1)

Μπορεί να θεωρηθεί, λαμβανομένου υπόψη του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (1), ότι τα πραγματικά περιστατικά που διερευνήθηκαν και κρίθηκαν αποδεδειγμένα σε απόφαση που εξέδωσε εθνική αρχή ανταγωνισμού κράτους μέλους της ΕΕ –όταν η αρχή αυτή ενεργεί κατ’ εφαρμογή των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ στο πλαίσιο των καθηκόντων που της ανατίθενται δυνάμει του ως άνω κανονισμού, και της ανακοίνωσης σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ της Επιτροπής και των δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ καθώς και της ανακοίνωσης της Επιτροπής σχετικά με τη συνεργασία στο πλαίσιο του δικτύου των αρχών ανταγωνισμού (2004/C 101/03) της 27.4.2004– η οποία απόφαση επικυρώθηκε εν συνεχεία και κατέστη τελεσίδικη από ανώτερο δικαστήριο, έχουν πλήρη αποδεικτική αξία και παράγουν περιοριστικό ή προδικαστικό αποτέλεσμα σε σχέση με την κρίση άλλου δικαστηρίου σε μεταγενέστερες υποθέσεις που αφορούν τα ίδια πραγματικά περιστατικά;

2)

Στην περίπτωση που η εθνική αρχή ανταγωνισμού αποφανθεί ότι υφίσταται παράβαση σε σχέση με δίκτυο συμφωνιών, πρέπει να θεωρηθεί ότι, εκτός προσκόμισης, από τον παραβάτη, απόδειξης περί του αντιθέτου, το περιεχόμενο της απόφασης καλύπτει, κατά τεκμήριο, όλες τις συμφωνίες που απαρτίζουν το δίκτυο αυτό; Με άλλα λόγια, επιφέρουν οι αποφάσεις που εκδίδονται επί δικτύων συμφωνιών αντιστροφή του βάρους απόδειξης;