Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

++++

1. Γεωργία - Κοινή οργάνωση των αγορών - Διακρίσεις μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών - Εισφορά συνυπευθυνότητας στον τομέα των σιτηρών - Απαλλαγή σε περίπτωση χρησιμοποιήσεως εντός της εκμεταλλεύσεως του παραγωγού κατόπιν μεταποιήσεως - Προϋπόθεση για τη χορήγηση της απαλλαγής η μεταποίηση στο πλαίσιο της εκμεταλλεύσεως - Είναι παράνομη

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 40, παράγραφος 3, εδάφιο 2 κανονισμός 2040/86 της Επιτροπής, άρθρο 1, παράγραφος 2, εδάφιο 2, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2572/86)

2. Προδικαστικά ερωτήματα - Εκτίμηση του κύρους - Κήρυξη του κανονισμού ανισχύρου - Αποτελέσματα - Κατ' αναλογία εφαρμογή του άρθρου 174, εδάφιο 2, της Συνθήκης - Ανίσχυρο οφειλόμενο στη δημιουργία διακρίσεως - Προσωρινή διατήρηση του επιδίκου καθεστώτος εφαρμοζομένου κατά τρόπο μη δημιουργούντα διακρίσεις

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 174, εδάφιο 2, και 177)

Περίληψη

1. Ο σκοπός της κοινοτικής ρυθμίσεως σχετικά με την εισφορά συνυπευθυνότητας στον τομέα των σιτηρών, ο οποίος συνίσταται στον περιορισμό των διαρθρωτικών πλεονασμάτων στην αγορά, δικαιολογεί την υπαγωγή στην εισφορά μόνον των μεταποιήσεων σιτηρών που διατίθενται στην αγορά, δεδομένου ότι οι ποσότητες σιτηρών που απορροφώνται σε κλειστό κύκλωμα δεν συμβάλλουν στη δημιουργία πλεονασμάτων.

Το άρθρο 1, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2040/86 της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2572/86 της Επιτροπής, είναι ανίσχυρο στο μέτρο που απαλλάσσει από την εισφορά συνυπευθυνότητας τις πρώτες μεταποιήσεις σιτηρών που πραγματοποιούνται στην εκμετάλλευση του παραγωγού, μέσω εγκαταστάσεων της εν λόγω εκμεταλλεύσεως, εφόσον το προϊόν της μεταποιήσεως χρησιμοποιείται στην ίδια αυτή εκμετάλλευση, ενώ δεν προβλέπει την απαλλαγή αυτή για τις πρώτες μεταποιήσεις που πραγματοποιούνται εκτός της εκμεταλλεύσεως του παραγωγού ή μέσω εγκαταστάσεων που δεν αποτελούν μέρος του γεωργικού εξοπλισμού αυτής της εκμεταλλεύσεως, όταν το προϊόν της μεταποιήσεως χρησιμοποιείται στην εκμετάλλευση αυτή.

2. 'Οταν το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι ένας κανονισμός δημιουργεί στο μέτρο που το καθεστώς απαλλαγής από μία επιβάρυνση που προβλέπει δεν επεκτείνεται σε ορισμένες κατηγορίες επιχειρηματιών, το να κηρυχθεί απλώς ανίσχυρη η επίμαχη διάταξη θα είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό κάθε απαλλαγής εν αναμονή της νέας ρυθμίσεως. Στην περίπτωση αυτή, η κατ' αναλογία εφαρμογή του άρθρου 174, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης, κατά το οποίο το Δικαστήριο μπορεί να προσδιορίσει εκείνα τα αποτελέσματα ακυρωθέντος κανονισμού που θεωρούνται ότι διατηρούν την ισχύ τους, επιβάλλεται για τους ίδιους λόγους ασφάλειας του δικαίου με εκείνους που αποτελούν τη βάση της εν λόγω διατάξεως. Θα πρέπει, συνεπώς, να αποφασιστεί ότι, εν αναμονή της θεσπίσεως, από τον κοινοτικό νομοθέτη, των καταλλήλων μέτρων για την εγκαθίδρυση της ισότητας των επιχειρηματιών, οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν την επίδικη απαλλαγή, επεκτείνοντας το ευεργέτημά της στους επιχειρηματίες που υφίστανται τη διαπιστωθείσα διάκριση.