12.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/21

1)

Έχουν οι διατάξεις της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), και της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστεως και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ (2), εφαρμογή σε σύμβαση πιστώσεως η οποία συνήφθη στις 5 Οκτωβρίου 2006, πριν από την προσχώρηση της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η οποία εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παράγει αποτελέσματα, στο μέτρο που οι διατάξεις της αποτελούν τώρα αντικείμενο εκτελέσεως, κατόπιν διαδοχικών εκχωρήσεων της πιστώσεως που συνομολογήθηκε στη σύμβαση αυτή;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, δύνανται να θεωρηθούν καταχρηστικές, κατά την έννοια της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, ρήτρες, όπως εκείνες που αφορούν την «εξυπηρέτηση του χρέους του οφειλέτη», σχετικά με την ύπαρξη υπερημερίας του οφειλέτη, καθώς και ρήτρες που αφορούν την αύξηση του επιτοκίου μετά την παρέλευση ενός έτους, ημερομηνία από την οποία το επιτόκιο συνίσταται στο μεταβλητό επιτόκιο αναφοράς της Banca Comercială Română, το οποίο αναρτάται στην έδρα της τράπεζας, αυξημένο κατά 1,90 [εκατοστιαίες μονάδες];

3)

Μήπως η αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας των δικαιωμάτων που οι ιδιώτες αντλούν από το δίκαιο της Ένωσης, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιτίθεται σε διάταξη εθνικού δικαίου, όπως εκείνη του άρθρου 120 της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 99 του Δεκεμβρίου του 2006 σχετικά με τα πιστωτικά ιδρύματα και την κεφαλαιακή επάρκεια, η οποία αναγνωρίζει τον χαρακτήρα εκτελεστού τίτλου σε σύμβαση τραπεζικής πιστώσεως, συναφθείσα με ιδιωτικό συμφωνητικό και χωρίς δυνατότητα του οφειλέτη να διαπραγματευθεί τις ρήτρες της, βάσει της οποίας συμβάσεως, μετά από συνοπτική εξακρίβωση και τη λήψη άδειας επισπεύσεως αναγκαστικής εκτελέσεως στο πλαίσιο διαδικασίας χωρίς αντιδικία, όπου ο δικαστής έχει περιορισμένη δυνατότητα να εξετάσει το ύψος της απαιτήσεως, δικαστικός επιμελητής δύναται να προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση επί των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη;

4)

Αντιτίθεται η οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, σε ρύθμιση κράτους μέλους, όπως τα άρθρα 372 επ. του παλαιού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η οποία παρέχει στον δανειστή τη δυνατότητα να απαιτήσει την εκπλήρωση παροχής απορρέουσας από καταχρηστικές συμβατικές ρήτρες επισπεύδοντας αναγκαστική εκτέλεση επί του ακινήτου που παρασχέθηκε ως ασφάλεια, μέσω πωλήσεως του ακινήτου παρά την ανακοπή που άσκησε ο καταναλωτής, χωρίς ανεξάρτητος δικαστής να εξετάσει τις συμβατικές ρήτρες;

5)

Μήπως η ύπαρξη στην εθνική ρύθμιση διατάξεως, όπως εκείνη του άρθρου 120 της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 99 του Δεκεμβρίου του 2006 σχετικά με τα πιστωτικά ιδρύματα και την κεφαλαιακή επάρκεια, η οποία αναγνωρίζει τον χαρακτήρα εκτελεστού τίτλου σε σύμβαση τραπεζικής πιστώσεως, δύναται να θίξει το δικαίωμα ελεύθερης εγκαταστάσεως που προβλέπεται στο άρθρο 49 ΣΛΕΕ καθώς και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών που προβλέπεται στο άρθρο 45 ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι αποθαρρύνει τους πολίτες της Ένωσης να εγκατασταθούν σε κράτος στο οποίο σε τραπεζική σύμβαση συναφθείσα από ιδιωτικό ίδρυμα αναγνωρίζεται αξία ίση με εκείνη εκτελεστού τίτλου αποτελούμενου από δικαστική απόφαση;

6)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα προηγούμενα ερωτήματα, δύναται το εθνικό δικαστήριο να εξετάσει αυτεπαγγέλτως τον μη εκτελεστό χαρακτήρα ενός τέτοιου τίτλου, βάσει του οποίου επισπεύδεται η αναγκαστική εκτέλεση πιστώσεως συνομολογημένης σε τέτοια σύμβαση;