31999D0658

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 8ης Ιουλίου 1999

σχετικά με το μέτρο το οποίο σχεδιάζει να εφαρμόσει η Γερμανία υπέρ της Neue Maxhütte Stahlwerke GmbH i.K.

[κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(1999) 2269]

(Το κείμενο στη γερμανική γλώσσα είναι το μόνο αυθεντικό)

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

(1999/658/ΕΚΑΧ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, και ιδίως το άρθρο 4 στοιχείο γ),

τη συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, και ιδίως το άρθρο 62 παράγραφος 1 στοιχείο α), σε συνδυασμό με το πρωτόκολλο αριθ. 14,

την απόφαση αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ της Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με τη θέσπιση κοινοτικών κανόνων για τις ενισχύσεις προς τη βιομηχανία σιδήρου και χάλυβα(1),

Αφού κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις(2) και έχοντας υπόψη τις παρατηρήσεις αυτές,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

I. Διαδικασία

(1) Με επιστολή της 5ης Μαΐου 1998, η Γερμανία γνωστοποίησε στην Επιτροπή δύο μέτρα που είχε την πρόθεση να εφαρμόσει το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας υπέρ της Neue Maxhütte Stahlwerke GmbH (στο εξής "NMH"):

α) την καταβολή ενός ποσού ύψους 697700 γερμανικών μάρκων για την επιστροφή των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε η NMH το 1994 για τη στήριξη του σωρού σκωρίας στο βιομηχανικό χώρο της επιχείρησης έναντι μιας μερικής κατολίσθησης·

β) την απαλλαγή της NMH από τις δαπάνες ύψους 2213274 γερμανικών μάρκων για περαιτέρω μέτρα στήριξης του σωρού σκωρίας.

Όπως αναφέρεται στις αιτιολογικές σκέψεις 7 έως 12, η Γερμανία έχει την άποψη ότι τα μέτρα αυτά δεν συνιστούν ενίσχυση. Η κοινοποίηση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 86 της συνθήκης ΕΚΑΧ, σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παράγραφος 2 της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ, βάσει της οποίας όλα τα κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να ενημερώνουν την Επιτροπή για οποιεσδήποτε μεταβιβάσεις κρατικών πόρων σε χαλυβουργικές επιχειρήσεις, είτε πρόκειται για ενισχύσεις είτε όχι.

(2) Οι γερμανικές αρχές κοινοποίησαν συμπληρωματικές πληροφορίες στην Επιτροπή με επιστολές της 30ής Ιουνίου, της 13ης Αυγούστου, της 15ης Οκτωβρίου και της 1ης Δεκεμβρίου 1998. Με επιστολή της 1ης Φεβρουαρίου 1999, η Επιτροπή ενημέρωσε τη Γερμανία για την απόφασή της να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 6 παράγραφος 5 της απόφασης αριθ 2496/96/ΕΚΑΧ έναντι των μέτρων που προαναφέρθηκαν.

(3) Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων(3). Η Επιτροπή κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους και διαβίβασε στη Γερμανία τις παρατηρήσεις που έλαβε, παρέχοντάς της τη δυνατότητα να τις σχολιάσει.

II. Λεπτομερής περιγραφή των μέτρων

(4) Βάσει μιας συμφωνίας της 4ης Νοεμβρίου 1987 μεταξύ του ομόσπονδου κράτους της Βαυαρίας και των επιχειρήσεων Thyssen Edelstahlwerke AG, Thyssen Stahl AG, Lech-Stahlwerke GmbH, Saarstahl Völklingen GmbH, Krupp Stahl AG, Klöckner Stahl GmbH και Mannesmann Röhrenwerke AG (στο εξής "συμφωνία", οι δραστηριότητες της Eisenwerkgesellschaft Maximilianshütte mbH Sulzbach-Rosenberg, η οποία είχε κηρύξει πτώχευση, επρόκειτο να συνεχιστούν από τη νεοσυσταθείσα NMH.

(5) Η συμφωνία προβλέπει μεταξύ άλλων:

"5.5. Οι εγκαταστάσεις μεταβιβάζονται χωρίς τις περιβαλλοντικές ζημίες που προκλήθηκαν στο παρελθόν. Στο βαθμό που αυτό δεν είναι δυνατό, το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας υποχρεούται να μεριμνήσει ώστε η MHN (δηλαδή η NMH) να μην επιβαρυνθεί από τις προκύπτουσες οικονομικές υποχρεώσεις."

(6) Η διάταξη αυτή αποτελεί παρέκκλιση από τις γενικές διατάξεις του γερμανικού δικαίου, σύμφωνα με τις οποίες οι ιδιοκτήτες είναι υπεύθυνοι για τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις τους.

(7) Το 1994 παρουσιάστηκαν στη νότια πλαγιά του σωρού σκωρίας που βρίσκεται στο βιομηχανικό χώρο της NMH σημαντικές ρηγματώσεις και μετατοπίσεις. Εμπειρογνώμονες του γεωτεχνικού γραφείου Prof Dr. Schuler und Dr.Ing. Gödecke διαπίστωσαν ότι οι μεταβολές αυτές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια άμεση μερική κατολίσθηση. Ως προσωρινό μέτρο για την αποφυγή τον κινδύνου αυτού κατασκευάστηκε κατά μήκος της νότιας πλευράς του σωρού μια αντηρίδα από χαλυβουργική σκωρία. Τα έργα αυτά εκτελέστηκαν από την NMH το 1994 και το συνολικό τους κόστος ανήλθε σε 697700 γερμανικά μάρκα.

(8) Το 1996 παρουσιάστηκαν νέες ρηγματώσεις στη νότια πλαγιά, οι οποίες σύμφωνα με έκθεση τον ίδιου γεωτεχνικού γραφείου της 23ης Σεπτεμβρίου 1997, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια νέα κατολίσθηση της νότιας πλαγιάς. Προκειμένου να σταθεροποιηθεί ο σωρός σκωρίας θεωρήθηκε απαραίτητο να επεκταθεί και να ενισχυθεί η υπάρχουσα αντηρίδα που είχε κατασκευαστεί το 1994.

(9) Συνεπώς, τον Σεπτέμβριο του 1997, το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας κάλεσε την NMH να εκτελέσει τα απαιτούμενα κατασκευαστικά έργα. Η NMH αρνήθηκε, με την αιτιολογία ότι, σύμφωνα με το άρθρο 5.5 της συμφωνίας, την υποχρέωση αυτή είχε το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας. Εν συνεχεία, το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας αποφάσισε να αναλάβει το ίδιο την εκτέλεση των έργων αυτών βάσει των ισχυουσών διατάξεων, σύμφωνα με τις οποίες, σε περιπτώσεις άμεσου κινδύνου, το κράτος μπορεί να αναλάβει τέτοια μέτρα για λογαριασμό του ιδιοκτήτη ("Ersatzvornahme").

(10) Κατόπιν τούτου, τον Μάρτιο του 1998, το ομόσπονδο κράτος της Βαυαρίας ανέθεσε στο γεωτεχνικό γραφείο Prof. Dr. Schuler und Dr.-Ing. Gödecke την εποπτεία των εργασιών και στην εταιρεία MH Dienstleistungen GmbH & Co. KG τις κατασκευαστικές εργασίες. Το συνολικό κόστος των έργων, που ολοκληρώθηκαν το Νοέμβριο του 1998, ανήλθε σε 2213274 γερμανικά μάρκα.

Οι γερμανικές αρχές χορήγησαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το ποσό που χρέωσε η κατασκευαστική εταιρεία ήταν χαμηλότερο από τον αρχικό προϋπολογισμό. Το γεωτεχνικό γραφείο ενέκρινε το τιμολόγιο.

(11) Σύμφωνα με την κοινοποίηση, ο σωρός σκωρίας χρησιμοποιείται ήδη ως χώρος απόθεσης απορριμμάτων πριν ακόμη κηρυχθεί σε πτώχευση η Maximilianshütte. Κατά συνέπεια, ο κίνδυνος κατολισθήσεων οφειλόταν αποκλειστικά στο γεγονός αυτό και η προκληθείσα ζημία ήταν συνέπεια παλαιότερης ρύπανσης. Μολονότι η NMH χρησιμοποίησε 500 τόνους σκωρίας για την κατασκευή δρόμου στη νότια πλαγιά, για να επιτηρεί την περιοχή που διέτρεχε τον κίνδυνο, το γεγονός αυτό δεν είχε καμία επίπτωση στην υποβάθμιση του σωρού σκωρίας που οδήγησε στην αναγκαστική λήψη των μέτρων ασφαλείας(4). Οι γερμανικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι η χρήση του σωρού σκωρίας δεν απέφερε κανένα οικονομικό πλεονέκτημα στην NMH, δεδομένου ότι οι εν λόγω 500 τόνοι σκωρίας θα είχαν πωληθεί για την κατασκευή οδών.

(12) Για τους λόγους αυτούς, η απαίτηση της NMH, βάσει του άρθρου 5.5 της συμφωνίας, καθώς και το σχετικό ποσό θεωρήθηκαν δικαιολογημένα από τις γερμανικές αρχές. Οι γερμανικές αρχές υπενθύμισαν στην Επιτροπή ότι ενέκρινε τη συμφωνία στην απόφασή της, της 27ης Ιουνίου 1989, (δεν έχει δημοσιευτεί) και ότι, στην απόφαση 95/422/ΕΚΑΧ της 4ης Απριλίου 1995(5), σχετικά με την προτεινόμενη ενίσχυση υπέρ της NMH επιβεβαίωσε ότι η διάταξη αυτή δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση. Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης στο σημείο 3.2.2 των κοινοτικών κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος(6). Συνεπώς, η Γερμανία έχει την άποψη ότι τα μέτρα αυτά δεν συνιστούν κρατικές ενισχύσεις. Κατά συνέπεια, οι γερμανικές αρχές έχουν την πρόθεση:

α) να επιστρέψουν στην NMH ποσό ύψους 697700 γερμανικών μάρκων για την πρώτη σειρά των μέτρων·

β) να απαλλάξουν την NMH από τις δαπάνες για τη δεύτερη σειρά μέτρων ασφάλειας που ανέρχονται τώρα σε 2213274 γερμανικά μάρκα.

(13) Εντούτοις, στην αλληλογραφία που ακολούθησε την κοινοποίηση, η Γερμανία αναγνώρισε ότι ένα μεγάλο μέρος του σωρού σκωρίας χρησιμοποιήθηκε για την εναπόθεση σκωρίας και απορριμμάτων, καθώς και για δραστηριότητες ανάκτησης υλικών (προετοιμασία της σκωρίας για έργα οδοποιίας). Ωστόσο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της γερμανικής κυβέρνησης, οι δραστηριότητες αυτές λάμβαναν χώρα στην άλλη πλευρά του σωρού και αυτό δεν είχε καμία επίπτωση στη νότια πλαγιά. Κατά συνέπεια, ο κίνδυνος κατολίσθησης της νότιας πλαγιάς πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά σε ρύπανση που προκλήθηκε στο παρελθόν.

(14) Στις 9 Δεκεμβρίου 1998, η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 6 παράγραφος 5 της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ, για τους ακόλουθους λόγους:

1. Αμφισβήτησε την ορθότητα του ισχυρισμού ότι δεν είχε εναποτεθεί σκωρία στη νότια πλαγιά.

2. Διατύπωσε ανησυχίες για τις επιπτώσεις στη νότια πλαγιά των δραστηριοτήτων που είχαν αναληφθεί σε άλλα σημεία τον σωρού σκωρίας.

3. Είχε την άποψη ότι η NMH χρησιμοποιούσε το σωρό σκωρίας, ο οποίος πρέπει να θεωρηθεί ως ενιαίος χώρος, και είχε αποκομίσει οικονομικά πλεονεκτήματα από τη χρησιμοποίηση αυτή. Θεωρούσε ότι τα εν λόγω μέτρα είχαν χρηματοδοτηθεί για να διατηρηθεί μία χωματερή που χρησιμοποιείτο από την NMH πράγμα πού είναι αντίθετο με την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει".

(15) Κατά συνέπεια, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα αυτά συνιστούσαν κρατικές ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 1 της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ.

III. Παρατηρήσεις των ενδιαφερομένων

(16) Η Επιτροπή έλαβε τις ακόλουθες παρατηρήσεις από ενδιαφερόμενα μέρη:

1. Ο κ. Zager του συλλόγου για την προστασία του περιβάλλοντος "B.I.Rosenberg" δήλωσε ότι η NMH χρησιμοποιεί το σωρό σκωρίας για εναπόθεση απορριμμάτων και εργασίες ανάκτησης υλικών, αλλά δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει κατά πόσον η NMH χρησιμοποιεί ή είχε χρησιμοποιήσει τη νότια πλαγιά.

2. Η βρετανική ένωση παραγωγών χάλυβα (UK Steel Association) έχει την άποψη ότι δεν πρέπει να χορηγηθεί ενίσχυση για δραστηριότητες για τις οποίες την ευθύνη και τον κίνδυνο φέρει η NMH.

3. Η Federazione Imprese Siderurgiche Italiane (Federacciai) έχει την άποψη ότι εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα ανάκτησης της ασυμβίβαστης ενίσχυσης ύψους 74 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων από την NMH, δεν θα πρέπει να επιτραπούν οποιεσδήποτε πρόσθετες εισφορές κεφαλαίου υπέρ της εταιρείας.

IV. Σχόλια της Γερμανίας

(17) Οι γερμανικές αρχές επιβεβαίωσαν και πάλι ότι η NMH δεν είχε εναποθέσει σκωρία στη νότια πλευρά του σωρού.

(18) Βάσει αποδεικτικών στοιχείων που παρουσιάστηκαν στην Επιτροπή, και συγκεκριμένα χαρτών και φωτογραφιών που δείχνουν ότι ο σωρός κάλυπτε έκταση 21 εκταρίων, οι γερμανικές αρχές ισχυρίζονται ότι τα τμήματα που χρησιμοποιήθηκαν από την NMH για δραστηριότητες εναπόθεσης και ανάκτησης υλικών είναι απομακρυσμένα από τη νότια πλαγιά. Ισχυρίζονται ότι οι δραστηριότητες αυτές δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη νότια πλαγιά. Εξάλλου, δήλωσαν ότι οι εμπειρογνώμονες οι οποίοι είχαν εξετάσει τις επιπτώσεις της χρησιμοποίησης σκωρίας για την κατασκευή της οδού είχαν ενημερωθεί για την ύπαρξη των δραστηριοτήτων αυτών, αλλά το γεγονός αυτό δεν επηρέασε τα συμπεράσματά τους.

(19) Για τους λόγους αυτούς, οι γερμανικές αρχές αμφισβητούν το συμπέρασμα της Επιτροπής σύμφωνα με το οποίο ο σωρός συνιστά έναν ενιαίο και αδιαίρετο χώρο. Παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε ένα μέρος του σωρού, το άρθρο 5.5 της συμφωνίας εξακολουθεί να ισχύει για το υπόλοιπο τμήμα.

V. Εκτίμηση του μέτρου

(20) Η NMH εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 80 της συνθήκης ΕΚΑΧ, δεδομένου ότι παράγει προϊόντα που προβλέπονται στο παράρτημα Ι της συνθήκης ΕΚΑΧ και υπόκειται σε εισφορές σύμφωνα με το άρθρο 49 της εν λόγω συνθήκης. Κατά συνέπεια, ισχύει εν προκειμένω η συνθήκη ΕΚΑΧ και η απόφαση αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ.

(21) Σύμφωνα με το άρθρο 3 της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ, οι ενισχύσεις υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος μπορούν να θεωρηθούν συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά εφόσον τηρούνται οι κανόνες που προβλέπονται στο κοινοτικό πλαίσιο των κοινοτικών ενισχύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, σύμφωνα με τα κριτήρια για την εφαρμογή τους σε επιχειρήσεις σιδήρου και χάλυβα ΕΚΑΧ, που παρατίθενται στο παράρτημα της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ.

(22) Το σημείο 32.2 του πλαισίου αυτού προβλέπει ότι:

"Οι κανόνες για τις επενδυτικές ενισχύσεις εφαρμόζονται επίσης για ενισχύσεις επενδύσεων που αφορούν αποκατάσταση περιβαλλοντικών ζημιών του περιβάλλοντος, π.χ την αποκατάσταση ρυπαρών βιομηχανικών τοποθεσιών. Σε περιπτώσεις όπου ο υπεύθυνος για τη ρύπανση δεν είναι δυνατό να εντοπιστεί ή να κληθεί σε απολογισμό, οι ενισχύσεις για την αποκατάσταση τέτοιων περιοχών δεν υπάγονται στο άρθρο 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ διότι δεν αποφέρουν οικονομικό όφελος, χωρίς αντιστάθμισμα, σε ορισμένες επιχειρήσεις ή βιομηχανίες. Οι περιπτώσεις αυτές θα εξετάζονται μεμονωμένα"

(23) Σκοπός της διάταξης αυτής είναι να εμποδίζεται η εγκατάλειψη βιομηχανικών χώρων, όταν οι πιθανοί αγοραστές δεν προστατεύονται έναντι απαιτήσεων που απορρέουν από προηγούμενη χρησιμοποίηση (μέρους) του σχετικού χώρου.

Όπως επισημαίνεται στην απόφαση σχετικά με την κίνηση της διαδικασίας, η Επιτροπή ενέκρινε τη συμφωνία με απόφαση της 27ης Ιουνίου 1989 (δεν έχει δημοσιευτεί). Ενώ η απόφαση αυτή δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένη εκτίμηση του άρθρου 5.5, γίνεται ειδική μνεία στην απόφαση αριθ. 95/422/ΕΚΑΧ(7). Στην εν λόγω απόφαση η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι μέτρα που λαμβάνονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 5.5 δεν συνιστούν ενισχύσεις. Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τον υψηλό και μη μετρήσιμο κίνδυνο που διέτρεχαν οι αγοραστές, να τους καταλογιστεί η ευθύνη της ρύπανσης που προκλήθηκε στο περιβάλλον, κατά το παρελθόν, από προηγούμενη διαχείριση. Εάν δεν υπήρχε μια τέτοια συμφωνία, δεν θα υπήρχε δυνατότητα πώλησης τέτοιων χώρων, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί βιομηχανικοί χώροι δεν θα μπορούσαν ποτέ να επαναχρησιμοποιηθούν. Συνεπώς, με την ανάληψη του οικονομικού κινδύνου που απορρέει από ρύπανση του περιβάλλοντος κατά το παρελθόν, το κράτος εξυπηρετεί απλώς το δημόσιο συμφέρον χωρίς να παρέχει οποιοδήποτε οικονομικό πλεονέκτημα στον αγοραστή του βιομηχανικού χώρου. Δεδομένου ότι το άρθρο 5.5 της συμφωνίας αφορά οικόπεδο και εγκαταστάσεις που είχαν ρυπανθεί κατά το παρελθόν, αυτό δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.

(24) Ωστόσο, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, η εφαρμογή των διατάξεων αυτών θα πρέπει να εξετάζεται μεμονωμένα. Πρέπει να διαπιστωθεί κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στο σημείο 3.2.2, και συνεπώς εάν α) η NMH προκάλεσε η ίδια τη ρύπανση ή τις ζημίες και εάν β) τα εν λόγω μέτρα αντιπροσωπεύουν δωρεάν οικονομικά οφέλη για την NMH.

(25) Σύμφωνα με τις πληροφορίες που χορηγήθηκαν από τις γερμανικές αρχές και τις παρατηρήσεις των ενδιαφερομένων, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η NMH δεν προέβη σε εναπόθεση σκωρίας στη νότια πλαγιά του σωρού. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η χρησιμοποίηση της σκωρίας για την κατασκευή της οδού είχε επιπτώσεις στο νότιο τμήμα του βιομηχανικού χώρου. Επίσης, οι πληροφορίες που διαβιβάστηκαν από τις γερμανικές αρχές δεν μας επιτρέπουν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι δραστηριότητες σε άλλα τμήματα του σωρού σκωρίας είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην κατάσταση της νότιας πλαγιάς. Τα τμήματα του σωρού που χρησιμοποιήθηκαν για δραστηριότητες εναπόθεσης υλικών και ανακύκλωσης βρίσκονται σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων μέτρων από την περιοχή όπου εμφανίστηκε το πρόβλημα και δεν μπορεί να διαπιστωθεί η ύπαρξη σχέσης μεταξύ των δραστηριοτήτων αυτών και της επιδείνωσης της κατάστασης του βιομηχανικού χώρου.

(26) Οι γερμανικές αρχές απέδειξαν ότι η χρησιμοποίηση των 500 τόνων σκωρίας για την κατασκευή οδού, η οποία ήταν η μόνη δραστηριότητα που ανέλαβε η NMH στη νότια πλαγιά, δεν προσέφερε οποιοδήποτε οικονομικό πλεονέκτημα στην εταιρεία, δεδομένου ότι διαφορετικά η σκωρία θα είχε πωληθεί από την NMH σε εταιρείες οδοποιίας.

(27) Οι πληροφορίες που χορήγησαν οι γερμανικές αρχές δείχνουν ότι ο βιομηχανικός χώρος, που καλύπτει έκταση 21 εκταρίων, είναι μεγάλος και ότι οι μεμονωμένες δραστηριότητες διεξάγονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο σωρός σκωρίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αδιαίρετος ενιαίος χώρος.

Παρά τα οικονομικά οφέλη που απεκόμισε η NMH λόγω της χρησιμοποίησης τον σωρού (χώρος εναπόθεσης, έσοδα από την ανακύκλωση των απορριμμάτων), μπορεί να εφαρμοστεί το σημείο 3.2.2 των κατευθυντηρίων γραμμών. Το γεγονός ότι ένα τμήμα του βιομηχανικού χώρου χρησιμοποιείται για οικονομικούς σκοπούς και κατά συνέπεια δεν εμπίπτει στο άρθρο 5.5 της συμφωνίας, δεν σημαίνει ότι η διάταξη αυτή δεν ισχύει για τα υπόλοιπα τμήματα του βιομηχανικού χώρου Μια αντίθετη αντιμετώπιση θα ήταν υπερβολική και ασυμβίβαστη με το στόχο αυτής της διάταξης και την κοινοτική πολιτική.

VI. Συμπέρασμα

(28) Η Επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα που λήφθηκαν από τη Γερμανία υπέρ της Neue Maxhütte Stahlwerke GmbH i.K., και συγκεκριμένα:

α) η καταβολή 697700 γερμανικών μάρκων για την εξόφληση των δαπανών που αναλήφθηκαν από την NMH, το 1994, για τη στήριξη τον σωρού σκωρίας που βρισκόταν στο βιομηχανικό χώρο της εταιρείας για την αποφυγή μιας μερικής κατολίσθησης·

β) η απαλλαγή της NMH από τις δαπάνες περαιτέρω μέτρων ασφάλισης για τη σταθεροποίηση του σωρού σκωρίας που ανήλθαν σε 2213274 γερμανικά μάρκα,

αφορούν περιβαλλοντικές ζημίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της απόφασης αριθ. 2496/96/ΕΚΑΧ και την παράγραφο 3.22 του κοινοτικού πλαισίου, και σύμφωνα με τη νομολογία, η Επιτροπή θεωρεί ότι τα μέτρα αυτά δεν συνιστούν ενισχύσεις,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Το μέτρο που σκοπεύει να λάβει η Γερμανία υπέρ της Neue Maxhütte Stahlwerke GmbH i.K. ύψους 2911274 γερμανικών μάρκων (1488190 ευρώ) δεν συνιστά ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 4 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚΑΧ.

Συνεπώς, επιτρέπεται η εφαρμογή του ανωτέρω μέτρου.

Άρθρο 2

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Βρυξέλλες, 8 Ιουλίου 1999.

Για την Επιτροπή

Karel VAN MIERT

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ L 338 της 28.12.1996, σ. 42.

(2) ΕΕ C 108 της 17.4.1999, σ. 9.

(3) Βλέπε υποσημείωση 2.

(4) Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε από έκθεση του Dr.-Ing. Gödecke του γεωτεχνικού γραφείου Prof. Dr. Schuler und Dr.-Ing. Gödecke της 23ης Σεπτεμβρίου 1997 η οποία επισυνάφθηκε στην κοινοποίηση.

(5) ΕΕ L 253 της 21.10.1995, σ. 22.

(6) ΕΕ C 72 της 10.3.1994, σ. 3.

(7) Αιτιολογική σκέψη 12 ανωτέρω· βλέπε αιτιολογική σκέψη 9 της απόφασης.