Υπόθεση 125/78

GEMA, Gesellschaft für musikalische Aufführungsund mechanische Vervielfältigungsrechte

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Περίληψη της αποφάσεως

1. Ανταγωνισμός – Διοικητική διαδικασία – Κίνησή της κατόπιν αιτήσεως φυσικού ή νομικού προσώπου – Υποχρέωση της Επιτροπής να αποφανθεί με απόφαση υπό την έννοια του άρθρου 189 της Συνθήκης – Δεν υφίσταται – Γνωστοποίηση που αναφέρεται στο άρθρο 6 του κανονισμού 99/63 – Αποτελέσματα

   (Κανονισμός 17 του Συμβουλίου, άρθρο 3 παράγραφος 2β κανονισμός 99/63 της Επιτροπής, άρθρο 6)

2. Προσφυγή κατά παραλείψεως – Όχληση του κοινοτικού οργάνου – Λήψη θέσεως υπό την έννοια του άρθρου 175, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης – Έννοια

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 175, δεύτερη παράγραφος)

3. Διαδικασία – Προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της δίκης – Περιεχόμενο – Νέα αιτήματα – Απαράδεκτο

   (Κανονισμός διαδικασίας, άρθρο 42 παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο)

1.  Η αναφερόμενη στο άρθρο 6 του κανονισμού 99/63 της Επιτροπής γνωστοποίηση, όπως προκύπτει από την έκφραση «… πληροφορεί σχετικά τους προσφεύγοντες» έχει ως μόνο σκοπό το να εξασφαλίσει ότι ο αιτών, υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 2β του κανονισμού 17 του Συμβουλίου, θα πληροφορηθεί τους λόγους που οδήγησαν την Επιτροπή να συμπεράνει ότι τα στοιχεία που συνέλεξε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν δικαιολογούν την αποδοχή της αιτήσεως. Αυτή η γνωστοποίηση σημαίνει ότι η υπόθεση τίθεται στο αρχείο, χωρίς, εντούτοις, να εμποδίζεται η Επιτροπή να ασχοληθεί εκ νέου με το φάκελο εάν το κρίνει σκόπιμο, ιδίως στην περίπτωση κατά την οποία ο αιτών προσκομίσει, εντός της προθεσμίας που του ορίστηκε για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τις διατάξεις του εν λόγω άρθρου 6, νέα πραγματικά ή νομικά στοιχεία. Επομένως η άποψη κατά την οποία ο υποβάλλων μια τέτοια αίτηση έχει το δικαίωμα να ζητήσει από την Επιτροπή τη έκδοση αποφάσεως, υπό την έννοια του άρθρου 189 της Συνθήκης, όσον αφορά την ύπαρξη ή την ανυπαρξία της προβαλλόμενης παραβάσεως δεν μπορεί να γίνει δεκτή.

   Επιπλέον, ακόμα και αν υποτεθεί ότι μια τέτοια γνωστοποίηση μπορεί να αποτελεί απόφαση, κατά της οποίας μπορεί να ασκηθεί προσφυγή δυνάμει του άρθρου 173 της Συνθήκης, εντούτοις από αυτό δεν θα προέκυπτε ότι ο αιτών, υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 2β, του κανονισμού 17 έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από την Επιτροπή την έκδοση τελικής αποφάσεως επί της υπάρξεως ή της ανυπαρξίας της προβαλλόμενης παραβάσεως. Πράγματι, η Επιτροπή δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συνεχίσει εν πάση περιπτώσει τη διαδικασία μέχρι το στάδιο της τελικής αποφάσεως. Η αντίθετη ερμηνεία θα στερούσε από το περιεχόμενό του το άρθρο 3. του κανονισμού 17, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα στην Επιτροπή, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να μην υποχρεώσει, με έκδοση αποφάσεως, τις οικείες επιχειρήσεις να παύσουν τη διαπιστωθείσα παράβαση.

2.  Συνιστά λήψη θέσεως, υπό την έννοια του άρθρου 175, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ, έγγραφο με το οποίο η Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού 99/63, απαντά στο συντάκτη αιτήσεως που υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρου 3, παράγραφος 2β, του κανονισμού 17, αιτιολογώντας την άποψή της και τάσσοντας στον αιτούντα προθεσμία προς υποβολή ενδεχόμενων παρατηρήσεών του, ότι τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της δεν της παρέχουν τη δυνατότητα να διαπιστώσει την ύπαρξη παραβάσεως του άρθρου 85 ή του άρθρου 86 της Συνθήκης.

3.  Το άρθρο 42, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού διαδικασίας επιτρέπει στον προσφεύγοντα να προβάλει κατ' εξαίρεση νέους ισχυρισμούς, προς υποστήριξη των αιτημάτων που διατυπώνονται στο δικόγραφο της προσφυγής. Αντίθετα, αυτή η διάταξη δεν προβλέπει καθόλου τη δυνατότητα του προσφεύγοντος να υποβάλει νέα αιτήματα, ούτε, πολύ περισσότερο, να μεταβάλει μία προσφυγή κατά παραλείψεως σε προσφυγή ακυρώσεως.