—

να ακυρώσει, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την τελική απόφαση A(2021)10718C του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 8ης Απριλίου 2022, κατά το μέρος που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορθώς στηρίχθηκε i) στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', ή/και ii) στο άρθρο 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1), προκειμένου να δικαιολογήσει την πλήρη ή μερική άρνηση γνωστοποίησης των εγγράφων που ζήτησαν οι προσφεύγοντες με την από 28 Φεβρουαρίου 2022 επιβεβαιωτική αίτησή τους, και

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 1049/2001.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001.