Υπόθεση 4/73

J. Nold, Kohlen- und Baustoffgroßhandlung

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Περίληψη της αποφάσεως

1. Σύμπραξη επιχειρήσεων – Ανθρακωρυχεία – Καύσιμα – Εμπορική κανονιστική ρύθμιση – Όροι πωλήσεως – Χονδρέμποροι – Πρόσβαση στην απευθείας αγορά – Έγκριση

   (Συνθήκη ΕΚΑΧ, άρθρο 66)

2. Κοινοτικό δίκαιο – Γενικές αρχές του δικαίου – Θεμελιώδη δικαιώματα του φυσικού προσώπου – Διασφάλιση της τηρήσεώς τους από το Δικαστήριο – Συντάγματα των κρατών μελών – Διεθνείς συμβάσεις

3. Κοινοτικό όικαιο – Γενικές αρχές του δίκαιου – θεμελιώδη δικαιώματα του φυσικού προσώπου – Τήρησή τους μέσα στην κοινοτική έννομη τάξη – Δικαίωμα ιδιοκτησίας – Ελεύθερη άσκηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων – Περιορισμοί – Κοινωνική λειτουργία ορισμένων δικαιωμάτων – Γενικό συμφέρον της Κοινότητας – Δεν θίγεται η ουσία των δικαιωμάτων

1.  Η Επιτροπή δικαιούται να εγκρίνει εμπορική κανονιστική ρύθμιση εισάγουσα περιορισμούς σχετικά με την πρόσβαση στην απευθείας αγορά καυσίμων, η οποία δικαιολογείται από την ανάγκη ορθολογικής οργάνωσης της διανομής, υπό τον όρο να εφαρμόζεται όμοια σε όλες τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις.

2.  Τα θεμελιώδη δικαιώματα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των γενικών αρχών του δικαίου, την τήρηση των οποίων διασφαλίζει το Δικαστήριο.

   Κατά την προστασία των δικαιωμάτων αυτών το Δικαστήριο καθοδηγείται από τις συνταγματικές παραδόσεις που είναι κοινές στα κράτη μέλη και, συνεπώς, δεν μπορεί να κάνει δεκτά μέτρα που αντίκεινται στα θεμελιώδη δικαιώματα που αναγνωρίζονται και προστατεύονται από τα συντάγματα των κρατών μελών.

   Οι διεθνείς συμβάσεις που αφορούν την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στις οποίες συνέπραξαν και προσχώρησαν τα κράτη μέλη, παρέχουν επίσης ενδείξεις που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στα πλαίσια του κοινοτικού δικαίου.

3.  Τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται με την εξασφάλιση προστασίας του δικαιώματος ιδιοκτησίας από τα συντάγματα των κρατών μελών και τις παρόμοιες εγγυήσεις που παρέχονται στην ελεύθερη άσκηση εμπορικής δραστηριότητας, εργασίας και άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων, όχι μόνο δεν αποτελούν απόλυτα δικαιώματα, αλλά πρέπει να κρίνονται ενόψει της κοινωνικής λειτουργίας των προστατευομένων αγαθών και δραστηριοτήτων.

   Γι' αυτό το λόγο, τα δικαιώματα αυτού του είδους δεν προστατεύονται κατά κανόνα παρά με την επιφύλαξη των περιορισμών που προβλέπονται για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Και κατά την κοινοτική έννομη τάξη είναι θεμιτή η επιφύλαξη σχετικά με τα δικαιώματα αυτά της εφαρμογής ορισμένων ορίων που δικαιολογούνται από τους στόχους γενικού συμφέροντος, τους οποίους επιδιώκει η Κοινότητα, εφόσον δεν θίγεται η ουσία των δικαιωμάτων αυτών. Σε καμιά περίπτωση οι προαναφερθείσες εγγυήσεις δεν μπορούν να επεκταθούν και στην προστασία απλών συμφερόντων ή ευκαιριών εμπορικής χροιάς, που ο αβέβαιος χαρακτήρας τους είναι συνυφασμένος με την ίδια τη φύση της οικονομικής δραστηριότητας.