ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 5ης Μαρτίου 2008

Υπόθεση T-414/06 P

Philippe Combescot

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Απαράδεκτο της ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προσφυγής – Προθεσμία ασκήσεως της προσφυγής»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα), της 19ης Οκτωβρίου 2006, στην υπόθεση F-114/05, Combescot κατά Επιτροπής (η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή), με σκοπό την αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Ο Philippe Combescot καταδικάζεται να φέρει, πέραν των δικών του εξόδων, και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προθεσμίες – Εμπροθέσμως εκδοθείσα απόφαση ρητής απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως η οποία όμως δεν κοινοποιήθηκε

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91 § 3)

Στο σύστημα ένδικων μέσων, το οποίο θεσπίζεται με τα άρθρα 90 και 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΚΥΚ), όταν παρέλθει η τετράμηνη προθεσμία απαντήσεως του άρθρου 90, παράγραφος 2, η μη κοινοποίηση της εμπροθέσμως εκδοθείσας ρητής απορριπτικής αποφάσεως αντιστοιχεί με σιωπηρή απορριπτική απόφαση, με την οποία αρχίζει τρίμηνη προθεσμία ασκήσεως προσφυγής.

Η κρίση αυτή συνάδει πλήρως με τη σκοπιμότητα των προθεσμιών υποβολής διοικητικής ενστάσεως και ασκήσεως προσφυγής, οι οποίες αποσκοπούν στη διασφάλιση, εντός των κοινοτικών οργάνων, της ασφάλειας δικαίου, η οποία είναι απαραίτητη για την ορθή λειτουργία τους, αποφεύγοντας την επ’ αόριστο διακύβευση των κοινοτικών πράξεων οι οποίες συνεπάγονται νομικά αποτελέσματα. Οι προθεσμίες αυτές είναι δημόσιας τάξεως και δεν επαφίενται στη διάθεση των διαδίκων και του δικαστή.

Περαιτέρω, η κρίση αυτή ουδόλως προσβάλλει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας του μονίμου υπαλλήλου, ούτε τα δικαιώματά του άμυνας τα οποία διαφυλάσσονται επαρκώς και προστατεύονται προσηκόντως με τη δυνατότητα, την οποία έχει ο μόνιμος υπάλληλος, να ασκήσει προσφυγή κατά της βλαπτικής γι’ αυτόν πράξεως, εντός προθεσμίας τριών μηνών από της σιωπηράς απορριπτικής αποφάσεως επί της διοικητικής του ενστάσεως.

(βλ. σκέψεις 39, 43 και 44)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 7 Ιουλίου 1971, 79/70, Müllers κατά ΟΚΕ, Συλλογή τόμος 1971-1972, σ. 889, σκέψη 18· ΔΕΚ, 17 Φεβρουαρίου 1972, 40/71, Richez-Parise κατά Επιτροπής, Rec. 1972, σ. 73, σκέψη 6· ΔΕΚ, 12 Ιουλίου 1984, 227/83, Μούση κατά Επιτροπής, Συλλογή 1984, σ. 3133, σκέψη 12