητα προς εργασία πιστοποιούμενη σύμφωνα με το άρθρο 18, δεν ασθένησε. Πράγματι, ουδείς δικαιούται να επικαλείται, καταχρηστικά ή απατηλά, το κοινοτικό δίκαιο.

Αντιθέτως, εφόσον ο εργοδότης επικαλείται και αποδεικνύει περιστάσεις που γεννούν σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με την προβαλλόμενη ανικανότητα προς εργασία, είναι αντίθετο προς τους σκοπούς που επιδιώκει το άρθρο 18 του κανονισμού 574/72 να απαιτείται από τον εργαζόμενο να προσκομίσει συμπληρωματικές αποδείξεις προς δικαιολόγηση της ανικανότητας προς εργασία που βεβαιώνεται με ιατρικό πιστοποιητικό. Πράγματι, τούτο θα δημιουργούσε σε βάρος του εργαζομένου, του οποίου η ανικανότητα προς εργασία επήλθε σε κράτος μέλος διαφορετικό από το αρμόδιο, δυσχέρειες ως προς την απόδειξή της, τις οποίες ακριβώς η κοινοτική ρύθμιση αποσκοπεί να εξαλείψει.