Υπόθεση C-303/90

Γαλλική Δημοκρατία

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Κώδικας συμπεριφοράς — Πράξη υποκείμενη σε προσφυγή κατά το άρθρο 173 της Συνθήκης ΕΟΚ»

Έκθεση ακροατηρίου

Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα G. Tesauro της 19ης Σεπτεμβρίου 1991   5328

Απόφαση του Δικαστηρίου της 13ης Νοεμβρίου 1991   5340

Περίληψη της αποφάσεως

1. Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξεις υποκείμενες σε προσφυγή – Πράξεις προοριξόμενες να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα – Κώδικας συμπεριφοράς σε σχέση με το δημοσιονομικό έλεγχο των διαρθρωτικώνπαρεμβάσεων

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 173)

2. Οικονομική και κοινωνική συνοχή – Διαρθρωτικές παρεμβάσεις – Δημοσιονομικός έλεγχος – Επιβολή υποχρεώσεων στα κράτη μέλη – Αναρμοδιότητα της Επιτροπής

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 130 Α επ. και 155' κανονισμοί του Συμβουλίου 2052/88, άρθρο 4, και 4253/88, άρθρο 23 )

1.  Προσφυγή ακυρώσεως μπορεί να ασκηθεί κατά κάθε πράξεως των κοινοτικών οργάνων που προορίζεται να παραγάγει έννομα αποτελέσματα, ανεξάρτητα από τη φύση ή τη μορφή της.

   Αυτό συμβαίνει με τον κώδικα συμπεριφοράς σχετικά με τις λεπτομέρειες εφαρμογής του άρθρου 23 του κανονισμού 4253/88, ο οποίος αφορά τον συντονισμό των διαφόρων παρεμβάσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα. Πράγματι, ο κώδικας αυτός δεν διασαφηνίζει απλώς τις υποχρεώσεις ενημερώσεως της Επιτροπής, τις οποίες υπέχουν τα κράτη μέλη από το εν λόγω άρθρο 23, αλλά προβλέπει ορισμένες ειδικές υποχρεώσεις σχετικά με το περιεχόμενο των πληροφοριακών στοιχείων, καθώς και με τη συχνότητα και τους τρόπους της ανακοινώσεως των στοιχείων αυτών προς την Επιτροπή, οι οποίες βαίνουν πέραν όσων προβλέπει η προαναφερθείσα διάταξη.

2.  Η Επιτροπή δεν μπορεί να αντλήσει ούτε από το άρθρο 155 της Συνθήκης ούτε από το άρθρο 4 του κανονισμού 2052/88, για την αποστολή των διαρθρωτικών ταμείων, την εξουσία εκδόσεως πράξεως επιβάλλουσας στα κράτη μέλη υποχρεώσεις που βαίνουν πέραν όσων προβλέπει το άρθρο 23 του κανονισμού 4253/88, σχετικά με τον συντονισμό των διαφόρων παρεμβάσεων διαρθρωτικού χαρακτήρα.

   Το άρθρο 155 της Συνθήκης παρέχει στην Επιτροπή απλώς την ευχέρεια να διατυπώνει συστάσεις ή γνώμες, οι οποίες, κατά το άρθρο 189 της Συνθήκης, δεν είναι δεσμευτικές για τον αποδέκτη, ενώ το προαναφερθέν άρθρο 4 αναφέρει απλώς ότι η Επιτροπή μπορεί να λαμβάνει πρωτοβουλίες και εκτελεστικά μέτρα για να υποστηρίξει την κοινοτική δράση διαρθρωτικού χαρακτήρα. η δε κοινοτική δράση έχει διαμορφωθεί ως συμπλήρωμα των αντιστοίχων ενεργειών των κρατών μελών ή ως συμβολή στις ενέργειες αυτές, στο πλαίσιο συνεργασίας της Επιτροπής με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και τις αρμόδιες αρχές που ορίζει το κράτος αυτό στο ανάλογο επίπεδο, συνεργασίας η οποία περιορίζεται στην προετοιμασία, τη χρηματοδότηση, την παρακολούθηση και την αξιολόγηση των ενεργειών. Επιπλέον, το άρθρο 3 του κανονισμού 2052/88 ορίζει ότι οι τρόποι ελέγχου των ενεργειών καθορίζονται με τις εκτελεστικές αποφάσεις που εκδίδει το Συμβούλιο βάσει του άρθρου 130 Ε της Συνθήκης.

   Κατά συνέπεια, ο κώδικας συμπεριφοράς σχετικά με τις λεπτομέρειες εφαρμογής του άρθρου 23 του κανονισμού 4253/88 αποτελεί πράξη που εκδόθηκε από αναρμόδια αρχή και πρέπει επομένως να ακυρωθεί.