30.7.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 226/19

—

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη επιβάλλοντας σε όλους τους εργοδότες την υποχρέωση να προβλέπουν εύλογες προσαρμογές υπέρ όλων των προσώπων με ειδικές ανάγκες, παρέβη την υποχρέωση της ορθής και πλήρους μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και στην εργασία (1),

—

να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

1)

Η Ιταλική Δημοκρατία, μη επιβάλλοντας σε όλους τους εργοδότες την υποχρέωση να προβλέπουν εύλογες προσαρμογές υπέρ όλων των προσώπων με ειδικές ανάγκες, παρέβη την υποχρέωση της ορθής και πλήρους μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και στην εργασία.

2)

Η εν λόγω διάταξη επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση γενικής ισχύος να προβλέπουν εύλογες προσαρμογές επιτρέπουσες στα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες να έχουν πρόσβαση σε εργασία, να την ασκούν, να προάγονται και να ακολουθούν επαγγελματική εκπαίδευση. Οι λύσεις αυτές πρέπει να καλύπτουν –τηρώντας την αρχή της αναλογικότητας και με γνώμονα τις συγκεκριμένες περιστάσεις– το σύνολο των προσώπων με ειδικές ανάγκες, το σύνολο των διαφόρων πτυχών των εργασιακών σχέσεων και το σύνολο των εργοδοτών.

3)

Η ιταλική νομοθεσία δεν διακρίνεται ούτε από ίχνος μέτρων μεταφερόντων στην εθνική έννομη τάξη παρόμοια γενική υποχρέωση. Γεγονός μεν είναι ότι υφίστανται οι διατάξεις του νόμου 68/1999, οι οποίες παρέχουν, υπό ορισμένες επόψεις, εγγυήσεις και διευκολύνσεις ακόμη και υψηλότερου επιπέδου από τις επιβαλλόμενες με το άρθρο 5 της οδηγίας. Πάντως, οι εν λόγω εγγυήσεις και διευκολύνσεις δεν αφορούν όλα τα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες, δεν βαρύνουν όλους τους εργοδότες, δεν αφορούν όλες τις ποικίλες πτυχές των εργασιακών σχέσεων ή το περιεχόμενό τους είναι αμιγώς προγραμματικού χαρακτήρα.