This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 61980CJ0125
Περίληψη της αποφάσεως
Περίληψη της αποφάσεως
1 . Υπάλληλοι — Ατομική απόφαση — Ανατοποθέτηση μετά από αναδιοργάνωση τών υπηρεσιών — Έγγραφη ανακοίνωση
( Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως τών υπαλλήλων , άρθρο 25 )
2 . Υπάλληλοι — Ατομική απόφαση — Εκπρόθεσμη ανακοίνωση — Αποτελέσματα
( Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως τών υπαλλήλων , άρθρο 25 )
3 . Υπάλληλοι — Απόφαση πού προκαλεί βλάβη — Ανατοποθέτηση μετά από αναδιοργάνωση τών υπηρεσιών — Υποχρέωση αιτιολογίας — Έκταση
( Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως τών υπαλλήλων , άρθρο 25 )
4 . Υπάλληλοι — Απόφαση τής διοικήσεως πού δέν βλάπτει σοβαρώς τόν ενδιαφερόμενο — Υποχρέωση προηγουμένης διαβουλεύσεως — Έλλειψη
5 . Υπάλληλοι — Καθήκον μερίμνης πού βαρύνει τήν διοίκηση — Λαμβάνονται υπ’ όψη τά συμφέροντα τού υπαλλήλου — Όρια — Ορθολογιστική οργάνωση τών υπηρεσιών
6 . Διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Καταδίκη τού νικήσαντος διαδίκου
( Κανονισμός διαδικασίας , άρθρο 69 παράγραφος 3 εδάφιο 2 )
1 . Η απόφαση περί ανατοποθετήσεως τού προσφεύγοντος , ακόμα καί άν λαμβάνεται μέσα στό πλαίσιο γενικής αναδιοργανώσεως , αποτελεί ατομική απόφαση , τής οποίας η γραπτή ανακοίνωση σύμφωνα μέ τό άρθρο 25 τού κανο νισμού , δέν δύναται νά αναπληρωθεί ούτε από τήν δημοσίευση τού νέου οργανογράμματος ούτε από οιαδήποτε συνομιλία τού προσφεύγοντος μέ τούς προϊσταμένους του .
2 . Δεδομένου οτι η ανακοίνωση μιάς ατομικής αποφάσεως στόν ενδιαφερόμενο ειναι πράξη μεταγενεστέρα τής αποφάσεως καί , συνεπώς , δέν ασκεί καμμία επίδραση επί τού περιεχομένου τής αποφάσεως , η καθυστέρηση τής ανακοινώσεως δέν συνεπάγεται τήν ακύρωση τής προσβαλλομένης αποφάσεως καί , εκτός άν ο προσφεύγων αποδείξει τήν υπαρξη βλάβης , τήν οποία νά προεκάλεσε τό μόνο γεγονός τής εκπροθέσμου ανακοινώσεως , η καθυστέρηση αυτή δέν αρκεί ούτε γιά νά υποχρεωθεί η Επιτροπή στήν καταβολή αποζημιώσεως .
3 . Η υποχρέωση αιτιολογίας μιάς αποφάσεως περί ανατοποθετήσεως πού λαμβάνεται στό πλαίσιο αναδιοργανώσεως τής υπηρεσίας πρέπει νά συσχετίζεται μέ τήν έκταση τής διακριτικής εξουσίας , τής οποίας απολαύει επί τού θέματος η αρμοδία γιά τούς διορισμούς αρχή , καθώς καί μέ τόν περιθωριακό χαρακτήρα τών μειονεκτημάτων πού δύναται νά παρουσιάσει γιά τόν υπάλληλο μιά αλλαγή τοποθετήσεως πού δέν θίγει ούτε τόν βαθμό του ούτε τήν οικονομική του κατάσταση ακόμα καί άν δέν θεωρείται επαρκής μιά αιτιολογία , η οποία περιορίζεται στό νά παραπέμπει στήν πραγματοποιηθείσα αναδιοργάνωση . Γιά νά κριθεί άν η απόφαση ανατοποθετήσεως ειναι σύμφωνη μέ τήν απαίτηση τού άρθρου 25 εδάφιο 2 τού κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως τών υπαλλήλων πρέπει νά ληφθούν υπ’ όψη όχι μόνο τό έγγραφο μέ τό οποίο ανεκοινώθη η απόφαση , αλλά επίσης καί οι συνθήκες υπό τίς οποίες η απόφαση αυτή ελήφθη καί εγνωστοποιήθη στόν ενδιαφερόμενο , καί κυρίως νά εξετασθεί , άν ο ενδιαφερόμενος ετέλει ήδη εν γνώσει τών πληροφοριών επί τών οποίων , κατά τήν διοίκηση , εστηρίχθη η απόφαση .
4 . Ελλείψει ρητής διατάξεως τού κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως τών υπαλλήλων , δέν ειναι δυνατό νά συναχθεί τό συμπέρασμα οτι υφίσταται υποχρέωση γιά τήν διοίκηση νά ζητεί τήν γνώμη τού υπαλλήλου επί τής αποφάσεως πού προτίθεται νά λάβει έναντί του , εφ’ οσον μία τέτοια απόφαση δέν δύναται νά χαρακτηρισθεί ως μέτρο πού βλάπτει σοβαρώς τόν ενδιαφερόμενο . Πάντως , θά ηταν σύμφωνο πρός τήν αμοιβαία καλή πίστη καί εμπιστοσύνη , πού πρέπει νά χαρακτηρίζουν τίς σχέσεις μεταξύ τών υπαλλήλων καί τής διοικήσεως , η διοίκηση , στό μέτρο τού δυνατού , νά διευκολύνει τόν υπάλληλο νά καταστήσει γνωστή τήν άποψή του επί τής μελετωμένης αποφάσεως .
5 . Άν πράγματι ειναι ακριβές οτι , οταν η αρμοδία γιά τούς διορισμούς αρχή αποφαίνεται επί τής υπηρεσιακής καταστάσεως ενός υπαλλήλου , οφείλει νά λαμβάνει υπ’ όψη όχι μόνο τό συμφέρον τής υπηρεσίας , αλλά επίσης καί τό συμφέρον τού ενδιαφερομένου υπαλλήλου , η σκέψη αυτή δέν δύναται νά εμποδίσει τήν αρχή νά προβεί στήν ορθολογιστική οργάνωση τών υπηρεσιών , άν τό θεωρεί αναγκαίο .
6 . Δέν θά πρέπει νά κριθεί αυστηρά υπάλληλος επειδή προσέφυγε στό Δικαστήριο γιά διαφορά , τήν γέννηση τής οποίας ευνόησε η διαδικασία πού ακολούθησε τό καθ’ ου όργανο κατά τήν λήψη τής αποφάσεως , η οποία τόν αφορούσε , καί από τήν έλλειψη αβρότητος πού μαρτυρεί η διαδικασία αυτή έναντί του . Πρέπει , επομένως , νά τύχει εφαρμογής τό άρθρο 69 παράγραφος 3 εδάφιο 2 τού κανονισμού διαδικασίας , κατά τό οποίο τό Δικαστήριο δύναται νά καταδικάσει ακόμα καί τόν νικήσαντα διάδικο , νά αποδώσει στόν αντίδικο τά έξοδα μιάς δίκης πού προεκλήθη λόγω τής ιδικής του συμπεριφοράς .