(1)

Η συμφωνία του Παρισιού (4), που εγκρίθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2015 δυνάμει της σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (UNFCCC) («συμφωνία του Παρισιού»), τέθηκε σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2016. Τα συμβαλλόμενα μέρη της συμφωνίας του Παρισιού συμφώνησαν να συγκρατήσουν την αύξηση της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας αρκετά χαμηλότερα από τους 2 °C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και να καταβάλουν προσπάθειες για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5 °C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Η εν λόγω δέσμευση ενισχύθηκε με την έγκριση, στο πλαίσιο της UNFCCC, του συμφώνου της Γλασκόβης για το κλίμα στις 13 Νοεμβρίου 2021, στο οποίο η διάσκεψη των μερών της UNFCCC, που επέχει θέση συνόδου των μερών της συμφωνίας του Παρισιού, αναγνωρίζει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα είναι πολύ χαμηλότερες, με αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1,5 °C σε σύγκριση με αύξηση κατά 2 °C, και δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει τις προσπάθειες για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5 °C.

(2)

Η ανάγκη ανάληψης δράσης για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου καθίσταται ολοένα και πιο επείγουσα, όπως δήλωσε η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), στις εκθέσεις της της 7ης Αυγούστου 2021 με τίτλο «Climate change 2021: The Physical Science Basis» (Κλιματική αλλαγή 2021: τα δεδομένα των φυσικών επιστημών), της 28ης Φεβρουαρίου 2022 με τίτλο «Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability» (Κλιματική αλλαγή 2022: επιπτώσεις, προσαρμογή και ευπάθεια) και της 4ης Απριλίου 2022 με τίτλο «Climate Change 2022: Mitigation of Climate Change» (Κλιματική αλλαγή 2022: μετριασμός της κλιματικής αλλαγής). Ως εκ τούτου, η Ένωση θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτήν την επείγουσα ανάγκη εντείνοντας τις προσπάθειές της.

(3)

Η Ένωση έχει θεσπίσει κανονιστικό πλαίσιο για την επίτευξη του στόχου μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 40 % έως το 2030, τον οποίο προσυπέγραψε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το 2014, προτού τεθεί σε ισχύ η συμφωνία του Παρισιού. Το εν λόγω ρυθμιστικό πλαίσιο συνίσταται, μεταξύ άλλων, στην οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5), με την οποία θεσπίζεται σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου εντός της Ένωσης (ΣΕΔΕ της ΕΕ), τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/841 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6), με τον οποίο απαιτείται από τα κράτη μέλη να εξισορροπούν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και τις απορροφήσεις από δραστηριότητες χρήσης γης, αλλαγής χρήσης γης και δασοπονίας (LULUCF), και τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7), στον οποίο καθορίζονται εθνικοί στόχοι για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030 στους τομείς που δεν καλύπτονται από την οδηγία 2003/87/ΕΚ ή από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/841.

(4)

Η ανακοίνωση της Επιτροπής της 11ης Δεκεμβρίου 2019 με θέμα «Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» αποτελεί σημείο εκκίνησης για την επίτευξη του στόχου της Ένωσης για κλιματική ουδετερότητα το αργότερο έως το 2050 και του στόχου της επίτευξης αρνητικών εκπομπών στη συνέχεια, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8) («ευρωπαϊκό νομοθέτημα για το κλίμα»). Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία συνδυάζει ένα ολοκληρωμένο σύνολο αλληλοενισχυόμενων μέτρων και πρωτοβουλιών με στόχο την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας στην Ένωση έως το 2050 και ορίζει μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική που αποσκοπεί στη μετατροπή της Ένωσης σε μια δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία, με μια οικονομία σύγχρονη, ανταγωνιστική και αποδοτική ως προς τη χρήση των πόρων, όπου η οικονομική ανάπτυξη είναι αποσυνδεδεμένη από τη χρήση πόρων. Αποσκοπεί επίσης στην προστασία, τη διατήρηση και την ενίσχυση του φυσικού κεφαλαίου της Ένωσης, καθώς και στην προστασία της υγείας και της ευημερίας των πολιτών από κινδύνους και επιπτώσεις που σχετίζονται με το περιβάλλον. Ταυτόχρονα, η εν λόγω μετάβαση έχει πτυχές που αφορούν την ισότητα των φύλων, καθώς και ιδιαίτερο αντίκτυπο σε ορισμένες μειονεκτούσες και ευάλωτες ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα με μειονοτική φυλετική ή εθνοτική καταγωγή. Θα πρέπει, συνεπώς, να διασφαλιστεί ότι η μετάβαση θα πραγματοποιηθεί με τρόπο δίκαιο, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς να μείνει κανείς στο περιθώριο.

(5)

Στις 16 Ιουνίου 2022 το Συμβούλιο εξέδωσε σύσταση σχετικά με τη διασφάλιση δίκαιης μετάβασης προς την κλιματική ουδετερότητα (9), στην οποία τονίζεται η ανάγκη για συνοδευτικά μέτρα και η ανάγκη να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη στήριξη των περιφερειών, των κλάδων, των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, των εργαζομένων, των νοικοκυριών και των καταναλωτών που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Η εν λόγω σύσταση ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να εξετάσουν ένα σύνολο μέτρων που αφορούν την απασχόληση και τις μεταβάσεις στην αγορά εργασίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επιχειρηματικότητα, την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, τις δημόσιες συμβάσεις, τα συστήματα φορολογίας και κοινωνικής προστασίας, τις βασικές υπηρεσίες και τη στέγαση, καθώς επίσης, μεταξύ άλλων, με σκοπό την ενίσχυση της ισότητας των φύλων, την εκπαίδευση και την κατάρτιση.

(6)

Με την έκδοση του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119, η Ένωση έχει κατοχυρώσει νομοθετικά ένα δεσμευτικό στόχο για κλιματική ουδετερότητα στο σύνολο της οικονομίας έως το 2050, μειώνοντας, ως εκ τούτου, το ισοζύγιο των καθαρών εκπομπών σε μηδενικό έως την εν λόγω ημερομηνία, και τον στόχο της επίτευξης αρνητικών εκπομπών πέραν αυτής. Με τον εν λόγω κανονισμό θεσπίζεται επίσης δεσμευτικός ενωσιακός στόχος για μείωση, έως το 2030, των εγχώριων καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (εκπομπές πλην απορροφήσεις) κατά τουλάχιστον 55 % σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Επιπλέον, ορίζεται ότι η συμβολή των καθαρών απορροφήσεων στον κλιματικό στόχο της Ένωσης για το 2030 πρέπει να περιορίζεται σε 225 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου CO2.

(7)

Προκειμένου να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119, καθώς και οι συνεισφορές της Ένωσης στο πλαίσιο της συμφωνίας του Παρισιού, θα πρέπει να προσαρμοστεί το κανονιστικό πλαίσιο της Ένωσης για την επίτευξη του στόχου μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030.

(8)

Ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/842 θεσπίζει για τα κράτη μέλη υποχρεώσεις σχετικά με τις ελάχιστες συνεισφορές τους για την περίοδο από το 2021 έως το 2030, με σκοπό την επίτευξη του υφιστάμενου στόχου της Ένωσης για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου το 2030 κατά 30 % σε σχέση με τα επίπεδα του 2005 στους τομείς που καλύπτονται από το άρθρο 2 του εν λόγω κανονισμού. Επίσης, θεσπίζει κανόνες για τον καθορισμό των ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών και για την αξιολόγηση της προόδου των κρατών μελών όσον αφορά την επίτευξη των ελάχιστων συνεισφορών τους.

(9)

Παρόλο που η εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών θα εφαρμόζεται επίσης στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τις θαλάσσιες μεταφορές, καθώς και από τα κτίρια, τις οδικές μεταφορές και πρόσθετους τομείς, το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 θα πρέπει να διατηρηθεί. Ως εκ τούτου, ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/842 θα πρέπει να εξακολουθήσει να εφαρμόζεται στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την εγχώρια ναυσιπλοΐα, αλλά όχι στις εκπομπές από τη διεθνή ναυσιπλοΐα. Ούτε η συμπερίληψη εγκαταστάσεων για την αποτέφρωση αστικών αποβλήτων στο παράρτημα I της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, για τους σκοπούς των άρθρων 14 και 15 της εν λόγω οδηγίας, θα πρέπει να αλλάξει το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ενός κράτους μέλους που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 και οι οποίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τους ελέγχους συμμόρφωσης θα εξακολουθήσουν να προσδιορίζονται μετά την ολοκλήρωση των επανεξετάσεων των απογραφών σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10).

(10)

Σε ευθυγράμμιση με τις κατευθυντήριες γραμμές της IPCC του 2006 για τις εθνικές απογραφές αερίων του θερμοκηπίου, οι αναφερόμενες εκπομπές CO2 που υποβάλλονται και απορρέουν από τη χρήση βιομάζας για την παραγωγή ενέργειας κατατάσσονται στις κατηγορίες χρήσης γης, αλλαγής χρήσης γης και δασοπονίας δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 2018/841. Για να αποφευχθεί η διπλή προσμέτρηση, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από βιοκαύσιμα, βιορευστά και καύσιμα βιομάζας λογίζονται ως μηδενικές για τον καθορισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842. Προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι επιπτώσεις της έμμεσης αλλαγής της χρήσης γης και να προωθηθεί η αειφορία των εν λόγω καυσίμων, είναι σημαντικό όλα τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν πλήρως την οδηγία (ΕΕ) 2018/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11), συμπεριλαμβανομένων των σχετικών κριτηρίων αειφορίας και μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τα εν λόγω καύσιμα.

(11)

Σε ορισμένους τομείς, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είτε έχουν αυξηθεί είτε παρέμειναν σταθερές. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε στις 17 Σεπτεμβρίου 2020 με τίτλο «Ενίσχυση της κλιματικής φιλοδοξίας της Ευρώπης για το 2030 — Επενδύουμε σε ένα κλιματικά ουδέτερο μέλλον προς όφελος των πολιτών μας», η Επιτροπή ανέφερε ότι ο αυξημένος συνολικός στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για το 2030 μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη συμβολή όλων των τομέων.

(12)

Στα συμπεράσματά του της 11ης Δεκεμβρίου 2020, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δήλωσε ότι ο νέος στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για το 2030 θα επιτευχθεί συλλογικά από την Ένωση με τον οικονομικά αποδοτικότερο τρόπο, ότι όλα τα κράτη μέλη θα συμμετάσχουν στην προσπάθεια αυτή, λαμβανομένων υπόψη ζητημάτων δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, χωρίς να μείνει κανείς στο περιθώριο, και ότι ο νέος στόχος για το 2030 πρέπει να επιτευχθεί κατά τρόπο που να διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα της Ένωσης και να λαμβάνει υπόψη τα διαφορετικά σημεία εκκίνησης, τις ιδιαίτερες εθνικές συνθήκες και τις δυνατότητες μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένων των νησιωτικών κρατών μελών και των νησιών, καθώς και τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί.

(13)

Προκειμένου να επιτευχθεί ο νέος ενωσιακός στόχος με ορίζοντα το 2030 για τη μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου τουλάχιστον κατά 55 % σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, οι τομείς που καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 θα πρέπει να μειώσουν σταδιακά τις οικείες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως ότου επιτύχουν μείωση κατά 40 % το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005. Ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/842 συμβάλλει επίσης στην επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού, καθώς και του στόχου της Ένωσης για κλιματική ουδετερότητα το αργότερο έως το 2050 δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119, για την επίτευξη του οποίου απαιτείται σύγκλιση των προσπαθειών όλων των κρατών μελών με την πάροδο του χρόνου, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις συγκεκριμένες εθνικές συνθήκες.

(14)

Ο στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για το 2030 που ορίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 χρειάζεται να αναθεωρηθεί για κάθε κράτος μέλος. Η μεθοδολογία που θα χρησιμοποιηθεί για την αναθεώρηση των εθνικών στόχων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για το 2030 θα πρέπει να είναι η ίδια με αυτήν που χρησιμοποιήθηκε κατά την έκδοση του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842, βάσει της οποίας οι εθνικές συνεισφορές καθορίστηκαν σύμφωνα με τις διαφορετικές ικανότητες και ευκαιρίες οικονομικής αποδοτικότητας στα κράτη μέλη, ώστε να διασφαλιστεί δίκαιος και ισόρροπος καταμερισμός της προσπάθειας. Ο στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για κάθε κράτος μέλος έως το 2030 θα πρέπει, επομένως, να καθοριστεί σε σχέση με το επίπεδο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου του 2005 του σχετικού κράτους μέλους που καλύπτονται από τον εν λόγω κανονισμό, όπως επανεξετάστηκε δυνάμει του άρθρου 4 παράγραφος 3 αυτού, εξαιρουμένων των εξακριβωμένων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από εγκαταστάσεις που λειτουργούσαν το 2005 και που συμπεριλήφθηκαν στο ΣΕΔΕ της ΕΕ μόνο μετά το 2005.

(15)

Κατά συνέπεια, από το έτος έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού, απαιτούνται νέα δεσμευτικά εθνικά όρια, εκπεφρασμένα σε ετήσια δικαιώματα εκπομπών. Τα όρια αυτά θα οδηγήσουν σταδιακά στην επίτευξη του στόχου κάθε κράτους μέλους για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030. Διατηρούνται τα ετήσια όρια για τα έτη που προηγούνται του έτους έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού, τα οποία ορίζονται στην εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2020/2126 της Επιτροπής (12).

(16)

Η πανδημία της COVID-19 και ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας επηρεάζουν την οικονομία της Ένωσης και το επίπεδο των οικείων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε βαθμό που δεν μπορεί ακόμη να ποσοτικοποιηθεί πλήρως. Από την άλλη πλευρά, η Ένωση αναπτύσσει μια δέσμη κινήτρων μεγαλύτερη από ποτέ και επιταχύνει τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα, η οποία έχει επίσης πιθανό αντίκτυπο στο επίπεδο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Εξαιτίας των εν λόγω αβεβαιοτήτων και άλλων απρόβλεπτων γεγονότων που έχουν αντίκτυπο στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, είναι σκόπιμο να επανεξεταστούν τα δεδομένα για τις εκπομπές το 2025 και, εάν είναι αναγκαίο, να επικαιροποιηθούν, το ίδιο έτος, τα ετήσια δικαιώματα εκπομπών για τα έτη 2026 έως 2030. Η εν λόγω επικαιροποίηση θα πρέπει να βασιστεί σε διεξοδική επανεξέταση των δεδομένων των εθνικών απογραφών που θα πραγματοποιηθεί από την Επιτροπή, προκειμένου να προσδιοριστεί ο μέσος όρος των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κάθε κράτους μέλους κατά τα έτη 2021, 2022 και 2023.

(17)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119, ύψιστη προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στις μειώσεις των άμεσων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, που θα χρειαστεί να συμπληρώνονται από αυξημένες απορροφήσεις άνθρακα προκειμένου να επιτευχθεί η κλιματική ουδετερότητα. Στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119 αναγνωρίζεται ότι οι καταβόθρες άνθρακα περιλαμβάνουν φυσικές και τεχνολογικές λύσεις. Είναι σημαντικό να τεθεί σε εφαρμογή ένα ενωσιακό σύστημα για την πιστοποίηση των απορροφήσεων άνθρακα που αποθηκεύονται με ασφάλεια και μόνιμα και επιτυγχάνονται μέσω τεχνολογικών λύσεων, το οποίο θα παρέχει σαφήνεια στα κράτη μέλη και στους φορείς της αγοράς για την ενίσχυση των εν λόγω απορροφήσεων άνθρακα. Όταν τεθεί σε εφαρμογή ένα τέτοιο σύστημα πιστοποίησης, θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί ανάλυση σχετικά με τη λογιστική καταγραφή των εν λόγω απορροφήσεων άνθρακα βάσει του ενωσιακού δικαίου.

(18)

Προκειμένου να δοθούν κίνητρα για ταχύτερη ανάληψη δράσης και να διασφαλιστεί περαιτέρω η περιβαλλοντική ακεραιότητα, είναι αναγκαίο και σκόπιμο να μειωθούν τα ανώτατα όρια για τον δανεισμό και την αποταμίευση ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών για ολόκληρη την περίοδο από το 2021 έως το 2030. Από την άλλη μεριά, τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να μειώσουν σταδιακά τις οικείες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και να επιτύχουν τους αυξημένους εθνικούς στόχους τους για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου με ορίζοντα το 2030 με οικονομικά αποδοτικό τρόπο. Λαμβανομένων υπόψη των νέων και αυστηρότερων ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών που απαιτούνται με βάση τον παρόντα κανονισμό, είναι σκόπιμο να αυξηθούν τα υφιστάμενα ανώτατα όρια για τις μεταβιβάσεις ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών μεταξύ των κρατών μελών. Η δυνατότητα μεταβίβασης ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών προωθεί τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, επιτρέποντάς τους να επιτύχουν τους στόχους τους για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου με οικονομικά αποδοτικό τρόπο, με παράλληλη διατήρηση της περιβαλλοντικής ακεραιότητας. Θα πρέπει να διασφαλίζεται η διαφάνεια αυτών των μεταβιβάσεων, ώστε να διενεργούνται κατά τρόπο που εξυπηρετεί αμφότερα τα κράτη μέλη, μεταξύ άλλων με τη διενέργεια πλειστηριασμού, με τη χρήση μεσαζόντων της αγοράς που δρουν βάσει πρακτορείου, μέσω διμερών διευθετήσεων ή με τη χρήση ηλεκτρονικής διεπαφής με στόχο τη διευκόλυνση της ανταλλαγής πληροφοριών σχετικά με σκοπούμενες μεταβιβάσεις και τη μείωση του κόστους των συναλλαγών.

Τα κράτη μέλη υποχρεούνται ήδη να υποβάλλουν συνοπτικές πληροφορίες σχετικά με τις πραγματοποιηθείσες μεταβιβάσεις σύμφωνα με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2020/1208 της Επιτροπής (13). Αφού καταρτιστεί από την Επιτροπή, μια περίληψη των πληροφοριών που παρέχονται καθίσταται διαθέσιμη, σε ηλεκτρονική μορφή, εντός τριών μηνών από την παραλαβή των εκθέσεων που υπέβαλαν τα κράτη μέλη, στην οποία αναφέρεται το φάσμα των τιμών που καταβλήθηκαν ανά συναλλαγή με ετήσια δικαιώματα εκπομπής. Επιπλέον, εντός των δύο περιόδων μεταξύ της δημοσίευσης των εκτελεστικών πράξεων που αναφέρονται στο άρθρο 38 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΕ) 2018/1999 και της έναρξης της διαδικασίας ελέγχου συμμόρφωσης, τα κράτη μέλη μπορούν να υποβάλλουν στην Επιτροπή, την 15η κάθε μήνα, έκθεση σχετικά με τις πραγματοποιηθείσες μεταβιβάσεις. Επιπλέον, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με σκοπούμενες μεταβιβάσεις, τα κράτη μέλη καλούνται να επικαιροποιούν συνεχώς τις σχετικές πληροφορίες. Η Επιτροπή καταρτίζει περίληψη των πληροφοριών που ελήφθησαν και την καθιστά διαθέσιμη εγκαίρως σε ηλεκτρονική μορφή. Για λόγους βελτίωσης της διαφάνειας, πριν από οποιαδήποτε μεταβίβαση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενημερώνουν την Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999, σχετικά με την πρόθεσή τους να προβούν σε μεταβίβαση μέρους των ετήσιων δικαιωμάτων εκπομπών τους για ένα δεδομένο έτος. Κατά συνέπεια, είναι σκόπιμο να τροποποιηθεί ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/1999.

(19)

Για ορισμένα κράτη μέλη, είναι δυνατόν να συνεκτιμηθεί η περιορισμένη ακύρωση δικαιωμάτων εκπομπών στο ΣΕΔΕ της ΕΕ για τους σκοπούς της συμμόρφωσης με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 («ευελιξία του ΣΕΔΕ της ΕΕ»). Μεταξύ των κρατών μελών που είναι επιλέξιμα, δύο δεν έχουν χρησιμοποιήσει την ευελιξία του ΣΕΔΕ της ΕΕ και ένα δεν την έχει χρησιμοποιήσει πλήρως. Λόγω του αυξημένου επιπέδου φιλοδοξίας που καθορίζεται με τον παρόντα κανονισμό, θα πρέπει να δοθεί στα εν λόγω κράτη μέλη νέα ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν ή να χρησιμοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό την ευελιξία αυτή. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να οριστεί νέα προθεσμία εντός της οποίας τα εν λόγω κράτη μέλη δύνανται να κοινοποιήσουν στην Επιτροπή την πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν ή να χρησιμοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό την εν λόγω ευελιξία. Επιπλέον, δεδομένης της ιδιαίτερης διάρθρωσης της οικονομίας της Μάλτας, ο εθνικός στόχος μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου του εν λόγω κράτους μέλους βάσει του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητές της για μείωση των εκπομπών με οικονομικά αποδοτικό τρόπο. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να αυξηθεί η πρόσβαση της Μάλτας στην εν λόγω δυνατότητα ευελιξίας, χωρίς να διακυβεύεται ο ενωσιακός στόχος για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για το 2030.

(20)

Πέραν της ευελιξίας του ΣΕΔΕ της ΕΕ, μια περιορισμένη ποσότητα καθαρών απορροφήσεων και καθαρών εκπομπών από LULUCF μπορεί να λαμβάνεται υπόψη για τη συμμόρφωση των κρατών μελών δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 («ευελιξία των LULUCF»). Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα καταβληθούν επαρκείς προσπάθειες μείωσης των εκπομπών έως το 2030, είναι σκόπιμο να περιοριστεί η χρήση της ευελιξίας των LULUCF μέσω του διαχωρισμού της χρήσης της ευελιξίας των LULUCF σε δύο χωριστές χρονικές περιόδους, καθεμιά από τις οποίες υπόκειται σε ανώτατο όριο που αντιστοιχεί στο ήμισυ του μέγιστου ποσού των συνολικών καθαρών απορροφήσεων που καθορίζεται στο παράρτημα III του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842. Είναι επίσης σκόπιμο να εναρμονιστεί ο τίτλος του εν λόγω παραρτήματος με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/841 μετά την τροποποίησή του από τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2021/268 της Επιτροπής (14). Κατά συνέπεια, δεν είναι πλέον αναγκαίο να δίνει ο κανονισμός (ΕΕ) 2018/842 στην Επιτροπή την εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις για την τροποποίηση του τίτλου του παραρτήματος III του εν λόγω κανονισμού. Συνεπώς, το άρθρο 7 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 θα πρέπει να διαγραφεί.

(21)

Όταν η Επιτροπή διαπιστώνει ότι ένα κράτος μέλος δεν σημειώνει επαρκή πρόοδο όσον αφορά την επίτευξη των ετήσιων επιπέδων εκπομπών του βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842, οι μηχανισμοί για τη λήψη διορθωτικών μέτρων δυνάμει του εν λόγω κανονισμού θα πρέπει να ενισχυθούν προκειμένου να καταστεί δυνατή η ταχεία και αποτελεσματική δράση. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να αναθεωρηθούν οι απαιτήσεις που ισχύουν για τα σχέδια διορθωτικών μέτρων τα οποία πρέπει να υποβάλλουν τα κράτη μέλη στην Επιτροπή σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί επαρκής πρόοδος.

(22)

Η Ένωση και τα κράτη μέλη αποτελούν συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (15) («Σύμβαση του Aarhus»). Ο δημόσιος έλεγχος και η πρόσβαση στη δικαιοσύνη αποτελούν ουσιώδη στοιχεία των δημοκρατικών αξιών της Ένωσης και εργαλεία για τη διασφάλιση του κράτους δικαίου.

(23)

Η δράση της Ένωσης για το κλίμα θα πρέπει να αξιοποιεί τα πλέον πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί, στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842, η γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιστημονικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, που συγκροτήθηκε δυνάμει του άρθρου 10α του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 401/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16).

(24)

Λαμβανομένης υπόψη της θέσπισης ενισχυμένου καθεστώτος συμμόρφωσης στον κανονισμό (ΕΕ) 2018/841 από το 2026, είναι σκόπιμο να καταργηθεί η αφαίρεση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που παράγει κάθε κράτος μέλος κατά την περίοδο από 2026 έως 2030 στον τομέα LULUCF καθ’ υπέρβαση των απορροφήσεών του. Συνεπώς, το άρθρο 9 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως.

(25)

Είναι σκόπιμο να ληφθούν υπόψη, κατά την επανεξέταση του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842 το 2024, οι στόχοι της Ένωσης για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119, η προσήλωση της Ένωσης στους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού και τυχόν σχετικές δεσμεύσεις που απορρέουν από τις διασκέψεις των μερών της UNFCCC. Επιπλέον, η εν λόγω επανεξέταση θα πρέπει να περιλαμβάνει πορεία μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που συνάδει με τον δεσμευτικό στόχο της κλιματικής ουδετερότητας στην Ένωση έως το 2050 δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119.

(26)

Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εξαιρουμένου του CO2, όπως μεθανίου, υποξειδίου του αζώτου και φθοριούχων αερίων, αναλογούν σε πάνω από 20 % των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της Ένωσης. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εξαιρουμένου του CO2 καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 και, ως εκ τούτου, θα περιληφθούν απαραιτήτως στα μέτρα που θα θεσπίσουν τα κράτη μέλη προκειμένου να συμμορφωθούν με τους αυξημένους στόχους τους για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου έως το 2030 δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Έως τις 30 Ιουνίου 2023, τα κράτη μέλη οφείλουν να υποβάλουν στην Επιτροπή προσχέδιο επικαιροποίησης των ενοποιημένων εθνικών σχεδίων τους για την ενέργεια και το κλίμα. Η Επιτροπή θα εκδώσει σχετικές κατευθυντήριες γραμμές, μεταξύ άλλων για να ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να καθορίσουν στόχους και πολιτικές για τη μείωση των εκπομπών μεθανίου. Ομοίως, τα κράτη μέλη οφείλουν να αξιολογήσουν κατά πόσον τα στρατηγικά τους σχέδια στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής θα πρέπει να αναθεωρηθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν την αυξημένη φιλοδοξία στον κανονισμό (ΕΕ) 2018/842 που επιφέρουν οι τροποποιήσεις μέσω του παρόντος κανονισμού. Η Επιτροπή θα συμπεριλάβει πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από τον συνδυασμό ενωσιακών και εθνικών προσπαθειών ως προς τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εξαιρουμένου του CO2 στις ετήσιες εκθέσεις δυνάμει του άρθρου 29 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ) 2018/1999. Η Επιτροπή οφείλει επίσης να αξιολογήσει τα προσχέδια των ενοποιημένων εθνικών σχεδίων για την ενέργεια και το κλίμα και μπορεί να εκδώσει συστάσεις προς τα κράτη μέλη που δεν σημειώνουν επαρκή πρόοδο. Η Επιτροπή, στο πλαίσιο της επανεξέτασης του κανονισμού (ΕΕ) 2018/841, θα αξιολογήσει τις τρέχουσες τάσεις και τις μελλοντικές προβλέψεις όσον αφορά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τη γεωργία, καθώς και τις ρυθμιστικές επιλογές, ώστε να διασφαλιστεί ότι είναι συνεπείς προς τον στόχο της επίτευξης μακροπρόθεσμων μειώσεων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε όλους τους τομείς της οικονομίας, σύμφωνα με τον στόχο της Ένωσης για κλιματική ουδετερότητα και προς τους ενδιάμεσους κλιματικούς στόχους της Ένωσης που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119. Κατά την επανεξέταση του κανονισμού (ΕΕ) 2018/842, η Επιτροπή θα αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο όλοι οι τομείς που καλύπτονται από τον εν λόγω κανονισμό συμβάλλουν στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, συμπεριλαμβανομένης ιδίως της μείωσης που επιτυγχάνεται όσον αφορά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εξαιρουμένου του CO2, ακόμη και σε τομείς εκτός της γεωργίας.

(27)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού, και ειδικότερα η προσαρμογή, υπό το πρίσμα του κανονισμού (ΕΕ) 2021/1119, των υποχρεώσεων των κρατών μελών σχετικά με τις ελάχιστες συνεισφορές τους για την περίοδο από το 2021 έως το 2030 στην επίτευξη του στόχου της Ένωσης για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και στη συμβολή στην επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, λόγω της κλίμακας και των αποτελεσμάτων τους, να επιτευχθούν καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα απαιτούμενα για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(28)

Συνεπώς, οι κανονισμοί (ΕΕ) 2018/842 και (ΕΕ) 2018/1999 θα πρέπει να τροποποιηθούν αναλόγως,