Υπόθεση C-183/90

Berend Jan van Dalfsen κ.λπ.

κατά

Bernard van Loon και Theodora Berendsen

αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως

«Σύμβαση των Βρυξελλών — Ερμηνεία των άρθρων 37 και 38»

Έκθεση ακροατηρίου

Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα W. Van Gerven της 11ης Ιουλίου 1991   4755

Απόφαση του Δικαστηρίου ( έκτο τμήμα ) της 4ης Οκτωβρίου 1991   4765

Περίληψη της αποφάσεως

1. Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων – Εκτέλεση – Μέσα παροχής ενδίκου προστασίας – Αίτηση αναιρέσεως – Αποφάσεις κατά των οποίων μπορεί να ασκηθεί αναίρεση – Απόφαση περί αναστολής εκτελέσεως ή συστάσεως ασφαλείας, την οποία εκδίδει το δικαστήριο ενώπιον του οποίον ασκήθηκε η προσφυγή κατά της αδείας εκτελέσεως – Δεν περιλαμβάνεται

   (Σύμβαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1968, άρθρα 37, δεύτερο εδάφιο, και 38)

2. Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων – Εκτέλεση – Προσφυγή κατά της αδείας εκτελέσεως – Δυνατότητα του επιληφθέντος δικαστηρίου να αναστείλει τη ώαώκασία – Ασκηση αυτής της δυνατότητας – Εξετάζονται εκείνοι μόνο οι ισχυρισμοί που δεν προέβαλε, ή λόγω αγνοίας ορισμένων στοιχείων δεν μπορούσε να προβάλει, ο προσφεύγων ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους προελεύσεως

   (Σύμβαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1968, άρθρα 31, 34, τρίτο εδάφιο, και 38, πρώτο εδάφιο )

1.  Το άρθρο 37, δεύτερο εδάφιο, της Συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις έχει την έννοια ότι απόφαση εκδιδόμενη βάσει του άρθρου 38 της Συμβάσεως, με την οποία το δικαστήριο στο οποίο ασκήθηκε η προσφυγή κατά της αδείας εκτελέσεως δικαστικής αποφάσεως η οποία εκδόθηκε σε άλλο συμβαλλόμενο κράτος αρνήθηκε να αναστείλει τη διαδικασία και διέταξε τη σύσταση εγγυήσεως από τον διάδικο υπέρ του οποίου επιτράπηκε η εκτέλεση, δεν συνιστά « απόφαση επί της προσφυγής », κατά την έννοια του άρθρου 37, εδάφιο 2, της Συμβάσεως και, επομένως, δεν μπορεί να ασκηθεί κατ' αυτής αναίρεση ή ανάλογο ένδικο μέσο. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν διαφέρει όταν η εκδιδόμενη βάσει του άρθρου 38 της Συμβάσεως απόφαση και η « απόφαση επί της προσφυγής », κατά την έννοια του άρθρου 37, εδάφιο 2, της Συμβάσεως, περιέχονται στην ίδια δικαστική απόφαση.

2.  Το άρθρο 38, πρώτο εδάφιο, της Συμβάσεως πρέπει να ερμηνευθεί συσταλτικώς, διότι άλλως θα μπορούσε να θιγεί η πρακτική αποτελεσματικότητα του άρθρου 31, το οποίο θεσπίζει την αρχή ότι οι αποφάσεις που εκδίδονται σε συμβαλλόμενο κράτος και είναι εκτελεστές εντός αυτού μπορούν επίσης να εκτελεστούν σε άλλο συμβαλλόμενο κράτος, ακόμα και αν δεν έχουν αποκτήσει την ισχύ του δεδικασμένου, καθώς και του άρθρου 34, τρίτο εδάφιο, το οποίο καθιερώνει τη θεμελιώδη αρχή κατά την οποία αποκλείεται η επί της ουσίας αναθεώρηση στο κράτος εκτελέσεως αποφάσεως η οποία έχει εκδοθεί στο κράτος προελεύσεως.

3.  Συνεπώς, το άρθρο 38, πρώτο εδάφιο, της Συμβάσεως, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το δικαστήριο στο οποίο ασκήθηκε προσφυγή κατά της αδείας εκτελέσεως δικαστικής αποφάσεως η οποία εκδόθηκε σε άλλο συμβαλλόμενο κράτος μπορεί να λαμβάνει υπόψη του, στο πλαίσιο αποφάσεώς του επί αιτήματος αναστολής της διαδικασίας βάσει της εν λόγω διατάξεως, εκείνους μόνο τους ισχυρισμούς τους οποίους ο διάδικος ο οποίος άσκησε την προσφυγή δεν μπορούσε να προβάλει ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους προελεύσεως.