Υπόθεση T-42/89 OPPO

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

κατά

Wolfdieter Graf Yorck von Wartenburg

«Υπάλληλος — Αποζημίωση εγκαταστάσεως — Διαδικασία ανακοπής»

Απόφαση του Πρωτοδικείου ( τρίτο τμήμα ) της 4ης Ιουλίου 1990   300

Περίληψη της αποφάσεως

1. Υπάλληλοι – Επιστροφή εξόδων – Αποζημίωση εγκαταστάσεως – Οικειοθελής αποχώρηση από την υπηρεσία πριν από την πάροδο δύο ετών – Επιστροφή εκ μέρους τον υπαλλήλου – Χρόνος ενάρξεως της προθεσμίας – Ημέρα εισόδου του υπαλλήλου στην υπηρεσία των Κοινοτήτων – Διαφορετική ερμηνεία στηριζόμενη στη διατύπωση του καμένου σε συγκεκριμένη γλώσσα – Δεν επιτρέπεται

   (Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 71 — παράρτημα VII, άρθρο 5, παράγραφος 5)

2. Υπάλληλοι – Επιστροφή εξόδων – Αποζημίωση εγκαταστάσεως – Οικειοθελής αποχώρηση από την υπηρεσία πριν από την πάροδο δύο ετών – Επιστροφή εκ μέρους του υπαλλήλου – Χρόνος ενάρξεως της προθεσμίας – Ημέρα εισόδου του υπαλλήλου στην υπηρεσία των Κοινοτήτων – Ημέρα της τοποθετήσεως του ενδιαφερομένου σε νέο τόπο υπηρεσίας – Δεν έχει σημασία

   (Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 5, παράγραφοι 1,2 και 5)

3. Υπάλληλοι – Επιστροφή εξόδων – Αποζημίωση εγκαταστάσεως – Οικειοθελής αποχώρηση από την υπηρεσία πριν από την πάροδο δύο ετών – Επιστροφή εκ μέρους του υπαλλήλου – Τοποθέτηση προς το συμφέρον της υπηρεσίας και μόνο – Απαίτηση επιστροφής της αποζημιώσεως λόγω τον ότι δεν υπήρξε εγκατάσταση επί αόριστο, αλλά αρκετά μακρό διάστημα – Απόρριψη

   (Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 5, παράγραφος 5)

1.  Η αντιπαράθεση των όρων «ανάληψη καθηκόντων » και « μετάθεση » στο άρθρο 71 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως αποδεικνύει ότι ο πρώτος όρος δεν καλύπτει σε καμία περίπτωση τον δεύτερο και αφορά αποκλειστικώς και μόνο την είσοδο του υπαλλήλου στην υπηρεσία των κοινοτήτων. Κατά συνέπεια, ο όρος « ανάληψη καθηκόντων» έχει κατ' ανάγκη την ίδια σημασία σε όλα τα κείμενα του άρθρου 5, παράγραφος 5, του παραρτήματος VII του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως, πράγμα που προκύπτει με ιδιαίτερη σαφήνεια από το αγγλικό και το ισπανικό κείμενο της διατάξεως αυτής.

   Κατά συνέπεια, το γεγονός ότι στο γερμανικό κείμενο ο όρος « ανάληψη των καθηκόντων » ( « Dienstantritt » ) μπορεί να έχει την έννοια ότι καλύπτει τόσο την ανάληψη νέων καθηκόντων, όσο και την είσοδο στην υπηρεσία των Κοινοτήτων, δεν επιτρέπει τη συναγωγή του συμπεράσματος ότι η ανάληψη των νέων καθηκόντων για την οποία καταβάλλεται η αποζημίωση εγκαταστάσεως μπορεί να αποτελεί το σημείο ενάρξεως της διετούς προθεσμίας κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου 5, παράγραφος 5, κατά τη διάρκεια της οποίας η οικειοθελής αποχώρηση του ενδιαφερομένου από την υπηρεσία των Κοινοτήτων γεννά την υποχρέωση του να επιστρέψει εν όλω ή εν μέρει την αποζημίωση εγκαταστάσεως.

2.  Δεδομένου ότι στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 5 του παραρτήματος VII του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ των δύο περιπτώσεων της καταβολής αποζημιώσεως εγκαταστάσεως, δηλαδή μεταξύ της εισόδου του υπαλλήλου στην υπηρεσία των Κοινοτήτων και της τοποθετήσεως του ενδιαφερομένου σε νέο τόπο υπηρεσίας, η υποχρέωση που προβλέπει η παράγραφος 5 της ανωτέρω διατάξεως για την επιστροφή ενός μέρους της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως που να είναι ανάλογο του χρόνου που υπολείπεται από την οικειοθελή αποχώρηση του ενδιαφερομένου από την υπηρεσία των Κοινοτήτων μέχρι τη συμπλήρωση της διετίας ισχύει αδιακρίτως και για τις δύο περιπτώσεις αυτές. Επομένως, κατά την εφαρμογή του άρθρου 5, παράγραφος 5, ο χρόνος ενάρξεως της προθεσμίας που προβλέπει η εν λόγω διάταξη συμπίπτει και στις δύο περιπτώσεις με τον χρόνο εισόδου του ενδιαφερομένου στην υπηρεσία των Κοινοτήτων.

3.  Εφόσον αποδεικνύεται ότι η τοποθέτηση ενός υπαλλήλου σε νέο τόπο υπηρεσίας έγινε αποκλειστικά προς το συμφέρον της υπηρεσίας, το κοινοτικό όργανο δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος αποχώρησε οικειοθελώς από την υπηρεσία των Κοινοτήτων 14 μόλις μήνες μετά την εγκατάσταση του στο νέο τόπο της εργασίας του, δικαιούται για το λόγο αυτό μόνο ένα μέρος της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως, αφού δεν εγκαταστάθηκε επί αόριστο μεν αλλά αρκετά μακρό διάστημα.