27.7.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 225/7

—

τονίζει ότι η ανάγκη να αντιμετωπιστεί με τρόπο συγκεκριμένο το ζήτημα της οικογενειακής επανένωσης αναδεικνύεται στις γνωμοδοτήσεις της «Η ανανεωμένη ευρωπαϊκή ατζέντα για την ένταξη» (CdR 199/2011) και «Οι τοπικές και περιφερειακές αρχές στην πρώτη γραμμή των πολιτικών ένταξης» (CdR 273/2011) –στη δεύτερη μάλιστα εκφράζεται το αίτημα ανάληψης πρωτοβουλιών εκ μέρους της ΕτΠ·

—

σημειώνει ότι το Πράσινο Βιβλίο αναφέρει ότι η εφαρμογή της οδηγίας χρησιμοποιείται σε ορισμένες περιπτώσεις αποτρεπτικά και τονίζει ότι η ρύθμιση της οικογενειακής επανένωσης δεν μπορεί να νοείται ως μέσο για τη συγκράτηση των μεταναστευτικών ροών: οι συγκεκριμένοι στόχοι της επανένωσης συνίστανται στην καλύτερη ένταξη των νόμιμων μεταναστών και στον σεβασμό του δικαιώματος στη δημιουργία οικογένειας·

—

υπογραμμίζει ότι τόσο το δικαίωμα του ατόμου να διάγει τον βίο του στους κόλπους της οικογένειάς του όσο και το δικαίωμα αλλά και η υποχρέωση να ανατρέφει, να εκπαιδεύει τα παιδιά του και να τους παρέχει την κατάλληλη αγωγή –και συνεπώς να βρίσκεται κοντά τους– συνιστούν θεμελιώδη δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Υπενθυμίζει δε ότι αυτό κατοχυρώνεται συχνά στην εθνική και διεθνή νομολογία με παρεμφερείς θέσεις επ’ αυτού·

—

υπενθυμίζει ότι η επιμέρους δράση των κρατών μελών θα πρέπει να βασίζεται στις αντισταθμιστικές αρχές της αναλογικότητας και της επικουρικότητας, είτε για την αποτελεσματική εφαρμογή της πρωτοβουλίας των τοπικών και περιφερειακών αρχών για την πραγματοποίηση πρακτικών ενσωμάτωσης, είτε για να έχουν στη διάθεσή τους ένα σταθερό και νομικά στέρεο πλαίσιο αναφοράς·

—

η ΕτΠ ζητά μεγαλύτερη συμμετοχή των τοπικών φορέων σε μια πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ για την άσκηση συνεπούς μεταναστευτικής πολιτικής, στην οποία θα γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματα και θα προάγεται η ευημερία τόσο των μεταναστών όσο και των κοινοτήτων υποδοχής.

Εισηγητής

ο κ. Sergio SOAVE (IT/PSE), Δήμαρχος Σαβιλιάνο (CN)

Έγγραφο αναφοράς

Πράσινο Βιβλίο σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (οδηγία 2003/86/ΕΚ)

COM(2011) 735 final

1.

επικροτεί την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ξεκινήσει διάλογο με θέμα την οικογενειακή επανένωση –την οποία, άλλωστε, ήδη πραγματεύεται η οδηγία 2003/86/ΕΚ– με σκοπό αφ’ ενός να σταθμιστούν ορισμένες κρίσιμες παράμετροι που απορρέουν από την εφαρμογή της εν λόγω οδηγίας και αφ’ ετέρου να εξετάσει προσεκτικότερα τις κριτικές επισημάνσεις αρκετών ενδιαφερομένων (ΜΚΟ, τοπικές κοινότητες, ακαδημαϊκή κοινότητα κ.τ.λ.)·

2.

κρίνει εύλογη την απόφαση να τεθεί το Πράσινο βιβλίο ως βάση του διαλόγου, στο οποίο υπογραμμίζονται ορισμένες ειδικές πτυχές της οδηγίας και τίθενται διάφορα ερωτήματα. Επιδοκιμάζει δε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να λάβει συγκεκριμένα μέτρα μόνο κατόπιν της σχετικής διαβούλευσης·

3.

υπενθυμίζει ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές καλούνται να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση των περιφερειακών πολιτικών κοινωνικής ένταξης και συνοχής· άρα πρέπει να συμμετάσχουν ενεργά στον διάλογο για την εφαρμογή των διατάξεων που διέπουν την οικογενειακή επανένωση προκειμένου να διευκολυνθεί τόσο η πλήρης ενσωμάτωση των μεταναστών στις χώρες υποδοχής, όσο και η ενδεχόμενη αναθεώρηση της οδηγίας·

4.

υπογραμμίζει ότι η εν λόγω πρωτοβουλία εντάσσεται στις συστάσεις του προγράμματος της Στοκχόλμης (Δεκέμβριος 2009) και του Ευρωπαϊκού συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο (Σεπτέμβριος 2008)·

5.

τονίζει ότι η ανάγκη να αντιμετωπιστεί με τρόπο συγκεκριμένο το ζήτημα της οικογενειακής επανένωσης αναδεικνύεται στις γνωμοδοτήσεις με τίτλο «Η ανανεωμένη ευρωπαϊκή ατζέντα για την ένταξη» (CdR 199/2011) και «Οι τοπικές και περιφερειακές αρχές στην πρώτη γραμμή των πολιτικών ένταξης» (CdR 273/2011) –στη δεύτερη μάλιστα εκφράζεται το αίτημα ανάληψης πρωτοβουλιών εκ μέρους της ΕτΠ·

6.

θεωρεί ότι η οικονομική κρίση που τόσο σφοδρά ταλανίζει την Ευρώπη ενδέχεται να στρεβλώσει το πνεύμα της οδηγίας. Τούτο ενισχύεται και από την είσοδο στην Ευρώπη μεταναστών λόγω π.χ. των συνεπειών ενός κατά τα άλλα θετικού γενικευμένου πολιτικού φαινομένου όπως η «Αραβική άνοιξη», το οποίο αφορά αρκετές χώρες των νότιων ακτών της Μεσογείου·

7.

σημειώνει ότι το Πράσινο Βιβλίο αναφέρει ότι η εφαρμογή της οδηγίας χρησιμοποιείται σε ορισμένες περιπτώσεις αποτρεπτικά και τονίζει, εν προκειμένω, ότι η ρύθμιση της οικογενειακής επανένωσης δεν μπορεί να νοείται ως μέσο για τη συγκράτηση των μεταναστευτικών ροών, πρόβλημα το οποίο χρήζει αντιμετώπισης στην πηγή του και με διαφορετικό τρόπο. Αντίθετα, οι συγκεκριμένοι στόχοι της επανένωσης συνίστανται στην καλύτερη ένταξη των νόμιμων μεταναστών και στον σεβασμό του δικαιώματος στη δημιουργία οικογένειας, δικαιώματος το οποίο αποτελεί αρχή κατοχυρωμένη σε όλους τους Χάρτες Δικαιωμάτων·

8.

υπογραμμίζει ότι τόσο το δικαίωμα του ατόμου να διάγει τον βίο του στους κόλπους της οικογένειάς του όσο και το δικαίωμα αλλά και η υποχρέωση να ανατρέφει, να εκπαιδεύει τα παιδιά του και να τους παρέχει την κατάλληλη αγωγή –και συνεπώς να βρίσκεται κοντά τους– συνιστούν θεμελιώδη δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Υπενθυμίζει δε ότι αυτό κατοχυρώνεται συχνά στην εθνική και διεθνή νομολογία με παρεμφερείς θέσεις επ’ αυτού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 16 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948 «η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος»· στο δε άρθρο 9 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζεται ως θεμελιώδες δικαίωμα του ατόμου το δικαίωμα στη δημιουργία οικογένειας·

9.

ελπίζει ότι οι μεταναστευτικές πολιτικές θα σεβαστούν απολύτως αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα, σύμφωνα και με τις σαφείς και επανειλημμένα διατυπωμένες θέσεις της σχετικής νομολογίας των Δικαστηρίων του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου·

10.

ζητά επίσης να συνεκτιμηθούν όλες οι προεκτάσεις της οικογενειακής επανένωσης. Ήδη στην οδηγία επισημαίνεται ότι η οικογενειακή επανένωση συντείνει στην κοινωνικο-πολιτισμική σταθερότητα, η οποία διευκολύνει την κοινωνική ενσωμάτωση και προάγει την οικονομική και κοινωνική συνοχή, αναμφισβήτητα, προς όφελος και των τοπικών φορέων της χώρας υποδοχής. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η εφαρμογή του δικαιώματος της οικογενειακής επανένωσης συνιστά ουσιαστικό βήμα προόδου για τις μεταναστευτικές πολιτικές, αφού έτσι επιδεικνύεται μεγαλύτερη ωριμότητα στην προσπάθεια εξομάλυνσης της παρουσίας των μεταναστών και οι πολιτικές εξελίσσονται σε απαραίτητο παράγοντα αποτελεσματικής κοινωνικοοικονομικής ένταξης στη χώρα υποδοχής. Τούτο αποτελεί, άλλωστε, καθοριστικό και πρακτικό βήμα προς την κατεύθυνση του ελέγχου της λαθρομετανάστευσης και του περιορισμού των επικίνδυνων μορφών κοινωνικού αποκλεισμού·

11.

παρατηρεί ότι σε όλα τα ευρωπαϊκά συντάγματα οι οικογενειακοί δεσμοί θεωρούνται πηγή συγκεκριμένων υποχρεώσεων οικονομικής και κοινωνικής συνδρομής. Επομένως, η ανάδειξη αυτής της αξίας στη συνείδηση των οικογενειών μεταναστών, χάρη στην πιο ουσιαστική αναγνώριση του δικαιώματος της οικογενειακής επανένωσης, μπορεί να ενισχύσει την πεποίθησή τους ότι οι πολλαπλές (διοικητικές και διαδικαστικές) υποχρεώσεις που τους επιβάλλονται δεν αποτελούν απλώς προϊόν κατασταλτικών πολιτικών ή μέσο αστυνόμευσης, αλλά μέρος ενός γενικότερου σχεδίου με σκοπό τη συνολική κοινωνική πρόοδο, στην οποία καλούνται να συμβάλλουν ενεργά και οι ίδιοι, όχι μόνον διεκδικώντας δικαιώματα, αλλά και αναγνωρίζοντας τις υποχρεώσεις τους που είναι συνυφασμένες με τις αρχές της εντιμότητας και της υπευθυνότητας μεταξύ πολιτών·

12.

με αυτή την προοπτική εκφράζεται η ελπίδα ότι θα δοθεί έμφαση στην προστασία της λεγόμενης πυρηνικής οικογένειας –η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της οδηγίας– καθώς και ότι σε, αυτό το πλαίσιο αναφοράς, θα δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο δικαίωμα επανένωσης με τα ανήλικα τέκνα, τα οποία χρήζουν ειδικής και ενισχυμένης προστασίας. Όσον αφορά τα άλλα σχήματα οικογένειας, –σε σχέση και με τους κανόνες και τα έθιμα της χώρας προέλευσης του μετανάστη– κρίνεται σκόπιμο κάθε μεμονωμένη περίπτωση ή υπόθεση να εξετάζεται από το εκάστοτε κράτος μέλος· εφ' όσον, όμως, η Επιτροπή καταλήξει στο συμπέρασμα, μετά από διαβούλευση, ότι είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί ένας ενιαίος ορισμός της έννοιας «οικογένεια» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο ορισμός αυτός θα πρέπει να συνάδει με τους αντίστοιχους ορισμούς που περιέχονται σε άλλα μέσα της ΕΕ ·

13.

η σημασία που αποδίδεται σε αυτές τις γενικές αρχές και εκτιμήσεις δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περιοριστούν δραστικά τα περιθώρια κάθε κράτους μέλους να αξιολογεί τέτοιες περιπτώσεις, αρχή η οποία αναγνωρίζεται στην οδηγία και κατοχυρώνεται και στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Εντούτοις, η ΕτΠ υπενθυμίζει ότι η επιμέρους δράση των κρατών μελών θα πρέπει να βασίζεται στις αντισταθμιστικές αρχές της αναλογικότητας και της επικουρικότητας, είτε για την αποτελεσματική εφαρμογή της πρωτοβουλίας των τοπικών και περιφερειακών αρχών για την πραγματοποίηση πρακτικών ενσωμάτωσης, είτε για να έχουν στη διάθεσή τους ένα σταθερό και νομικά στέρεο πλαίσιο αναφοράς.

14.

θεωρεί ότι –με την επιφύλαξη του δικαιώματος όλων των νομίμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών στην επικράτεια της ΕΕ να επανασυνδέονται με τις οικογένειές τους– είναι εύλογο να συναρτάται το δικαίωμα της οικογενειακής επανένωσης με συγκεκριμένους όρους, με την επιφύλαξη του πνεύματος που διέπει την οδηγία υπέρ της διευκόλυνσης της ενσωμάτωσης και της σταθεροποίησης·

15.

υποστηρίζει ότι, εν προκειμένω, η παρούσα διατύπωση της οδηγίας μπορεί να προκαλέσει έλλειψη ασφάλειας δικαίου και ανάλογες παρερμηνείες· ως εκ τούτου, ζητά να εξεταστεί η δυνατότητα θέσπισης σε ενωσιακό επίπεδο μιας ελάχιστης περιόδου παραμονής, συνδυάζοντας την απαίτηση της σταθερότητας με τον σεβασμό του δικαιώματος στη δημιουργία οικογένειας και προωθώντας πρότυπα αντίστοιχα προς εκείνα της κυκλικής μετανάστευσης, σε περίπτωση ένταξης των ενδιαφερομένων σε προγράμματα εκούσιου επαναπατρισμού·

16.

συνιστά το ελάχιστο προβλεπόμενο όριο ηλικίας για την επανένωση με τον ή τη σύζυγο να ταυτίζεται ουσιαστικά με τη νόμιμη ηλικία ενηλικίωσης του ή της συζύγου, όπως αυτή ορίζεται στην οικεία εθνική νομοθεσία του κράτους υποδοχής, με πρόβλεψη ειδικών παρεκκλίσεων στις οποίες το όριο αυτό θα μπορεί να είναι ακόμα χαμηλότερο. Έτσι διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή συνέπεια και αποφεύγονται εν δυνάμει διακρίσεις λόγω ηλικίας·

17.

εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι οι δύο προβλεπόμενες ειδικές παρεκκλίσεις από το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης των ανήλικων τέκνων (άρθρο 4 παράγραφος 1 τελευταίο εδάφιο και παράγραφος 6) δεν έχουν ουσιαστικό πρακτικό αντίκρισμα και συνεπώς θα μπορούσαν να καταργηθούν. Σε κάθε περίπτωση, η ΕτΠ προτείνει οι σχετικές αποφάσεις να λαμβάνονται πάντα με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου και την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανηλίκου. Για τους ίδιους λόγους δε, προτείνει να κατοχυρώνεται το δικαίωμα επανένωσης με τα ανήλικα τέκνα ακόμα και ελλείψει δεσμών γάμου μεταξύ των γονέων, ούτως ώστε να αποφεύγονται οποιασδήποτε μορφής διακρίσεις μεταξύ νόμιμων και φυσικών τέκνων·

18.

όσον αφορά την προαιρετική ρήτρα για τα μέλη της οικογένειας πλην του ή της συζύγου, του/της καταχωρημένου/ης συντρόφου ή και των τέκνων, κρίνεται σκόπιμο να διατηρηθεί ένα περιθώριο ερμηνείας των κριτηρίων επιλεξιμότητας. Παρατηρεί δε ότι η ισχύουσα οδηγία δεν διευκρινίζει –ως όφειλε– τις συνέπειες για τα μέλη της οικογένειας σε περίπτωση ακύρωσης του γάμου, διαζυγίου, εξόδου από το κράτος μέλος, αναγνωρισμένης αμφισβήτησης της πατρότητας ή θανάτου του συντηρούντος προσώπου·

19.

εισηγείται την προληπτική εξακρίβωση της αποτελεσματικότητας των διαφόρων πρακτικών που έχουν ήδη υιοθετηθεί (μέτρα «προ της αναχώρησης» και εφαρμοσμένα μέτρα στη χώρα υποδοχής). Βάσει αυτής της πρώτης εξακρίβωσης, προτείνει να αποφευχθεί η λήψη μέτρων τα οποία δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν εύκολα για τα μέλη της οικογένειας του συντηρούντος προσώπου εξαιτίας του διαδεδομένου αναλφαβητισμού, των πραγματικών εξόδων, της απομάκρυνσης από τα αστικά κέντρα κ.τ.λ. που ενδέχεται να έχουν εκ των πραγμάτων ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της άσκησης του δικαιώματος επανένωσης. Ωστόσο, κρίνεται σκόπιμο, εφόσον ζητείται από τους αιτούντες να παρακολουθούν μαθήματα εκμάθησης της ξένης γλώσσας ή/και αγωγής του πολίτη ή/και εισαγωγής στον πολιτισμό της κοινωνίας υποδοχής, έπειτα από την άφιξή τους στη χώρα υποδοχής, τα μαθήματα αυτά αφ’ ενός μεν να προσφέρονται δωρεάν προς αποφυγή διακρίσεων λόγω εισοδήματος, αφ’ ετέρου δε να διεξάγονται με την αξιοποίηση μεταξύ άλλων και των Ευρωπαϊκών Ενοτήτων για την Ένταξη (European Integration Modules)·

20.

στην αξιολόγηση των λοιπών πρακτικών όρων που θέτει το κράτος μέλος στον αιτούντα (ύπαρξη καταλύματος, ασφάλιση υγείας, σταθεροί και επαρκείς πόροι), η ΕτΠ προτείνει οι όροι αυτοί να είναι συμβατοί με την αρχή της αναλογικότητας και να μην ανάγονται σε αυθαίρετους περιορισμούς. Ειδικότερα, η ΕτΠ ευελπιστεί ότι κατά την εφαρμογή της οδηγίας, τα κράτη μέλη τα κράτη μέλη θα υιοθετήσουν κανόνες για την εξακρίβωση του λόγου ύπαρξης αυτών των όρων βάσει αντικειμενικών και επαληθεύσιμων κριτηρίων και όχι με γνώμονα γενικές ρήτρες που επιδέχονται αυθαίρετες και περιοριστικές ερμηνείες·

21.

εισηγείται την απαλοιφή του όρου της ικανότητας υποδοχής από πλευράς κράτους μέλους, ως κριτηρίου για την αποδοχή ή όχι του αιτήματος επανένωσης, καθότι τούτο θεωρείται επιπρόσθετο μέσο ελέγχου των μεταναστευτικών ροών, σε αντίθεση με τις αρχές που διέπουν το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

22.

θεωρεί ότι πρέπει η διάρκεια της άδειας παραμονής των μελών της οικογένειας του συντηρούντος προσώπου να ευθυγραμμίζεται με αυτή του ίδιου του συντηρούντος. Επίσης θα πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα υιοθέτησης λύσεων κατά τα πρότυπα της κυκλικής μετανάστευσης σε περίπτωση ένταξης σε προγράμματα εκούσιου επαναπατρισμού·

23.

όσον αφορά την οικογενειακή επανένωση υπηκόων τρίτων χωρών που υπάγονται σε ειδικό καθεστώς προστασίας (άσυλο, ιδιότητα πρόσφυγα, επικουρική προστασία), η ΕτΠ κρίνει ότι, σύμφωνα με το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης, τα διάφορα καθεστώτα πρέπει να αντιμετωπίζονται βάσει ειδικών και αυτόνομων κανόνων που θα λαμβάνουν υπόψη την ιδιαιτερότητα (ακόμα και από άποψη πρακτικών δυσκολιών στη συμπλήρωση των ενημερωτικών εντύπων και επίδειξης των εγγράφων) των ατόμων στα οποία έχει χορηγηθεί αυτή η προστασία. Επομένως, η οδηγία που διέπει γενικά τα καθεστώτα οικογενειακής επανένωσης δεν θα έπρεπε να εφαρμόζεται στα μέλη της οικογένειας ατόμων που απολαύουν ειδικής προστασίας· η οικογενειακή επανένωση αυτών των ατόμων πρέπει να ρυθμίζεται αυτόνομα, σύμφωνα και με τους οικογενειακούς δεσμούς που έχουν ενδεχομένως συναφθεί μετά την είσοδο στην επικράτεια της χώρας υποδοχής·

24.

φρονεί ότι, εάν η απόφαση ορισμένων κρατών μελών να καθιερώσουν το τεστ DNA για την εξακρίβωση των τέκνων δεν εφαρμόζεται ως ύστατη λύση, ενδέχεται να συνιστά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως ο σεβασμός του ιδιωτικού και οικογενειακού βίου (άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων)·

25.

αναφορικά με τις απάτες μέσω εικονικών γάμων, ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και/ή τα κράτη μέλη να χορηγήσουν τα στοιχεία που διαθέτουν σχετικά με τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου. Εφ' όσον, πάντως, δεν προκύψουν απτά στοιχεία, η ΕτΠ κρίνει σκόπιμη την διεξαγωγή στοχοθετημένων μελετών σε όλα τα κράτη μέλη με σκοπό μια ακριβέστερη αποτύπωση της πραγματικότητας και την προώθηση καλών πρακτικών για τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών·

26.

ως προς το κόστος που καλείται να επωμιστεί ο αιτών την οικογενειακή επανένωση, επισημαίνει τον κίνδυνο τεχνητής αύξησης του διοικητικού κόστους από πλευράς ορισμένων κρατών μελών με σκοπό να παρεμβάλλουν τεχνηέντως και αυθαίρετα προσκόμματα στην είσοδο μεταναστών· τούτο αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, βάσει της οποίας τα μέσα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον σκοπό, δηλαδή να διευκολύνεται και όχι να αποτρέπεται η χρήση του εν λόγω δικαιώματος. Συνεπώς, θα ήταν σκόπιμο να ζητείται από τα κράτη μέλη να ορίσουν ένα ποσό που δεν θα καθιστά αδύνατη την εφαρμογή της οδηγίας·

27.

υποστηρίζει ότι πρέπει να συνιστάται στα κράτη μέλη να τηρούν την προβλεπόμενη από την οδηγία προθεσμία εντός της οποίας οφείλουν να κοινοποιούν στον εκάστοτε αιτούντα την απόφαση που αφορά την αίτησή του οικογενειακής επανένωσης. Κάθε διαδικασία παρέκκλισης που έχει καθιερώσει το κράτος μέλος με σκοπό τη μη εύλογη επέκταση αυτής της προθεσμίας συνιστά κώλυμα στην εφαρμογή της οδηγίας·

28.

όσον αφορά τις υποτιθέμενες δυσκολίες σχετικά με τις υποχρεωτικές οριζόντιες ρήτρες της οδηγίας, ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει χρήση όλων των προβλεπόμενων από τις Συνθήκες μέσων και μέτρων για τον πλήρη σεβασμό του Ενωσιακού Δικαίου από τα κράτη μέλη·

29.

η ΕτΠ ζητά μεγαλύτερη συμμετοχή των τοπικών φορέων σε μια πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ για την άσκηση συνεπούς μεταναστευτικής πολιτικής, στην οποία θα γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματα και θα προάγεται η ευημερία τόσο των μεταναστών όσο και των κοινοτήτων υποδοχής. Σε πολλές περιφέρειες και κοινότητες της Ευρώπης έχουν καταγραφεί περιπτώσεις υποδειγματικής ενσωμάτωσης, ενώ ουκ ολίγες αμφισημίες ως προς την εθνική νομοθεσία και την ερμηνεία της οδηγίας στην πράξη έχουν διασαφηνιστεί θετικά, ακριβώς χάρη στην πείρα των τοπικών και περιφερειακών αρχών. Η ΕτΠ υπογραμμίζει την ανάγκη απόκτησης όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών ως προς αυτό το ζήτημα και δηλώνει έτοιμη να συνεπικουρήσει στον μέγιστο βαθμό τα κράτη μέλη και τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της ΕΕ στη συγκέντρωση και διάδοση πληροφοριών και ορθών πρακτικών, παντού όπου τα στοιχεία αυτά βρίσκονται σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο.