Ευρώ - το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης

Η ασφάλεια δικαίου, ιδίως για πρόσωπα και εταιρείες, είναι απολύτως απαραίτητη όταν μια χώρα της ΕΕ αντικαθιστά το εθνικό της νόμισμα με το ευρώ. Οι δύο παρούσες νομοθετικές πράξεις διασφαλίζουν την εν λόγω ασφάλεια προκειμένου να επιτυγχάνεται ομαλή μετάβαση.

ΠΡΑΞΗ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1103/97 του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 1997, σχετικά με ορισμένες διατάξεις που αφορούν την εισαγωγή του ευρώ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 974/98 του Συμβουλίου, της 3ης Μαΐου 1998, για την εισαγωγή του ευρώ

ΣΥΝΟΨΗ

Η ασφάλεια δικαίου, ιδίως για πρόσωπα και εταιρείες, είναι απολύτως απαραίτητη όταν μια χώρα της ΕΕ αντικαθιστά το εθνικό της νόμισμα με το ευρώ. Οι δύο παρούσες νομοθετικές πράξεις διασφαλίζουν την εν λόγω ασφάλεια προκειμένου να επιτυγχάνεται ομαλή μετάβαση.

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ;

Οι δύο κανονισμοί -(ΕΚ) αριθ. 1103/97 και (ΕΚ) αριθ. 974/98 [τροποποιημένος από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2169/2005] -παρέχουν τη νομική βάση για την εισαγωγή του ευρώ (Οικονομική και Νομισματική Ένωση - ΟΝΕ). Ο πρώτος κανονισμός καλύπτει ζητήματα όπως οι τιμές και διαδικασίες μετατροπής, το καθεστώς των συμβάσεων και οι οδηγίες πληρωμής. Ο δεύτερος κανονισμός καθορίζει χρονοδιάγραμμα για τη μετάβαση στο ευρώ. Όλες οι χώρες της ΕΕ που υιοθετούν το ευρώ πρέπει να συμμορφώνονται με τις διατάξεις των εν λόγω κανονισμών.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ [ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) ΑΡΙΘ. 1103/97]

• Την 1η Ιανουαρίου 1999 το ευρώ αντικατέστησε το Ecu (ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα), ένα καλάθι εθνικών νομισμάτων το οποίο χρησιμοποιείτο παλαιότερα για λογιστικούς σκοπούς στην ΕΕ. Η τιμή μετατροπής του ευρώ σε Ecu ήταν 1:1.
• Το ευρώ υποδιαιρείται σε 100 υπομονάδες. Αυτές μπορεί να είναι γνωστές ως «cent» ή με οποιουσδήποτε άλλους όρους χρησιμοποιούνται συνήθως στην οικεία χώρα.
• Η συνέχεια των συμβάσεων και όλες οι νομικές συμφωνίες και υποχρεώσεις που περιέχουν αναφορά σε εθνικό νόμισμα δεν επηρεάζονται από την εισαγωγή του ευρώ.
• Οι τιμές μετατροπής των εθνικών νομισμάτων σε ευρώ εκτείνονται σε 6 ψηφία. Οι τιμές μετατροπής δεν μπορούν να στρογγυλοποιούνται προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
• Οποιαδήποτε μετατροπή από ένα εθνικό νόμισμα σε άλλο θα γίνεται μέσω του ευρώ.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ [ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ (ΕΚ) ΑΡΙΘ. 974/98 ΚΑΙ (ΕΚ) ΑΡΙΘ. 2169/2005]

• Από την ημερομηνία υιοθέτησης του ευρώ, το νόμισμα των συμμετεχουσών χωρών της ΕΕ θα είναι το ευρώ.
• Ενδέχεται να υπάρξει μεταβατική περίοδος από την ημερομηνία υιοθέτησης του ευρώ μέχρι την πραγματική ημερομηνία μετάβασης στο ευρώ οπότε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θέτει σε κυκλοφορία τραπεζογραμμάτια και κέρματα σε ευρώ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες αντικαθιστούν το νόμισμα της χώρας.
• Η εν λόγω διαδικασία δεν πρέπει να υπερβαίνει τα τρία χρόνια, αλλά μπορεί να είναι όσο το δυνατό συντομότερη, ακόμα και μηδενικής διάρκειας εάν οι δύο ημερομηνίες συμπίπτουν. Οι χώρες που υιοθέτησαν πρόσφατα το ευρώ, πράγματι, δεν χρειάστηκαν μεταβατική περίοδο.
• Κατά τη διάρκεια της περιόδου «σταδιακής απόσυρσης», στα νέα νομικά έγγραφα μπορεί να γίνεται αναφορά στο εθνικό νόμισμα για περίοδο έως ενός έτους προκειμένου να εξομαλύνεται η μετάβαση.
• Τυχόν αναφορές σε εθνικά νομίσματα σε νομικά έγγραφα μετά την ημερομηνία μετάβασης στο ευρώ θεωρούνται αυτόματα αναφορές στο ευρώ.
• Σε περίπτωση που χρησιμοποιούνται παράλληλα τραπεζογραμμάτια και νομίσματα σε εθνικό νόμισμα και σε ευρώ, το κοινό θα μπορεί να ανταλλάσσει το εθνικό νόμισμα με ευρώ χωρίς κόστος μέχρι ορισμένα ανώτατα όρια.
• Τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα σε εθνικό νόμισμα παραμένουν νόμιμο χρήμα στην οικεία χώρα για έξι μήνες το αργότερο μετά την ημερομηνία μετάβασης στο ευρώ, μολονότι η κυβέρνηση μπορεί να μειώσει την εν λόγω περίοδο.
• Μετέπειτα, μπορούν να ανταλλάσσονται με ευρώ σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει η εθνική νομοθεσία και πρακτική.

Η εισαγωγή του ευρώ διεπόταν από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 974/98 του Συμβουλίου ο οποίος τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2169/2005 με στόχο την προετοιμασία της διεύρυνσης της ζώνης του ευρώ. (Μια συναφής σύνοψη περιγράφει πώς λειτουργεί στην πράξη η μετάβαση στο ευρώ.)

ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία και Φινλανδία (από το 1999), Ελλάδα (2001), Σλοβενία (2007), Κύπρος και Μάλτα (2008), Σλοβακία (2009), Εσθονία (2011), Λετονία (2014) και Λιθουανία (2015).

Περισσότερες πληροφορίες διατίθενται στον δικτυακό τόπο και την έκδοση της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

τελευταία ενημέρωση 10.09.2015