α)

Ποιο είναι κατ’ ελάχιστον το ποσοστό το οποίο πρέπει, στην περίπτωση αυτή, να αντιπροσωπεύουν τα αντικείμενα που μεταφέρει ένα όχημα στο πλαίσιο της παροχής της καθολικής υπηρεσίας;

β)

Ποιο είναι κατ’ ανώτατο όριο το ποσοστό το οποίο επιτρέπεται, στην περίπτωση αυτή, να αντιπροσωπεύουν τα αντικείμενα που δεν εμπίπτουν στην παροχή της καθολικής υπηρεσίας και τα οποία μεταφέρει το όχημα παράλληλα με την παροχή των καθολικών υπηρεσιών;

γ)

Πώς πρέπει να καθορίζεται κάθε φορά το σχετικό ποσοστό, όπως αυτό περιγράφεται υπό α) και β);

δ)

Πρέπει το σχετικό ποσοστό, όπως περιγράφεται υπό α) και β), να υφίσταται σε κάθε μεμονωμένη διαδρομή του εν λόγω οχήματος ή αρκεί ο σχετικός μέσος όρος επί του συνόλου των διαδρομών του εκάστοτε οχήματος;

α)

Πρέπει μια εθνική διάταξη κράτους μέλους της Ένωσης σχετική με τους χρόνους οδηγήσεως και τις περιόδους αναπαύσεως όσον αφορά οχήματα και συνδυασμούς οχημάτων για τη μεταφορά εμπορευμάτων με μέγιστο βάρος άνω των 2,8 τόνων και όχι μεγαλύτερο των 3,5 τόνων, η οποία επαναλαμβάνει κατά λέξη τις διατάξεις του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 561/2006, να ερμηνεύεται αποκλειστικά βάσει του δικαίου της Ένωσης;

β)

Μπορεί ένα εθνικό δικαστήριο –παρά την κατά λέξη επανάληψη διατάξεων του δικαίου της Ένωσης– να εφαρμόσει αποκλίνοντα κριτήρια για την ερμηνεία των διατάξεων που αντλούνται από το δίκαιο της Ένωσης;

—

συλλογή (χωρίς χρονικό πλαίσιο),

—

συλλογή (με χρονικό πλαίσιο),

—

οπτική επαλήθευση της ηλικίας,

—

αντικαταβολή,

—

αποστολή με έξοδα του παραλήπτη έως 31,5 κιλά,

—

υπηρεσία προωθήσεως αλληλογραφίας,

—

οδηγίες αποστολέα σε περίπτωση μη παραδόσεως,

—

προτιμώμενη ημέρα παραδόσεως,

—

προτιμώμενη ώρα παραδόσεως;