Συνεκδικασθείσες υποθέσεις 15/76 και 16/76

Γαλλική Κυβέρνηση

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«ΕΓΤΠΕ»

Περίληψη της αποφάσεως

1. Προσφυγή ακυρώσεως – Προσβαλλόμενη πράξη – Κρίση νομιμότητας

   Κριτήρια (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 173)

2. Διαδικασία παραβάσεως κράτους μέλους – Σκοπός – Διαπίστωση της παράβασης – Εγκατάλειψη της διαδικασίας από την Επιτροπή – Δεν αναγνωρίζεται η νομιμότητα της αμφισβητούμενης συμπεριφοράς

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 169)

3. Γεωργία – Κοινή γεωργική πολιτική – Χρηματοδότηση από το ΕΓΤΠΕ – Διαδικασία εκκαθαρίσεως λογαριασμών – Σκοπός – Εξουσίες της Επιτροπής – Όρια

   (Κανονισμός του Συμβουλίου 729/70, άρθρο 5, παράγραφος 2β)

4. Γεωργία – Κοινή οργάνωση των αγορών – Ενισχύσεις – Πληρωμή χωρίς να τηρηθεί η κοινοτική κανονιστική ρύθμιση – Μη τήρηση των διατυπώσεων αποδείξεως – Συνέπειες – Δεν επιτρέπεται να καταλογιστεί στο ΕΓΤΠΕ – Μεταγενέστερη τακτοποίηση – Αποτελέσματα

   (Κανονισμός του Συμβουλίου 729/70, άρθρο 5, παράγραφος 2β)

5. Κοινοτικό δίκαιο – Εφαρμογή από τα κράτη μέλη – Μονομερή μέτρα που εισάγουν διακρίσεις – Δεν επιτρέπονται

1.  Στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 173 της Συνθήκης, η νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης πρέπει να κρίνεται σε συνάρτηση με τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που υφίστανται κατά τον χρόνο εκδόσεως της πράξεως.

2.  Η διαδικασία παραβάσεως δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης έχει ως σκοπό να διαπιστωθεί και να παύσει η συμπεριφορά ενός κράτους μέλους που παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο, η δε Επιτροπή παραμένει ελεύθερη, αν το κράτος μέλος σταμάτησε την προσβαλλόμενη παράβαση, να παραιτηθεί από τη συνέχιση της διαδικασίας χωρίς, όμως, η εγκατάλειψη της διαδικασίας να ισοδυναμεί με αναγνώριση της νομιμότητας της αμφισβητούμενης συμπεριφοράς.

3.  Η διαδικασία εκκαθαρίσεως των λογαριασμών που υποβάλλουν τα κράτη μέλη ως δαπάνες χρηματοδοτούμενες από το ΕΓΤΠΕ αποβλέπει, υπό το κράτος του ισχύοντος κοινοτικού δικαίου, στη διαπίστωση όχι μόνο της πραγματοποιήσεως και του συννόμου των δαπανών, αλλά και της ορθής κατανομής μεταξύ των κρατών μελών και της Κοινότητας των οικονομικών βαρών που προκύπτουν από την κοινοτική γεωργική πολιτική· η Επιτροπή δε δεν διαθέτει στο σημείο αυτό εξουσία εκτιμήσεως που να της επιτρέπει να παρεκκλίνει από τους κανόνες που διέπουν αυτή την κατανομή βαρών.

4.  Στις περιπτώσεις που η κοινοτική κανονιστική ρύθμιση των γεωργικών αγορών δεν επιτρέπει την καταβολή μιας ενισχύσεως παρά υπό την προϋπόθεση τηρήσεως ορισμένων διατυπώσεων αποδείξεως κατά τον χρόνο της καταβολής, η ενίσχυση που καταβάλλεται χωρίς να τηρηθεί αυτή η προϋπόθεση δεν είναι σύμφωνη προς το κοινοτικό δίκαιο και η δαπάνη που αναφέρεται σ' αυτή την ενίσχυση δεν μπορεί, επομένως, καταρχήν, να καταλογιστεί στο ΕΓΤΠΕ κατά την εκκαθάριση των λογαριασμών για το εν λόγω οικονομικό έτος, επιφυλλασσομένης όμως της ενδεχόμενης ευχέρειας της Επιτροπής να λάβει υπόψη της, για ένα άλλο οικονομικό έτος, τη μεταγενέστερη προσκόμιση της απαιτούμενης απόδειξης.

5.  Τα κράτη μέλη δεν μπορούν, κατά την εφαρμογή της κοινοτικής κανονιστικής ρυθμίσεως, να λαμβάνουν μονομερώς συμπληρωματικά μέτρα που μπορούν να διακυβεύσουν την ίση μεταχείριση των επιχειρηματιών μέσα σ' όλη την Κοινότητα και να νοθεύσουν έτσι τις προϋποθέσεις ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών.