Διαφορές μεταξύ ξένων επενδυτών και κυβερνήσεων της ΕΕ

Ο κανονισμός διευκρινίζει τη χρηματοδοτική ευθύνη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών μελών της για περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας επενδυτής από τρίτη χώρα προβάλλει αξίωση παραβίασης μιας διεθνούς συμφωνίας στην οποία είναι συμβαλλόμενη η ΕΕ.

ΠΡΑΞΗ

Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 912/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου διαχείρισης της χρηματοδοτικής ευθύνης σε σχέση με δικαστήρια επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους που συστήνονται βάσει διεθνών συμφωνιών στις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο κανονισμός διευκρινίζει τη χρηματοδοτική ευθύνη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών μελών της για περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας επενδυτής από τρίτη χώρα προβάλλει αξίωση παραβίασης μιας διεθνούς συμφωνίας στην οποία είναι συμβαλλόμενη η ΕΕ.

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ;

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, οι άμεσες ξένες επενδύσεις ενσωματώθηκαν στην εμπορική πολιτική της ΕΕ για την οποία η ΕΕ έχει αποκλειστική αρμοδιότητα. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπραγματεύεται εκ μέρους των χωρών της ΕΕ το επενδυτικό μέρος των εμπορικών συμφωνιών που συνάπτονται με τρίτες χώρες. Οι εν λόγω συμφωνίες είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν μηχανισμό επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους. Πρόκειται για ένα μέτρο προστασίας το οποίο προσδίδει σε επενδυτές από τις συγκεκριμένες τρίτες χώρες το δικαίωμα να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη κατά χώρας της ΕΕ στην οποία έχουν επενδύσει κεφάλαια. Οι αξιώσεις αφορούν την υποτιθέμενη παραβίαση διεθνών συμφωνιών.

Οι νέοι κανόνες καθορίζουν εάν η ΕΕ, που εκπροσωπείται από την Επιτροπή, ή οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν τα χρηματοοικονομικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένης της αποζημίωσης, που προκύπτουν από τις διαφορές.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Κριτήρια διευκρίνισης της κατανομής της χρηματοδοτικής ευθύνης

• 1.

  Η ΕΕ φέρει τη χρηματοδοτική ευθύνη όταν η αξίωση που προβάλλει ένας επενδυτής αφορά μέτρο που έχει ληφθεί από θεσμικό όργανο της ΕΕ ή άλλο όργανο ή οργανισμό.

• 2.

  Η οικεία χώρα της ΕΕ αναλαμβάνει τα χρηματοοικονομικά έξοδα όταν η αξίωση που προβάλλει ένας επενδυτής αφορά μέτρο που έχει λάβει η ίδια η χώρα.

• 3.

  Εάν ένα μέτρο έχει ληφθεί από χώρα της ΕΕ, αλλά επιβάλλεται από το δίκαιο της Ένωσης, τη χρηματοδοτική ευθύνη φέρει η ΕΕ.

Διαδικασία

Συνεργασία και διαβουλεύσεις: η Επιτροπή και η χώρα της ΕΕ την οποία αφορά η διαφορά πρέπει να συνεργάζονται, να διεξάγουν διαβουλεύσεις και να ανταλλάσσουν πληροφορίες. Ο κανονισμός προβλέπει επίσης κανόνες διεξαγωγής της διαιτητικής διαδικασίας (διαδικασίες επίλυσης της διαφοράς) από την ΕΕ και την οικεία χώρα της ΕΕ.

Διαφωνία όσον αφορά τη χρηματοδοτική ευθύνη : όταν η ΕΕ είναι ο εναγόμενος στη διαφορά και η Επιτροπή φρονεί ότι η οικεία χώρα της ΕΕ είναι υπεύθυνη για τα έξοδα που προκύπτουν από τη διαιτησία, τα δύο μέρη πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία.

Εάν η χώρα της ΕΕ προβάλει αντίρρηση, τότε η Επιτροπή μπορεί να εκδώσει απόφαση με την οποία να απαιτεί από την εν λόγω χώρα να αποδώσει το ποσό που καταβλήθηκε.

ΠΟΤΕ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ;

Ο κανονισμός εφαρμόζεται από την 17η Σεπτεμβρίου 2014.

Περισσότερες πληροφορίες διατίθενται στον δικτυακό τόπο της Γενικής Διεύθυνσης Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

τελευταία ενημέρωση 03.12.2014