3.4.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

CE 99/1

—

έχοντας υπόψη την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για το 2009,

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 284 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση,

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 15 του Πρωτοκόλλου του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που επισυνάπτεται στη Συνθήκη,

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 2ας Απριλίου 1998 σχετικά με το δημοκρατικό έλεγχο κατά την τρίτη φάση της ΟΝΕ (1),

—

έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής της 7ης Οκτωβρίου 2009 σχετικά με την ετήσια δήλωση για την Ευρωζώνη 2009 (COM(2009)0527) και το έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής που συνοδεύει αυτή την ανακοίνωση (SEC(2009)1313/2),

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Ομάδας Υψηλού Επιπέδου υπό την προεδρία του Jacques de Larosière της 25ης Φεβρουαρίου 2009,

—

έχοντας υπόψη την πρόταση της Επιτροπής της 23ης Σεπτεμβρίου 2009 για κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την κοινοτική μακροπροληπτική εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη σύσταση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (COM(2009)0499),

—

έχοντας υπόψη την πρόταση της Επιτροπής της 23ης Σεπτεμβρίου 2009 για απόφαση του Συμβουλίου για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όσον αφορά τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (COM(2009)0500),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 25ης Μαρτίου 2010 σχετικά με την ετήσια έκθεση της ΕΚΤ για το 2008 (2),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 18ης Νοεμβρίου 2008 σχετικά με την ΟΝΕ@10: Τα πρώτα δέκα έτη της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και οι μελλοντικές προκλήσεις (3),

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού του,

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής (A7-0314/2010),

A.

εκτιμώντας ότι το συνολικό πραγματικό ΑΕΠ στην ευρωζώνη μειώθηκε κατά 4,1 % το 2009 μετά τη χρηματοπιστωτική αναταραχή που ακολούθησε την κατάρρευση των Lehman Brothers· εκτιμώντας ότι πίσω από ένα τέτοιο συνολικό ποσοστό υπάρχουν σοβαρές ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών της ευρωζώνης,

B.

εκτιμώντας ότι το μέσο ετήσιο ποσοστό πληθωρισμού ανήλθε σε 0,3 % και οι μεσοπρόθεσμες προς μακροπρόθεσμες πληθωριστικές προσδοκίες παρέμειναν εντός του στόχου της ΕΚΤ, δηλαδή το ποσοστό πληθωρισμού να συγκρατηθεί κάτω, αλλά κοντά, στο 2 %,

Γ.

εκτιμώντας ότι το μέσο γενικό δημόσιο έλλειμμα στην ευρωζώνη αυξήθηκε σε 6,3 % περίπου και ότι ο λόγος δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ αυξήθηκε από 69,4 % του ΑΕΠ το 2008 σε 78,7 % το 2009 στην ευρωζώνη,

Δ.

εκτιμώντας ότι η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου σημείωσε πτώση από 1,39 USD στις 2 Ιανουαρίου του 2009 σε 1,26 USD στα μέσα Μαρτίου 2009, ανέκαμψε και κορυφώθηκε στο 1,51 USD στις αρχές Δεκεμβρίου 2009 και υποτιμήθηκε το 2010 φθάνοντας στο χαμηλότερο επίπεδο του 1,19 USD στις 2 Ιουνίου 2010,

E.

εκτιμώντας ότι η συναλλαγματική ισοτιμία του ρενμίνμπι έναντι του ευρώ δεν είχε συντονισθεί από τις κινεζικές αρχές κατά τη διάρκεια του 2009, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα τεχνητά ισχυρό ευρώ έναντι του κινεζικού νομίσματος,

ΣΤ.

εκτιμώντας ότι η ΕΚΤ προσάρμοσε τα επιτόκια μειώνοντάς τα στο 1 % και συνέχισε να λαμβάνει πρωτοφανή, μη τυποποιημένα μέτρα για τη στήριξη των πιστώσεων· εκτιμώντας ότι το μέγεθος του ισολογισμού της ΕΚΤ αυξήθηκε σημαντικά σε όλο το έτος 2009,

Ζ.

εκτιμώντας ότι υπάρχουν ενδείξεις οικονομικής σταθεροποίησης στην ευρωζώνη για το δεύτερο εξάμηνο του 2009 και ότι οι τριμηνιαίοι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν ανοδική, αν και αδύναμη, πορεία και ότι τα συνολικά αυτά στοιχεία καταδεικνύουν ότι αυτή η τάση δεν είναι εμφανής σε όλα τα κράτη μέλη της, ορισμένα εκ των οποίων παρέμειναν σε ύφεση την περίοδο αυτή,

Η.

εκτιμώντας ότι η ΕΚΤ ανέμενε ανάπτυξη μεταξύ 0,1 % και 1,5 % του ΑΕΠ σε πραγματικούς όρους στην ευρωζώνη για το 2010 πριν από την κρίση του εθνικού χρέους σε διάφορες χώρες εντός της ευρωζώνης,

1.

χαιρετίζει το γεγονός ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009 και δίνει στην ΕΚΤ το καθεστώς θεσμικού οργάνου της ΕΕ, ενώ συγχρόνως αυξάνει την ευθύνη του Κοινοβουλίου ως του κατεξοχήν οργάνου μέσω του οποίου η ΕΚΤ λογοδοτεί στους ευρωπαίους πολίτες·

2.

χαιρετίζει την επανάληψη του νομισματικού διαλόγου με το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2009·

3.

τάσσεται υπέρ της υιοθέτησης του ευρώ από την Εσθονία την 1η Ιανουαρίου 2011·

4.

επισημαίνει ότι, όταν πρόκειται για τάσεις των πραγματικών τιμών, τα μέτρα νομισματικής πολιτικής αποτελούν ένα μόνο παράγοντα ανάμεσα σε άλλους και ότι τα τελευταία έτη τάσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα σε επιμέρους αγορές και αυξανόμενες και αναμενόμενες ελλείψεις φυσικών πόρων έχουν διαδραματίσει ιδιαίτερο ρόλο στην ανοδική πορεία των τιμών·

5.

επισημαίνει ότι οι εν λόγω ανισορροπίες σηματοδοτούν σημαντικές δυσκολίες στην άσκηση κατάλληλης νομισματικής πολιτικής εντός της ευρωζώνης· καλεί, κατά συνέπεια, τις κυβερνήσεις να συντονίσουν τις οικονομικές τους πολιτικές·

6.

ανησυχεί σοβαρά για τις ουσιαστικές μακροοικονομικές ανισορροπίες που εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ των οικονομιών της ευρωζώνης·

7.

θεωρεί ότι η χρηματοπιστωτική κρίση σε ορισμένες χώρες εντός της ευρωζώνης αποτελεί σοβαρό ζήτημα για την ευρωζώνη στο σύνολό της και αντικατοπτρίζει μια δυσλειτουργία της· τούτο καταδεικνύει την ανάγκη για μεταρρύθμιση και μεγαλύτερο συντονισμό των οικονομικών πολιτικών στην ευρωζώνη·

8.

προτρέπει την Επιτροπή και την Κεντρική Τράπεζα να εκπονήσουν προτάσεις με βάση την πρόταση της Επιτροπής Βασιλείας για την Βασιλεία ΙΙΙ που θα θεσπίζουν δεσμευτικούς κανόνες για την καθιέρωση μιας αντικυκλικής ρύθμισης· καλεί το Συμβούλιο, την Επιτροπή και την Κεντρική Τράπεζα να καταβάλουν προσπάθειες για τη συνεπή και ταχεία εφαρμογή των προτάσεων, όταν οι προτάσεις της Επιτροπής Βασιλείας επικυρωθούν σε επίπεδο G20·

9.

επισημαίνει το γεγονός ότι οι αρχές του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν τηρήθηκαν πάντοτε πλήρως στο παρελθόν· υπενθυμίζει ότι, μολονότι ο αντικειμενικός στόχος της εκ νέου εξισορρόπησης των δημοσίων οικονομικών και της μείωσης του χρέους αποτελεί αναγκαιότητα για τα υπερχρεωμένα κράτη, αυτό και μόνο δεν θα επιλύσει το πρόβλημα των οικονομικών ανισορροπιών μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης και, ευρύτερα, της ΕΕ· ζητεί, ως εκ τούτου, μια χωρίς περιορισμούς και συνεπέστερη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης· εκτιμά ότι το Σύμφωνο θα πρέπει να συμπληρώνεται από ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για την εξακρίβωση πιθανών ασυνεπειών, π.χ. με τη μορφή ενός «ευρωπαϊκού εξαμήνου», ώστε όχι μόνο να βελτιωθεί η εποπτεία και να ενισχυθεί ο συντονισμός της οικονομικής πολιτικής για να εξασφαλιστεί δημοσιονομική εξυγίανση αλλά και, πέραν της δημοσιονομικής διάστασης, να αντιμετωπισθούν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και να ενισχυθούν οι διαδικασίες εκτέλεσης·

10.

πιστεύει ότι τώρα θα πρέπει να αναληφθούν δράσεις προκειμένου να αρχίσει η σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στα δημόσια οικονομικά της Ευρώπης·

11.

σημειώνει ότι η νομισματική ένωση χρειάζεται αυστηρό και ενισχυμένο συντονισμό των οικονομικών πολιτικών· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση η έμφαση έχει δοθεί κυρίως στη «νομισματική» πτυχή·

12.

θεωρεί ότι τα κράτη μέλη που δεν ακολουθούν τους κανόνες της ευρωζώνης σε ό,τι αφορά τα δημόσια οικονομικά και την πρόσβαση σε αξιόπιστες στατιστικές θα πρέπει να υπόκεινται σε ευρύ και πρόσθετο φάσμα μέτρων για να διασφαλίζεται η αυστηρότερη τήρηση·

13.

πιστεύει ότι η έλλειψη προκαθορισμένου μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων και η συμπεριφορά ορισμένων κυβερνήσεων δυσχέρανε την ταχεία λύση της κρίσης δημοσίου χρέους σε ορισμένα κράτη μέλη της ευρωζώνης και θα μειώσει την ικανότητα της ΟΝΕ να αντιδρά γρήγορα σε ενδεχόμενες παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον· ζητεί, κατά συνέπεια, ένα μόνιμο πλαίσιο διαχείρισης κρίσεων·

14.

φρονεί ότι η χρηματοπιστωτική υποστήριξη προς χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους πρέπει να σχεδιάζεται έτσι ώστε να ενθαρρύνεται η αποπληρωμή των δανείων, η δημοσιονομική ισορροπία και η οικονομική μεταρρύθμιση, και τονίζει τον κίνδυνο μετατροπής των δανείων σε χρηματοοικονομικές συνεισφορές καθόσον ενθαρρύνεται ο δανεισμός και η δημιουργία χρεών·

15.

καλεί, κατά συνέπεια, την Επιτροπή να υποβάλει προτάσεις για την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης με την ενσωμάτωση συγκεκριμένων στόχων για την κάλυψη του χάσματος ανταγωνιστικότητας μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομιών, για να υποστηριχθεί μια ανάπτυξη που δημιουργεί θέσεις απασχόλησης·

16.

συμμερίζεται τις ανησυχίες για πιθανή κερδοσκοπία εις βάρος του ευρώ·

17.

φρονεί ότι η μεγέθυνση των πιστώσεων και οι εξελίξεις των τιμών περιουσιακών στοιχείων στην ΕΕ και στα κράτη μέλη αποτελούν κρίσιμους δείκτες για μια αποτελεσματική παρακολούθηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας εντός της ΟΝΕ και, ευρύτερα, της ΕΕ·

18.

ανησυχεί για τις συνεχείς πιέσεις στις αγορές κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης, γεγονός που αντανακλάται στη διεύρυνση των spreads· φρονεί ότι η αναζήτηση ασφάλειας μετά τα κύματα πανικού που δημιούργησε η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση είχε αναρίθμητα στρεβλωτικά αποτελέσματα και προκάλεσε δαπανηρές αρνητικές εξωτερικές επιδράσεις·

19.

ζητεί την έγκαιρη εφαρμογή του κανονισμού για τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας (κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1060/2009) και χαιρετίζει την πρόταση της Επιτροπής της 2ας Ιουνίου 2010 για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1060/2009 για τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, αλλά ζητά παράλληλα από την Επιτροπή να προχωρήσει περαιτέρω σε προτάσεις για την αυστηρότερη εποπτεία της λειτουργίας των οργανισμών αυτών, τη βελτίωση της αξιοπιστίας των οργανισμών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και την εξέταση της δυνατότητας δημιουργίας ευρωπαϊκών οργανισμών αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας· τονίζει το γεγονός ότι η αξιολόγηση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης αποδείχτηκε προβληματική κατά τη διάρκεια της κρίσης·

20.

υπογραμμίζει την ανεξαρτησία της ΕΚΤ·

21.

συνιστά στην ΕΚΤ να βελτιώσει τη διαφάνεια των εργασιών της προκειμένου να αυξηθεί η νομιμότητα και η προβλεψιμότητά τους. Μια τέτοια διαφάνεια είναι επίσης απαραίτητη όσον αφορά τα εσωτερικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των δύσκολα ρευστοποιήσιμων ασφαλειών και τις αποτιμήσεις συγκεκριμένων τίτλων που προσφέρονται ως ασφάλεια·

22.

εκτιμά ότι, δεδομένου του νέου νομικού καθεστώτος της ΕΚΤ σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, οι υποψήφιοι που προτείνει το Συμβούλιο για το Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει να υποβάλλονται σε ειδικές ακροάσεις της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής και, κατόπιν, σε ψηφοφορία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο· σημειώνει επιπλέον ότι, μετά την κρίση, ο ρόλος της ΕΚΤ έχει καταστεί αποφασιστικός και φρονεί, ως εκ τούτου, ότι ένας τέτοιος ρόλος θα πρέπει να συνεπάγεται ενισχυμένη διαφάνεια και λογοδοσία·

23.

χαιρετίζει τη νομική προσωπικότητα που αποδίδει η Συνθήκη της Λισαβόνας στην ευρωομάδα και τη συμμετοχή της ΕΚΤ στις συνεδριάσεις της·

24.

επισημαίνει την αποφασιστικότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συνεχίσει το νομισματικό διάλογο ως σημαντικό στοιχείο για το δημοκρατικό έλεγχο της ΕΚΤ·

25.

χαιρετίζει την πρόταση για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (ΕΣΣΚ), το οποίο θα γεφυρώσει το σημερινό κενό στη μακροπροληπτική εποπτεία· καλεί την ΕΚΤ να θεσπίσει σαφή μοντέλα και ορισμούς για να διασφαλίσει την αποτελεσματική λειτουργία και λογοδοσία του ΕΣΣΚ· προσθέτει ότι τυχόν νέα καθήκοντα που θα ανατεθούν στην ΕΚΤ σε ό, τι αφορά το ΕΣΣΚ δεν θα θέτουν επ' ουδενί υπό αμφισβήτηση την ανεξαρτησία της ΕΚΤ·

26.

σημειώνει ότι η γενική ιδέα βάσει της οποίας το ΕΣΣΚ παρέχει μόνο προειδοποιήσεις και συστάσεις χωρίς ουσιαστική εκτέλεση δεν είναι ικανοποιητική σε επίπεδο αποτελεσματικής εφαρμογής και ευθύνης· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι το ΕΣΣΚ δεν μπορεί να κηρύσσει από μόνο του κατάσταση έκτακτης ανάγκης·

27.

χαιρετίζει την πρόταση για τη διεξαγωγή ακροάσεων του Προέδρου του ΕΣΣΚ ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε πλαίσιο διαφορετικό από τους νομισματικούς διαλόγους·

28.

πιστεύει ότι η αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας το δεύτερο εξάμηνο του 2009 ήταν αποτέλεσμα των έκτακτων μέτρων που έλαβαν κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο μετά το τέλος του 2008, με τη μορφή εγγυήσεων για υποχρεώσεις τραπεζών, εισροών κεφαλαίων και συστημάτων στήριξης περιουσιακών στοιχείων·

29.

σημειώνει ότι η χρηματοπιστωτική κρίση στην ευρωζώνη είναι κρίση φερεγγυότητας που αρχικά είχε εκδηλωθεί ως κρίση ρευστότητας· φρονεί ότι ένα τέτοιο πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί μακροπρόθεσμα με την έγχυση απλώς νέου χρέους και ρευστότητας σε υπερχρεωμένες οικονομίες σε συνδυασμό με επιταχυνόμενα σχέδια για δημοσιονομική εξυγίανση·

30.

πιστεύει επίσης ότι η κρίση αποκάλυψε ότι οι οικονομικές πολιτικές των τελευταίων ετών συνέτειναν στο σημερινό υψηλό επίπεδο δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, τάση για τη διόρθωση της οποίας ενδέχεται να απαιτηθούν πολλά χρόνια· εκτιμά ότι για ορισμένα μέρη της Ευρώπης θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες και τις εξελίξεις που θα έχει η κρίση και να πετύχουν βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, νέες καινοτομίες και δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης· υπογραμμίζει την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη·

31.

υπενθυμίζει ότι πριν από την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης ο λόγος του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ της ευρωζώνης και της ΕΕ στο σύνολό της, καθώς και ο αντίστοιχος λόγος της πλειοψηφίας των κρατών μελών μειώθηκε μεταξύ των ετών 1999 και 2007 και ότι, αντιθέτως, το χρέος των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και η δανειακή επιβάρυνση του χρηματοπιστωτικού τομέα γνώρισαν σημαντική αύξηση την ίδια χρονική περίοδο·

32.

υπενθυμίζει ότι η τεράστια αύξηση του δημοσίου χρέους μετά το 2008 σε ορισμένα κράτη μέλη προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι εν λόγω χώρες έπρεπε να αντιμετωπίσουν υπερβάσεις που είχαν δημιουργηθεί προηγουμένως από μια μη βιώσιμη μεγέθυνση του ιδιωτικού χρέους και από τεράστιες χρηματοπιστωτικές φούσκες· πιστεύει, κατά συνέπεια, ότι η παρούσα κρίση κατέστησε προφανές ότι η δημοσιονομική θέση δεν είναι βιώσιμη εάν η χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα δεν είναι βιώσιμη·

33.

σημειώνει ότι η κρίση, μαζί με τις επακόλουθες «ειδικές ενισχύσεις» και πακέτα οικονομικών κινήτρων, οδήγησε στο να ληφθούν εκτεταμένα μέτρα λιτότητας τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις θα έπρεπε να είχαν ληφθεί προ πολλού αλλά συγχρόνως περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα των κυβερνήσεων να ενεργούν·

34.

προειδοποιεί ότι τα εν λόγω πακέτα λιτότητας δεν θα πρέπει να οδηγούν στη λήψη μέτρων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή τροχοπέδη στην οικονομική ανάκαμψη, γεγονός που απαιτεί ένα νέο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης με εργαλεία και χρονοδιαγράμματα που θα καθιστούν δυνατή την ισορροπία ανάμεσα στη διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης και τη διασφάλιση των αναγκών για επενδύσεις στην απασχόληση και τη βιώσιμη ανάπτυξη·

35.

υπογραμμίζει ότι το γεγονός ότι δεν διοχετεύονται πιστώσεις στην πραγματική οικονομία, ειδικά για τις ΜΜΕ, οφείλεται περισσότερο στη χαμηλότερη ζήτηση λόγω της περιορισμένης δραστηριότητας στην πραγματική οικονομία παρά στην απροθυμία των τραπεζών να χορηγούν πιστώσεις·

36.

υπογραμμίζει ότι τράπεζες ορισμένων κρατών μελών έχουν στηριχθεί υπερβολικά στη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ·

37.

σημειώνει ότι τα μη τυποποιημένα μέτρα που υιοθέτησε η ΕΚΤ μετά τον Οκτώβριο του 2008 αποδείχτηκε ότι πέτυχαν το στόχο της στήριξης των πιστώσεων και της αποφυγής βαθύτερης ύφεσης και πρόσθετης χρηματοπιστωτικής αναστάτωσης· επαναλαμβάνει ότι η άρση των μέτρων αυτών θα πρέπει να γίνει με σωστό χρονοδιάγραμμα και προσεκτικό συντονισμό με τις εθνικές κυβερνήσεις και τις δραστηριότητές τους, ειδικά ενόψει της συλλογικής και ταυτόχρονης προσφυγής σε μέτρα λιτότητας σε πολλά κράτη μέλη·

38.

ανησυχεί, ωστόσο, για τον πιθανό μη συμμετρικό αντίκτυπο της στρατηγικής εξόδου της ΕΚΤ, δεδομένων των ουσιαστικών διαφορών μεταξύ των κρατών μελών της ευρωζώνης σε ό,τι αφορά τον επιχειρηματικό κύκλο·

39.

θα επιδοκίμαζε μια κίνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αποδεχθεί γενικά κυβερνητικά ομόλογα από τις χώρες της ευρωζώνης ως τίτλους στο πλαίσιο συμφωνιών επαναγοράς, ακολουθώντας κατ' αυτό τον τρόπο τη δοκιμασμένη πρακτική που χρησιμοποίησαν η Τράπεζα της Αγγλίας και η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών·

40.

τονίζει ότι μια βαθμιαία και ελεγχόμενη έξοδος από τα δημόσια ελλείμματα και η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών έχουν κρίσιμη σημασία για την ευρωζώνη στο σύνολό της·

41.

σημειώνει τον αριθμό των προτάσεων στην ΕΕ για τη συμπλήρωση των προληπτικών ρυθμίσεων με στόχο τη διαχείριση της κρίσης και τη ρύθμιση του σκιώδους τραπεζικού τομέα·

42.

συμμερίζεται τις ανησυχίες για τις προκυκλικές πτυχές των ισχυόντων ρυθμιστικών, προληπτικών, λογιστικών και φορολογικών κανόνων, που διευρύνουν τις διακυμάνσεις που είναι εγγενείς στη λειτουργία μιας οικονομίας της αγοράς·

43.

υπογραμμίζει την ανάγκη να αυξηθούν σημαντικά τα κεφαλαιακά αποθέματα ασφαλείας των τραπεζών και να βελτιωθεί η ποιότητα του κεφαλαίου· επιδοκιμάζει τις προτάσεις της Επιτροπής της Βασιλείας για ένα πιο συσταλτικό ορισμό του πρωτογενούς κεφαλαίου και για την καθιέρωση υψηλότερων δεικτών κεφαλαίων· εφιστά επίσης την προσοχή στη διασύνδεση μεταξύ του χρηματοπιστωτικού τομέα και της πραγματικής οικονομίας και στις συνέπειες που μπορεί να έχει η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα στην πραγματική οικονομία·

44.

εκτιμά ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να καταστεί λιγότερο ευάλωτο και ότι θα πρέπει να εξαχθούν συμπεράσματα από την κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να μειωθεί ο συστημικός κίνδυνος, να αντιμετωπισθούν οι χρηματοπιστωτικές φούσκες, να βελτιωθεί η ποιότητα της διαχείρισης των κρίσεων και η διαφάνεια των χρηματοπιστωτικών αγορών, επαναβεβαιώνοντας ότι ο βασικός τους ρόλος είναι η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας·

45.

σημειώνει ότι το ευρώ είχε κατακτήσει τη θέση διεθνούς νομίσματος καθ' όλη τη διάρκεια του 2009, αλλά υπέστη σοβαρή πίεση το 2010·

46.

επισημαίνει ότι, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου υψηλής αστάθειας της συναλλαγματικής ισοτιμίας, η ισχύς του ευρώ αυξήθηκε, ιδιαίτερα έναντι του αμερικανικού δολαρίου και του κινεζικού ρενμίμπι, και εκφράζει την ανησυχία του ότι αυτό θα μπορούσε να έχει επιζήμιες συνέπειες στην ανταγωνιστικότητα της ευρωζώνης·

47.

αναγνωρίζει ότι η ισχύς του ευρώ οφειλόταν εν μέρει στην ασθενή οικονομική δραστηριότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκε ραγδαία κάτω από το 3 % του ΑΕΠ το 2009 και το ομοσπονδιακό δημοσιονομικό έλλειμμα διευρύνθηκε στο 10 % περίπου του ΑΕΠ το οικονομικό έτος 2009, ενώ η πτώση του ευρώ οφειλόταν, μεταξύ άλλων, στην έλλειψη εμπιστοσύνης στις παγκόσμιες αγορές σε ορισμένα υπερχρεωμένα κράτη μέλη της ΕΕ· συμμερίζεται τις ανησυχίες για την επέκταση του όγκου του χρήματος στις ΗΠΑ και, σε μικρότερο βαθμό, στην ΕΕ·

48.

ανησυχεί για τον αντίκτυπο που έχουν η αστάθεια των συναλλαγματικών ισοτιμιών και οι πράξεις αρμπιτράζ επιτοκίων (carry trade) τόσο στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα όσο και στην πραγματική οικονομία·

49.

υπογραμμίζει ότι, ανεξάρτητα από τη σημερινή παγκόσμια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, η ευρωζώνη πρέπει να διευρυνθεί περαιτέρω· επισημαίνει ωστόσο ότι η εκπλήρωση των κριτηρίων του Μάαστριχτ θεωρείται προϋπόθεση για την προσχώρηση στην ευρωζώνη· χαιρετίζει την ταχεία υιοθέτηση του ευρώ από όλα τα κράτη μέλη που συμμορφώνονται με αυτά τα κριτήρια·

50.

πιστεύει ότι η υιοθέτηση του ευρώ από την Εσθονία δείχνει τη θέση που κατέχει το νόμισμα αυτό παρά την κρίση δημοσίου χρέους· πιστεύει ότι η θέση αυτή θα ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να επιδιώξουν την προσχώρηση στην ευρωζώνη·

51.

αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, την Επιτροπή, την Ευρωομάδα, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.