31982D0401

*****

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 5ης Μαΐου 1982

για τις ενισχύσεις που χορηγούνται στη Σικελία στον αμπελοοινικό τομέα και στον τομέα των οπωροκηπευτικών

(Το κείμενο στην ιταλική γλώσσα είναι το μόνο αυθεντικό)

(82/401/ΕΟΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 93 παράγραφος 2 εδάφιο 1,

τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 337/79 του Συμβουλίου της 5ης Φεβρουαρίου 1979 περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 443/80 (2), και ιδίως το άρθρο 59,

τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1035/72 του Συμβουλίου της 18ης Μαΐου 1972 περί κοινής οργανώσεως των αγορών στον τομέα των οπωροκηπευτικών (3), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1116/81 (4), και ιδίως το άρθρο 31,

αφού κάλεσε τους ενδιαφερομένους να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις τους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 93 παράγραφος 2 εδάφιο 1 της συνθήκης και λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις αυτές,

Εκτιμώντας:

Ι

ότι η κυβέρνηση της Ιταλίας κοινοποίησε στην Επιτροπή, με επιστολή της 7ης Μαρτίου 1981 και δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 93 παράγραφος 3 της συνθήκης, το σχέδιο νόμου της περιφέρειας Σικελίας περί «μέτρων που λαμβάνονται στον αμπελοοινικό τομέα και στους τομείς των εσπεριδοειδών, των οπωροκηπευτικών και των επιτραπέζιων ελαιών», που υποβλήθηκε από μέλη της Περιφερειακής Συνελεύσεως της Σικελίας·

ότι, στη συνέχεια, στις 8 Απριλίου 1981, η κυβέρνηση της Ιταλίας κοινοποίησε το οριστικό κείμενο του σχεδίου νόμου όπως εγκρίθηκε από την Περιφερειακή Συνέλευση· ότι στις 29 Μαΐου 1981, η κυβέρνηση της Ιταλίας κοινοποίησε στην Επιτροπή ορισμένες πληροφορίες που είχαν ζητηθεί από τις υπηρεσίες της·

ότι το εν λόγω σχέδιο είχε ήδη μετατραπεί σε περιφερειακό νόμο αριθ. 16/81, της 2ας Μαρτίου 1981·

ότι το άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81 προβλέπει τη χορήγηση επιδοτήσεως 1 000 λιρετών ανά εκατόλιτρο σταφυλών παραδιδόμενο στους συνεταιρισμούς για την περίοδο εμπορίας 1980·

ότι το άρθρο 13 του νόμου αριθ. 16/81 επιτρέπει να τίθενται στη διάθεση του Περιφερειακού Ινστιτούτου Αμπέλου και Οίνου ποσό 3 δισεκατομμυρίων λιρετών με σκοπό να διευκολυνθεί η συγκέντρωση των σταφυλών στους συνεταιρισμούς οινοποιίας για την περίοδο εμπορίας 1981·

ότι το άρθρο 2 του νόμου αριθ. 16/81 προβλέπει, για τους στόχους που περιλαμβάνονται στο άρθρο 25 του περιφερειακού νόμου αριθ. 36/76, αύξηση κατά 5 δισεκατομμύρια λιρέτες για το οικονομικό έτος 1981 του Ταμείου Κινήσεως του IRCAC (Περιφερειακό Ινστιτούτο Συνεταιριστικής Πίστης)· ότι τα μέτρα που προβλέπονται στο προαναφερόμενο άρθρο 25 συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη χορήγηση μεσοπροθέσμων δανείων με μειωμένο επιτόκιο εις όφελος των ενώσεων (consortiums) δευτέρου και τρίτου βαθμού που ιδρύονται μεταξύ οινοποιητικών συνεταιρισμών για τις πράξεις που αφορούν την απόσταξη των οίνων, τη μεταποίηση των υποπροϊόντων των οίνων, την επεξεργασία και την εμφιάλωση των επιτραπέζιων οίνων ή των v.q.p.r.d., καθώς και τη χορήγηση πιστώσεων διαχειρίσεως·

ότι το άρθρο 7 του νόμου αριθ. 16/81 προβλέπει, κατ' εφαρμογή ιδίως του άρθρου 19 του περιφερειακού νόμου αριθ. 14/69, ότι χορηγείται εις όφελος των ενώσεων παραγωγών, των συνεταιρισμών και των consortiums των συνεταιρισμών καθώς και των ενώσεων παραγωγών που εμπορεύονται εσπεριδοειδή και οπωροκηπευτικά, επιδοτήσεις ύψους μέχρι και του 90 % των δαπανών συντηρήσεως, επεξεργασίας, εμπορίας και πωλήσεως εσπεριδοειδών και οπωροκηπευτικών που έχουν αναληφθεί για την περίοδο εμπορίας 1980/81·

ότι οι ενισχύσεις αυτές υπάγονται στα άρθρα 92 έως 94 της συνθήκης δυνάμει του άρθρου 59 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 337/79, καθώς και του άρθρου 31 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1035/72·

ότι η Επιτροπή, μετά από πρώτη εξέταση του νόμου αριθ. 16/81 διεπίστωσε ότι η επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο, που αναφέρεται στο άρθρο 1, καθώς και η ενίσχυση για τη συγκομιδή των σταφυλών, που προβλέπεται στο άρθρο 13, συνιστούσαν παραβάσεις της κοινής οργανώσεως αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα· ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τις διατάξεις του άρθρου 92 παράγραφος 3 της συνθήκης και έπρεπε κατά συνέπεια να θεωρηθούν ασυμβίβαστες με αυτές·

ότι η Επιτροπή διεπίστωσε επίσης ότι τα μέτρα που προβλέπονται από το άρθρο 2 του νόμου 16/81 το οποίο επαναλαμβάνει το άρθρο 25 του νόμου αριθ. 36/76 που προβλέπει τη χορήγηση μεσοπροθέσμων δανείων με μειωμένο επιτόκιο στα consortiums δευτέρου και τρίτου βαθμού που ιδρύονται μεταξύ οινοποιητικών συνεταιρισμών για τις πράξεις που αφορούν την απόσταξη των οίνων, την μετατροπή των υποπροϊόντων οινοποιίας, την επεξεργασία και εμφιάλωση των επιτραπέζιων οίνων και των οίνων v.q.p.r.d., συνιστούσαν παράβαση των διατάξεων που αναφέρονται στην κοινή οργάνωση των αγορών στους αμπελοοινικούς τομείς· ότι οι υπόλοιπες ενισχύσεις, εις όφελος των consortiums πλην αυτών που αφορούν τις πιστώσεις διαχειρίσεως, αποτελούσαν ενισχύσεις για τη λειτουργία, και ως εκ τούτου δεν συνεπάγονταν καμιά διαρκή βελτίωση και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν να τύχουν μιας των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 της συνθήκης·

ότι η Επιτροπή κοινοποίησε επίσης στην κυβέρνηση της Ιταλίας ότι, όσον αφορά το άρθρο 7 του νόμου αριθ. 16/81, η ίδια έκρινε ότι στην περίπτωση που το μέτρο αυτό σωρεύετο με τις ενισχύσεις που προβλέπονται σε κοινοτικό επίπεδο, ιδίως εις όφελος των ενώσεων παραγωγών οπωροκηπευτικών, αποτελούσε παράβαση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1035/72· ότι, στην περίπτωση κατά την οποία το μέτρο αυτό δεν ήταν αντίθετο προς τις διατάξεις της κοινής οργανώσεως των αγορών οπωροκηπευτικών, συνιστούσε ενίσχυση για τη λειτουργία των συνεταιρισμών και των consortiums των συνεταιρισμών, η οποία δεν προσέθετε κανένα στοιχείο διαρθρωτικής βελτιώσεως στον εν λόγω τομέα· ότι, ως εκ τούτου, η ενίσχυση δεν μπορούσε να τύχει μιας των παρεκκλίσεων που προβλέπονται από το άρθρο 92 παράγραφος 3 της συνθήκης·

ότι λαμβανομένων υπόψη των προαναφερομένων, η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 93 παράγραφος 2 της συνθήκης έναντι των προαναφερομένων μέτρων πλην των πιστώσεων διαχειρίσεως και κάλεσε την κυβέρνηση της Ιταλίας να υποβάλει τις παρατηρήσεις της·

ότι η Επιτροπή κάλεσε τα άλλα Κράτη μέλη καθώς και τους ενδιαφερόμενους πλην των Κρατών μελών να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους·

ΙΙ

ότι στις απαντήσεις της, στην επιστολή με την οποία ειδοποιούσε σχετικά την Επιτροπή, η κυβέρνηση της Ιταλίας επεσήμανε:

- ότι η επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο που αναφέρεται στο άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81 περιοριζόταν αποκλειστικά για το έτος 1980 και ότι στο μέλλον η Περιφέρεια θα προσανατολιζόταν προς διαρθρωτικές ενέργειες οι οποίες θα είχαν σκοπό να προλαμβάνονται τα πλεονάσματα παραγωγής,

- ότι η ενίσχυση που αναφέρεται στο άρθρο 13 είχε σκοπό να εξασφαλίσει τη λειτουργία του Περιφερειακού Ινστιτούτου Συνεταιριστικής Πίστης και δεν χρησιμοποιείτο για να ευνοηθεί η συγκέντρωση των σταφυλών στους οινοποιητικούς συνεταιρισμούς,

- ότι τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 2 δικαιολογούντο από την ανάγκη να εξασφαλισθεί η έναρξη λειτουργίας των συνεταιρισμών και ότι η παρέμβαση αυτή δεν αφορά άμεσα τις ενέργειες αποστάξεως του οίνου οι οποίες συνεχίζουν να υπάγονται στις κοινοτικές διατάξεις,

- ότι το μέτρο που αναφέρεται στο άρθρο 7 αποσκοπεί στην απάλειψη των χρεών που προέκυψαν από τις επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν από τις νεοϊδρυθείσες ενώσεις παραγωγών, για να βελτιωθούν οι δομές της παραγωγής·

ότι οι αντιπρόσωποι των γάλλων αμπελουργών και παραγωγών οίνου υπέβαλαν τις παρατηρήσεις τους· ότι όλοι δήλωσαν πως συμμερίζονται την θέση που έλαβε η Επιτροπή·

ΙΙΙ

ότι η επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο σταφυλών που παραδίδονται στους συνεταιρισμούς, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81, η ενίσχυση για τη συγκέντρωση των σταφυλών στους συνεταιρισμούς που προβλέπεται στο άρθρο 13 του νόμου αυτού, τα μεσοπρόθεσμα δάνεια με μειωμένο επιτόκιο για την απόσταξη των οίνων, η μετατροπή των υποπροϊόντων οινοποιίας, η επεξεργασία και η εμφιάλωση των επιτραπέζιων οίνων και των οίνων v.q.p.r.d., που προβλέπονται στο άρθρο 2 του προαναφερόμενου νόμου, επηρεάζουν άμεσα τις τιμές των οίνων και των υποπροϊόντων οινοποιίας μέσω της μειώσεως του κόστους των βασικών προϊόντων, του κόστους της μετατροπής και της συσκευασίας·

ότι, ως εκ τούτου, τα μέτρα αυτά, προστιθέμενα στο σύστημα επιδοτήσεων που προβλέπεται από την κοινή οργάνωση αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα, συνιστούν παράβαση των διατάξεων που διέπουν την εν λόγω οργάνωση·

ότι, πράγματι, σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 του Συμβουλίου της 27ης Ιουνίου 1968 περί κοινής οργανώσεως των αγορών στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, «απαγορεύονται οι ενισχύσεις των οποίων το ποσό προσδιορίζεται σε συνάρτηση με την τιμή ή την ποσότητα των προϊόντων» που αφορά ο κανονισμός αυτός· ότι η Επιτροπή θεωρεί ότι το προαναφερόμενο αρθρο 24 παράγραφος 1 επιβεβαιώνει απλώς έναν από τους περιορισμούς της εξουσίας των Κρατών μελών να παρεμβαίνουν άμεσα στη λειτουργία της κοινής οργανώσεως αγοράς που περιλαμβάνουν ένα σύστημα κοινής τιμής, και η οποία ανήκει πλέον στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Κοινότητας· ότι η αρχή αυτή έχει καθιερωθεί από την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ιδίως από την απόφαση της 23ης Ιανουαρίου 1975 στην υπόθεση 51/74 (1)· ότι η απόφαση αυτή τονίζει γενικά ότι, από τη στιγμή που η Κοινότητα υιοθετεί ρύθμιση για τη δημιουργία μιας κοινής οργανώσεως αγοράς σε ένα συγκεκριμένο τομέα, τα Κράτη μέλη υποχρεούνται να απέχουν από κάθε μέτρο φύσεως τέτοιας που να πρεκκλίνει ή να προσβάλλει τη ρύθμιση αυτή· ότι, εν σχέσει προς τούτο, οφείλουν τα Κράτη μέλη να τηρούν όχι μόνο τις ρητές διατάξεις, αλλά επίσης το σκοπό και τους στόχους της ρυθμίσεως αυτής (2)·

ότι η επιδότηση στα μέλη των οινοποιητικών συνεταιρισμών στην οποία αναφέρεται το άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81 έχει καλύψει σημαντικό τμήμα της παραγωγής σταφυλών που έχουν παραχθεί στη Σικελία, δηλαδή περίπου 10 εκατομμύρια εκατόλιτρα επί 14 εκατομμυρίων που έχουν παραχθεί το 1980· ότι η ενίσχυση αυτή αντιπροσωπεύει περίπου το 5 έως 8 % της αξίας των σταφυλών που παραδόθηκαν στους συνεταιρισμούς και το 4 έως 7 % περίπου του κόστους του οίνου που έχει παραχθεί από τους συνεταιρισμούς αυτούς·

ότι, ως εκ τούτου, το μέτρο αυτό καθώς και το μέτρο που αφορά τη συγκέντρωση των σταφυλών και προβλέπεται στο άρθρο 13 του νόμου αριθ. 16/81, ευνόησαν κατά τεχνητό τρόπο την αύξηση ή τουλάχιστον τη διατήρηση, στα σημερινά επίπεδα της παραγωγής σταφυλών που προορίζονται για οινοποίηση καί, κατά συνέπεια, των οίνων που έχουν παραχθεί στη Σικελία· ότι, εξάλλου, μπορεί εύκολα να συναχθεί ότι οι ενισχύσεις αυτές ώθησαν τα μέλη των συνεταιρισμών να παραδώσουν τα προϊόντα τους σε τιμές κατώτερες από αυτές που είχαν επιβληθεί χωρίς την παρέμβαση αυτή των δημοσίων αρχών, πράγμα το οποίο επέτρεψε στους συνεταιρισμούς να προσφέρουν τον οίνο υπό όρους περισσότερο ευνοϊκούς από αυτούς που θα είχαν επιβληθεί χωρίς την παρέμβαση αυτή· ότι, ακόμη και με το ενδεχόμενο αυτό, το μέτρο αυτό είναι επίσης φύσεως τέτοιας που να επηρεάζονται οι ενδοκοινοτικές συναλλαγές και να νοθεύεται ο ανταγωνισμός καθόσον ευνοεί τους οινοποιητικούς συνεταιρισμούς της νήσου σε βάρος των παραγωγών των άλλων Κρατών μελών που εξάγουν προς την Ιταλία και δεν τυγχάνουν παρομοίων ενισχύσεων·

ότι τα μεσοπρόθεσμα δάνεια που προβλέπονται στο άρθρο 2 του νόμου αριθ. 16/81 ευνοούν και αυτά, κατά τεχνητό τρόπο, την αύξηση ή τουλάχιστον τη διατήρηση του σημερινού επιπέδου, των ποσοτήτων επιτραπέζιου οίνου ή οίνου v.q.p.r.d., καθώς και των απεσταγμένων οίνων και των υποπροϊόντων οινοποιίας που έχουν παραχθεί στη Σικελία· ότι στην περίπτωση αυτή επίσης οι ωφελούμενοι από τις ενισχύσεις αυτές θα μπορέσουν να προσφέρουν τα προϊόντα τους υπό όρους περισσότερο ευνοϊκούς από αυτούς που θα είχαν επιβληθεί χωρίς την παρέμβαση της Περιφέρειας·

ότι το τελευταίο αυτό μέτρο, το οποίο προστίθεται σε όλα τα άλλα που προβλέπονται από το νόμο αριθ. 16/81 και άλλους περιφερειακούς νόμους του αμπελοοινικού τομέα, είναι φύσεως τέτοιας που να επηρεάζονται οι ενδοκοινοτικές συναλλαγές και να νοθεύεται ο ανταγωνισμός, καθόσον ευνοεί τους σικελούς αμπελουργούς και οινοπαραγωγούς συγκριτικά με αυτούς των άλλων Κρατών μελών που εξάγουν προς την Ιταλία και δεν τυγχάνουν ενισχύσεων·

ότι τα ίδια επιχειρήματα μπορούν να προβληθούν όσον αφορά τις ενισχύσεις που προβλέπονται από το άρθρο 7 για τις ενώσεις παραγωγών, τους συνεταιρισμούς και τα consortiums συνεταιρισμών που εμπορεύονται οπωροκηπευτικά·

ότι η Επιτροπή δεν θεώρησε ότι πρέπει να δεχθεί τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν από την κυβέρνηση της Ιταλίας, διότι το γεγονός ότι η ενίσχυση που αναφέρεται στο άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81 χορηγήθηκε αποκλειστικά κατά τη διάρκεια του έτους 1980, δεν αναιρεί το χαρακτήρα του ως ασυμβίβαστου με τις διατάξεις της κοινής οργανώσεως των αμπελοοινικών αγορών· ότι όσον αφορά το άρθρο 13, κανένα στοιχείο δεν επιτρέπει να υποτεθεί ότι το ποσό που προορίζεται από τον εν λόγω νόμο για την πληρωμή των επιδοτήσεων στους οινοποιητικούς συνεταιρισμούς έχει χρησιμοποιηθεί για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που αρχικά είχαν προβλεφθεί· ότι επίσης όσον αφορά τις ενισχύσεις που προβλέπονται στο άρθρο 2 τίποτε δεν αποδεικνύει ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν, σύμφωνα με τους όρους του νόμου, για ενέργειες αποστάξεως των οίνων, μετατροπής των υποπροϊόντων οινοποιήσεως, ή για να εξασφαλισθεί η λειτουργία των consortiums δευτέρου και τρίτου βαθμού· ότι όσον αφορά, τέλος, το άρθρο 7, καμία περιφερειακή διάταξη δεν έχει προβληθεί για να αποδειχθεί ότι το ποσό που προβλέπεται από το άρθρο αυτό μπόρεσε να χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιήθηκε για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις των νεοϊδρυθέντων συνεταιρισμών·

ότι βάσει των προαναφερομένων τα μέτρα αυτά πληρούν τα κριτήρια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης·

ότι το άρθρο 92 παράγραφος 1 της συνθήκης προβλέπει το καταρχήν ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά των ενισχύσεων που πληρούν τα κτίρια που αναφέρονται σ' αυτό· ότι οι παρεκκλίσεις από το ασυμβίβαστο αυτό που προβλέπονται στην παράγραφο 3 του εν λόγω άρθρου πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά κατά την εξέταση κάθε εθνικού ή περιφερειακού μέτρου· ότι, ιδίως, δεν μπορούν να χορηγούνται παρά μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η Επιτροπή μπορεί να αποδείξει ότι η ενίσχυση είναι αναγκαία για την πραγματοποίηση ενός από τους στόχους που αναφέρονται στις διατάξεις αυτές·

ότι η χορήγηση των εν λόγω παρεκκλίσεων σε ενισχύσεις που δεν συνεπάγονται ένα τέτοιο αντιστάθμισμα θα σήμαινε αποδοχή των προσβολών στις συναλλαγές μεταξύ Κρατών μελών και των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού που δεν δικαιολογούνται έναντι του κοινοτι

κού συμφέροντος και θα σήμαινε παράλληλα αποδοχή αδικαιολόγητων πλεονεκτημάτων για ορισμένα Κράτη μέλη·

ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι ενισχύσεις που προβλέπονται στο άρθρο 1, όσον αφορά την επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο, και στα άρθρα 2, 7 και 13 του νόμου αριθ. 16/81 δεν οδηγούν στην διαπίστωση υπάρξεως τέτοιου αντισταθμίσματος·

ότι πράγματι, η κυβέρνηση της Ιταλίας δεν μπόρεσε να προσάγει, ούτε η Επιτροπή να συνάγει καμιά δικαιολόγηση που να επιτρέπει το συμπέρασμα ότι οι εν λόγω ενισχύσεις πληρούν τους όρους που απαιτούνται για την εφαρμογή μιας από τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφοι 2 και 3 της συνθήκης·

ότι πράγματι δεν πρόκειται για μέτρα που προορίζονται να ευνοήσουν την οικονομική ανάπτυξη μιας περιφέρειας κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 3 υπό α και γ καθόσον δεν συνιστούν κατά κανένα τρόπο μέτρα κατάλληλα για να ευνοηθεί η ανάπτυξη της νήσου ή των σχετικών προϊόντων, επειδή πρόκειται για ενισχύσεις στη λειτουργία χωρίς κανένα διαρθρωτικό αποτέλεσμα· ότι η κατάσταση της Σικελίας και των διαφόρων σχετικών προϊόντων δεν θα μεταβληθεί κατά πάγιο τρόπο μετά την παύση των παρεμβάσεων αυτών·

ότι τα μέτρα αυτά δεν συνιστούν σημαντικό σχέδιο κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, ούτε μέτρα κατάλληλα για την άρση σοβαρής διαταραχής της ιταλικής οικονομίας· ότι, κατά συνέπεια, το άρθρο 92 παράγραφος 3 υπό β της συνθήκης δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω·

ότι, εξάλλου, τα μέτρα αυτά συνιστούν ενισχύσεις στη λειτουργία για τους ενδιαφερόμενους γεωργούς· ότι η Επιτροπή αντετάχθη πάντοτε σε τέτοιες ενισχύσεις, καθόσον οι ενισχύσεις αυτές δεν πληρούν τους όρους βάσει των οποίων θα μπορούσαν να τύχουν της παρεκκλίσεως του άρθρου 92 παράγραφος 3 υπό γ της συνθήκης επειδή δεν είναι, λόγω της ιδιαίτερα χαμηλής αποδοτικότητάς τους, φύσεως τέτοιας ώστε να διευκολύνεται η ανάπτυξη, όπως προβλέπεται στη διάταξη αυτή·

ότι στο πλαίσιο της καταστάσεως που χαρακτηρίζει επί του παρόντος την αμπελοοινική αγορά και την αγορά οπωροκηπευτικών, μία ενίσχυση, ακόμη μικρής σημασίας, αλλοιώνει τους όρους των συναλλαγών με τρόπο αντίθετο προς το κοινό συμφέρον·

ότι, κατά συνέπεια, δεν υφίσταται κανένα στοιχείο που να οδηγήσει την Επιτροπή στο να απαλλάξει τα σχετικά μέτρα από το ασυμβίβαστο των ενισχύσεων χορηγώντας στα μέτρα αυτά την παρέκκλιση που προβλέπεται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 υπό γ της συνθήκης·

ότι, βάσει των προαναφερομένων, οι ενισχύσεις που προβλέπονται από το άρθρο 1, όσον αφορά την επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο σταφυλών, και από τα άρθρα 2, 7 και 13 του νόμου αριθ. 16/81 (με εξαίρεση τις πιστώσεις διαχειρίσεως) δεν πληρούν τους όρους που απαιτούνται για την εφαρμογή μιας από τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 της συνθήκης·

ότι, επιπλέον, ακόμη και αν μπορούσε να αντιμετωπισθεί η εφαρμογή παρεκκλίσεως δυνάμει του άρθρου 92 παράγραφος 3 της συνθήκης, η εφαρμογή τέτοιας παρεκκλίσεως αποκλείεται λόγω του χαρακτήρα του άρθρου 1 του νόμου αριθ. 16/81 ως παραβάσεως, όσον αφορά την επιδότηση κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο, του άρθρου 13, του άρθρου 2 όσον αφορά τις ενισχύσεις για την απόσταξη των οίνων, για την μετατροπή των υποπροϊόντων των οίνων, για την εμφιάλωση των επιτραπέζιων οίνων και των οίνων v.q.p.r.d., του άρθρου 7 στην περίπτωση που το μέτρο αυτό θα σωρεύετο με τις ενισχύσεις που προβλέπονται σε κοινοτικό επίπεδο, έναντι των κοινών οργανώσεων αγορών στον αμπελοοινικό τομέα και τα οπωροκηπευτικά,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Κρίνεται ως ασυμβίβαστη με τις διατάξεις της κοινής οργανώσεως αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα και με τις διατάξεις του άρθρου 92 της συνθήκης η επιδότηση που χορηγείται στα μέλη των οινοποιητικών συνεταιρισμών κατά 1 000 λιρέτες ανά εκατόλιτρο σταφυλών που παραδίδονται στο συνεταιρισμό και η οποία προβλέπεται στο άρθρο 1 του νόμου της Περιφέρειας Σικελίας αριθ. 16/81 της 2ας Μαρτίου 1981 και πρέπει, κατά συνέπεια, η μεν επιδότηση να παύσει χορηγούμενη, το δε άρθρο 1 του νόμου αριθ. 16/81 να τροποποιηθεί ανάλογα, έτσι ώστε να απαλειφθεί η χορήγηση επιδοτήσεως.

Οι ενισχύσεις που χορηγούνται στα consortiums δευτέρου και τρίτου βαθμού που προβλέπονται στο άρθρο 2 του νόμου της Περιφέρειας Σικελίας αριθ. 16/81 και στο άρθρο 25 του νόμου της Περιφέρειας Σικελίας αριθ. 36/76 πλην των πιστώσεων διαχειρίσεως, καθώς και οι ενισχύσεις που χορηγούνται για τη συγκέντρωση των σταφυλών που προβλέπονται στο άρθρο 13 του νόμου αριθ. 16/81, είναι επίσης ασυμβίβαστες με τις διατάξεις της κοινής οργανώσεως αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα και με τις διατάξεις του άρθρου 92 της συνθήκης και πρέπει, κατά συνέπεια, οι μεν ενισχύσεις να παύσουν χορηγούμενες (με εξαίρεση τις πιστώσεις διαχειρίσεως υπέρ των consortiums δευτέρου και τρίτου βαθμού) τα δε άρθρα 2 και 13 του νόμου αριθ. 16/81 να τροποποιηθούν ανάλογα, έτσι ώστε να απαλείφεται η χορήγηση ενισχύσεων.

Οι ενισχύσεις στις ενώσεις παραγωγών και τους συνεταιρισμούς, που προβλέπονται στο άρθρο 7 του νόμου αριθ. 16/81 της Περιφέρειας Σικελίας, είναι ασυμβίβαστες με τις διατάξεις του άρθρου 92 της συνθήκης και πρέπει, κατά συνέπεια, οι μεν ενισχύσεις να παύσουν χορηγούμενες το δε άρθρο 7 του νόμου αριθ. 16/81 να τροποποιηθεί ανάλογα, έτσι ώστε να απαλείφεται η χορήγηση ενισχύσεων. Άρθρο 2

Η Ιταλική Δημοκρατία λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει την τήρηση της παρούσας απόφασης εντός προθεσμίας ενός μηνός από της κοινοποιήσεώς της και πληροφορεί σχετικά την Επιτροπή αμέσως.

Άρθρο 3

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στην Ιταλική Δημοκρατία.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις 5 Μαΐου 1982.

Για την 'Επιτροπή

Poul DALSAGER

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ αριθ. L 54 της 5. 3. 1979, σ. 1.

(2) ΕΕ αριθ. L 57 της 29. 2. 1980, σ. 1.

(3) ΕΕ αριθ. L 118 της 20. 5. 1972, σ. 1.

(4) ΕΕ αριθ. L 118 της 30. 4. 1981, σ. 1.

(1) ΔΕΚ, Υπόθεση 51/74, συλλογή 1975, σ. 79.

(2) ΔΕΚ, Υπόθεση 10/79, προτάσεις του γενικού εισαγγελέα, συλλογή 1979, σ. 3320.