9.10.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 267/7

(1)

Η οδηγία 2009/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) θεσπίζει κανόνες για την ασφάλεια των παιχνιδιών και την ελεύθερη κυκλοφορία τους στην Ένωση. Σύμφωνα με το άρθρο 54 της εν λόγω οδηγίας, τα κράτη μέλη πρέπει να θέσουν σε ισχύ εθνικές διατάξεις που συμμορφώνονται με την οδηγία 2009/48/ΕΚ μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2011 και πρέπει να τις εφαρμόζουν από τις 20 Ιουλίου 2011. Σύμφωνα με τη δεύτερη περίοδο του άρθρου 55 της εν λόγω οδηγίας, το μέρος III του παραρτήματος II της οδηγίας 2009/48/ΕΚ σχετικά με τις χημικές ιδιότητες πρέπει να εφαρμόζεται από τις 20 Ιουλίου 2013. Στο μέρος III του εν λόγω παραρτήματος περιλαμβάνονται όρια μετανάστευσης για 19 χημικά στοιχεία.

(2)

Στις 20 Ιανουαρίου 2011 η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση ζήτησε από την Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 114 παράγραφος 4 της ΣΛΕΕ, την άδεια να διατηρήσει τις υφιστάμενες διατάξεις που προβλέπονται στη γερμανική νομοθεσία για τα πέντε στοιχεία: μόλυβδο, αρσενικό, υδράργυρο, βάριο και αντιμόνιο, καθώς επίσης και για τις νιτροζαμίνες και νιτροζώσιμες ουσίες που απελευθερώνονται από το υλικό παιχνιδιών, πέραν της ημερομηνίας έναρξης ισχύος του παραρτήματος II μέρος III της οδηγίας 2009/48/ΕΚ.

(3)

Με την απόφαση 2012/160/ΕΕ της Επιτροπής (2), η Επιτροπή αποδέχθηκε το αίτημα της γερμανικής κυβέρνησης και ενέκρινε τη διατήρηση των εθνικών διατάξεων για τις νιτροζαμίνες και τις νιτροζώσιμες ουσίες. Όσον αφορά τις οριακές τιμές για το αρσενικό, το αντιμόνιο και τον υδράργυρο —οι οποίες αντιστοιχούν στις οριακές τιμές που έχουν καθοριστεί από την οδηγία 88/378/ΕΟΚ του Συμβουλίου (3)—, η Επιτροπή δεν ενέκρινε τη διατήρηση των γερμανικών εθνικών διατάξεων. Όσον αφορά τις οριακές τιμές για τον μόλυβδο και το βάριο —οι οποίες αντιστοιχούν στις τιμές που είχαν καθοριστεί από την οδηγία 88/378/ΕΟΚ—, η Επιτροπή ενέκρινε προσωρινά τη διατήρηση των γερμανικών εθνικών διατάξεων, έως την έναρξη ισχύος νέων ενωσιακών οριακών τιμών για τον μόλυβδο και το βάριο ή μέχρι την 21η Ιουλίου 2013, ανάλογα με το ποια από τις ημερομηνίες είναι πιο πρόσφατη.

(4)

Στις 14 Μαΐου 2012 η γερμανική κυβέρνηση υπέβαλε προσφυγή ακύρωσης της απόφασης της Επιτροπής της 1ης Μαρτίου 2012 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Επιπλέον, στις 13 Φεβρουαρίου 2013 η γερμανική κυβέρνηση υπέβαλε αίτηση για προσωρινά μέτρα, ζητώντας την προσωρινή έγκριση των εθνικών διατάξεων για τη διατήρηση των οριακών τιμών για το αντιμόνιο, το βάριο, το αρσενικό, τον μόλυβδο και τον υδράργυρο, εν αναμονή της απόφασης του Δικαστηρίου για την κύρια δίκη.

(5)

Με διάταξη της 15ης Μαΐου 2013 στην υπόθεση T-198/12 R, ο πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου επέτρεψε το προσωρινό μέτρο απαλλαγής που ζήτησε η γερμανική κυβέρνηση. Ο πρόεδρος θεωρεί ότι, σύμφωνα με τις παραγράφους 4 και 6 του άρθρου 114 της ΣΛΕΕ, μόνον η Επιτροπή είναι αρμόδια να εγκρίνει αιτήσεις για τη διατήρηση οριακών τιμών που υποβλήθηκαν από τα κράτη μέλη (4). Κατά συνέπεια, η Επιτροπή υποχρεώθηκε να επιτρέψει τη διατήρηση των εθνικών διατάξεων που κοινοποιήθηκαν από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σχετικά με τις οριακές τιμές για το αντιμόνιο, το αρσενικό, το βάριο, τον μόλυβδο και τον υδράργυρο στα παιχνίδια εν αναμονή της απόφασης του Δικαστηρίου στην κύρια δίκη.

(6)

Στις 26 Ιουλίου 2013 η Επιτροπή άσκησε προσφυγή κατά της διάταξης του προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου [C-426/13 P(R)]. Σύμφωνα με το άρθρο 60 του καταστατικού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η άσκηση προσφυγής δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.

(7)

Η Επιτροπή συμμορφώνεται, συνεπώς, με τη διάταξη της 15ης Μαΐου 2013 στην υπόθεση T-198/12 R και, όπως απαιτείται, επιτρέπει τη διατήρηση των εθνικών διατάξεων που κοινοποιήθηκαν από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σχετικά με οριακές τιμές για το αντιμόνιο, το αρσενικό, το βάριο, τον μόλυβδο και τον υδράργυρο. Ωστόσο, η Επιτροπή συνεχίζει την άσκηση ενδίκων μέσων κατά των μέτρων που κοινοποιήθηκαν από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου με την κύρια δίκη (T-198/12) και ενώπιον του Δικαστηρίου με την άσκηση έφεσης κατά της διάταξης της 15ης Μαΐου 2013 [C-426/13 P(R)],